Donmuş omuzlu olgularda interskalen brakiyal pleksus anestezisi ve hasta kontrollü analjezi eşliğinde konservatif tedavinin fonksiyonel sonuçları
Öz
Amaç: Donmuş omuz tanısı konan olgularda omuz fonksiyonlarının yeniden kazandırılmasına yönelik uygulanan interskalen blok ve kateter ile kesintisiz analjezi eşliğindeki konservatif tedavinin sonuçları değerlendirildi.
Çalışma planı: Donmuş omuz tanısı konan üç hastaya (2 kadın, 1 erkek; ort. yaş 47) omuz ekleminin hareket açıklığını ve fonksiyonunu düzeltmek için interskalen brakiyal pleksus bloğu desteğinde manipülasyon ve sonrasında kateter analjezisi desteğinde rehabilitasyon uygulandı. İnterskalen blok ve manipülasyon sonrasında, olgular 15-28 gün arasında (ort. 21 gün) hastanede yatırılarak, günde en az iki kez olmak üzere, fizyoterapist ve ortopedist eşliğinde interskalen kateter analjezisi altında egzersiz programına alındı. Her egzersiz programından yaklaşık 30 dakika önce analjezi pompasıyla interskalen kateterden hasta kontrollü analjezi uygulandı. İnterskalen blok öncesinde, bloktan sonra, tedavi sırasında ve tedavi sonunda eklem hareket açıklığı (EHA) ve görsel analog skala (GAS) ile ağrı şiddeti ölçüldü. Ayrıca, omuz fonksiyonları tedavi öncesi ve sonrasında UCLA (University of California in Los Angeles) skalası ile değerlendirildi. Kesintisiz blok analjezisi eşliğinde etkin rehabilitasyon programı ağrısız, yeterli, aktif eklem hareketleri elde edilene kadar uygulandı (eklem hareket açıklığında aktif ve pasif harekette en az %80 iyileşme, GAS skoru 0-2 ve UCLA skoru >27).
Sonuçlar: Tedavi sonundaki EHA değerlerinde tedavi öncesi değerlerle karşılaştırıldığında belirgin düzelme elde edildi. Aktif olarak eklem hareket açıklığı dış rotasyonda en az 30°, iç rotasyonda 40°, fleksiyonda 150°, ekstansiyonda 45° ve abdüksiyonda 100 dereceye ulaştı. Olguların hepsinde hastaneye başvurduğunda aktif ve pasif harekette ağrı puanları 10 iken, taburcu olduklarında 0-2 arasında idi. UCLA skoru ise ortalama 12.3’ten 30.3’e yükseldi. İnterskalen blok uygulamalarının hemen sonrasında iki hastada Horner sendromu görüldü. Bu durum tedaviye gerek duyulmadan yaklaşık bir saat içinde geriledi. Tedavi programı süresince komplikasyon gelişmedi, kateter ile ilgili enfeksiyon, kopma ve yer değiştirme gibi sorunlar yaşanmadı. Ek analjezik gereksinimi olmadı.
Çıkarımlar: Donmuş omuzlu olgularda interskalen blok ve interskalen kateter ile kesintisiz analjezi uygulaması, yeterli analjezi sağlayarak eklem fonksiyonlarının iyileşmesine katkıda bulunmuş, uygulama ile yan etki ve komplikasyon gözlenmemiştir. Ancak, hasta kontrollü analjezi uygulaması eşliğindeki egzersiz programının maliyet ve hasta memnuniyeti açısından evde uygulanabilirliğinin araştırılmasına gerek vardır.
Functional results of conservative therapy accompanied by interscalane brachial plexus block and patient-controlled analgesia in cases with frozen shoulder
Öz
Objectives: We evaluated the efficacy of simultaneous interscalene block and catheter analgesia applied as an aid to conservative treatment in improving shoulder functions in patients with frozen shoulder.
Methods: Three patients (2 women, 1 man; mean age 47 years) with frozen shoulder underwent conservative treatment including manipulation under interscalene brachial plexus block and subsequent rehabilitation under catheter analgesia to improve shoulder range of motion and function. Following manipulation under interscalene block, the patients were hospitalized for 15 to 28 days (mean 21 days) for an exercise program performed by a physiotherapist and orthopedist at least twice a day under interscalene catheter analgesia. Thirty minutes before each rehabilitation session, patient-controlled analgesia was administered via a pain relief pump. Active and passive range of motion (ROM) were measured and the severity of pain was rated using a visual analog scale (VAS) prior to and following interscalene block, during the exercise program, and at the end of the treatment. Functional assessments were made before and after treatment using the University of California in Los Angeles (UCLA) Shoulder Scale. The exercise program under interscalene analgesia was performed until pain-free and sufficient active movements were obtained, with at least 80% improvement in active and passive motion, a VAS score of 0-2, and an UCLA score of >27.
Results: Compared to pretreatment values, the ROM values showed remarkable increases at the end of the treatment. Active ROM reached at least 30° external rotation, 40° internal rotation, 150° flexion, 45° extension, and 100° abduction in all cases. On presentation, the VAS scores of all cases were 10 for both active and passive movements, whereas they ranged from 0 to 2 on discharge. The mean UCLA score increased from 12.3 to 30.3 after treatment. Immediately after the interscalene block, two patients exhibited signs of Horner’s syndrome which resolved spontaneously within an hour without the need for treatment. No complications or catheter-related problems such as infection, break-off, or displacement developed throughout the treatment period. There was no requirement for additional analgesia.
Conclusion: In patients with frozen shoulder, interscalene block and continuous patient-controlled analgesia via an interscalene catheter provided sufficient analgesia and contributed to the recovery of shoulder functions through an effective and safe exercise program, with no side effects or complications. However, further studies are needed to assess the feasibility of home applications of interscalene patient-controlled analgesia to increase cost-effectiveness and patient satisfaction.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2010 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 44 Sayı: 2 |