Öz
Amaç: Bu çalışmada, kronik seyirli yakınmalara neden olan talus osteokondral lezyonlarının tedavisinde açık mozaikplastinin erken dönem sonuçları değerlendirildi.
Çalışma planı: Çalışmaya talus çatısında osteokondral lezyon saptanan sekiz hasta (1 erkek, 7 kadın; ort. yaş 35; dağılım 18-74) alındı. Tanı öncesi geçen süre ortalama 11 aydı. Ortalama büyüklüğü 17x9 mm olan lezyonlar, beş hastada medial, üç hastada lateral yerleşimliydi. Bristol sınıflamasına göre, lezyon evreleri iki hastada evre IIa, bir hastada IIb, iki hastada III, bir hastada IV, iki hastada ise V idi. Hastaların tümünde mozaikplasti, osteotomili mini artrotomi yöntemi ile uygulandı. Hastalar, ameliyat öncesi ve sonrası dönemde Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileği Derneği’nin (AOFAS) skorlama sistemiyle değerlendirildi. Ağrı değerlendirmesinde görsel analog skala kullanıldı. Lezyon bölgesindeki yeni kıkırdak gelişimi manyetik rezonans görüntüleme ile incelendi. Ortalama takip süresi 17 ay (dağılım 8-34 ay) idi.
Sonuçlar: Osteotomi sahası tüm hastalarda ortalama altı haftada kaynadı. Ameliyat öncesi 58 (dağılım 40-68) olan AOFAS puanı son kontrolde 89’a (dağılım 80-97) yükseldi (p<0.005). Ameliyat öncesi ortalama 8 (dağılım 5-10) olan ağrı puanı ise son kontrolde 2’ye (dağılım 1-4) düştü (p<0.005). Mozaikplasti girişimi sonrasında sadece bir hastada komplikasyon görüldü. Hastaların tümü ameliyat öncesindeki iş ve uğraşlarına döndü. Manyetik rezonans incelemede, tüm hastalarda osteokondral greft alanında bütünleşme görüldü.
Çıkarımlar: Açık mozaikplasti, talus çatısının özellikle kistik yapılı ve 10 mm’den büyük çaplı kıkırdak kayıplarının tedavisinde basit, güvenilir ve etkili bir tedavi seçeneğidir.
Öz
Objectives: The aim of this study was to evaluate early results of open mosaicplasty for the treatment of talus osteochondral lesions associated with chronic complaints.
Methods: The study included eight patients (1 male, 7 females; mean age 35 years; range 18 to 74 years) with osteochondral lesions of the talar dome. The mean duration of symptoms was 11 months and the mean lesion size was 17x9 mm. The lesions were of medial localization in five patients, and lateral localization in three patients. According to the Bristol classification, the stages of the lesions were as follows: stage IIa (n=2), IIb (n=1), III (n=2), IV (n=1), and V (n=2). Mosaicplasty was performed via a mini arthrotomy with osteotomy. Functional assessments were made using the AOFAS (American Orthopaedic Foot & Ankle Society) scoring system pre- and postoperatively. Pain was assessed using a visual analog scale. Regeneration of new cartilage tissue at the lesion site was monitored by magnetic resonance imaging. The mean follow-up was 17 months (range 8 to 34 months).
Results: The osteotomy site healed in a mean of six weeks in all the patients. The mean pre- and postoperative AOFAS scores were 58 (range 40-68) and 89 (range 80-97), respectively (p<0.005). Pain scores decreased from a mean of 8 (range 5 to 10) to 2 (range 1 to 4; p<0.005). Surgery-related complication was seen in one patient. All the patients returned to preoperative levels of activity and occupation. Magnetic resonance imaging showed graft incorporation in all the patients.
Conclusion: Open mosaicplasty is a simple, safe, and effective alternative in the treatment of cartilage losses of the talar dome, in particular those of cystic type and exceeding 10 mm in size.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 10 Ağustos 2009 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 43 Sayı: 3 |