Adli Tıp Kurumu’ndan görüş sorulan ve ortopedi uzmanlık alanına giren tıbbi uygulama hatalarının gözden geçirilmesi
Öz
Amaç: Bu çalışmada, Cumhuriyet Başsavcılıkları ve mahkemelerce Adli Tıp Kurumu’ndan görüş sorulan şikayet konusu olmuş tıbbi uygulamalarda ortopedi uzmanlık alanını ilgilendirenler gözden geçirildi.
Çalışma planı: Ortopedi alanındaki tıbbi uygulama hatalarıyla ilgili düzenlenen, Ocak 2004 ile Aralık 2007 tarihleri arasında 3. Adli Tıp İhtisas Kurulu tarafından değerlendirilmiş ve sonuçlandırılmış olan 174 dosya geriye dönük olarak incelendi.
Sonuçlar: İncelenen dosyaların 129’u travma, 45’i ortopedik nedenli şikayetlerle hazırlanmıştı. Şikayet edilen sağlık personelinin çalıştığı kurumların dağılımı, 82 devlet hastanesi, 56 özel hastane, 17 eğitim-araştırma hastanesi, 18 üniversite hastanesi ve bir askeri hastane şeklindeydi. Bu dosyaların 61’inde (51 travma, 10 ortopedik nedenler) hekim kusurlu bulundu. Kusurlu bulunan hekimlerin çalıştığı kurumlardan 26’sı özel hastane, 24’ü devlet hastanesi, yedisi eğitim-araştırma hastanesi, ikisi üniversite hastanesi idi. Kusurlu bulunan sağlık personelinin ikisi profesör, biri klinik şefi, ikisi doçent, 54’ü uzman, üçü asistan ve biri hemşire idi.
Çıkarımlar: Tıbbi uygulama hatalarını en aza indirmek için, hekimler mesleki bilgi ve becerilerini geliştirmeli, uygulama ve hasta ile ilişkili tüm bilgilerin kaydedilmesine özen göstermeli ve hasta ile yakın iletişim içinde bulunmalıdırlar.
A review of malpractice claims concerning orthopedic applications submitted to the Council of Forensic Medicine
Öz
Objectives: The aim of this study was to review malpractice claims concerning orthopedic applications that were sent to the Council of Forensic Medicine by public prosecutors and law courts.
Methods: A retrospective review was conducted on 174 malpractice claim files related with orthopedic applications, which had been examined and concluded by the Third Specialized Board of the Council of Forensic Medicine between January 2004 and December 2007.
Results: Of 174 files, 129 files were concerned with trauma and 45 files were concerned with orthopedic causes. The types of institutions involved were 82 state hospitals, 56 private hospitals, 17 training and research hospitals, 18 university hospitals, and one military hospital. Orthopedic surgeons were found liable for failure in 61 cases (51 trauma, 10 orthopedic cases). Those who were considered blameworthy were working for 26 private hospitals, 24 state hospitals, seven training and research hospitals, and two university hospitals with the following titles: professor (n=2), chief of clinic (n=1), associate professor (n=2), specialist (n=54), resident (n=3), and nurse (n=1).
Conclusion: In order to minimize malpractice claims, physicians should steadily improve professional knowledge and skills, give special attention to documenting all information about the patients and applications, and establish a good and intimate physician-patient relationship.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 22 Eylül 2009 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 43 Sayı: 4 |