Öz
Amaç: Çalışmamızda manyetik rezonans görüntülemesi bulgularına dayanarak adölesan idiyopatik skolyoz hastalarında pars defektinin insidans oranını saptamayı amaçladık.
Çalışma planı: Adölesan idiyopatik skolyozu (AIS) olan 220 hastanın ameliyat öncesi sorgulama ya da başka semptomlar nedeniyle 2006 ve 2008 yılları arasında çekilmiş MR görüntüleri çalışmaya alındı. Görüntüler kas-iskelet sistemi konusunda uzman iki radyolog tarafından pars defekti bulgusu için bağımsız şekilde incelendi.
Bulgular: Çalışmaya alınan iki yüz yirmi hastadan dokuzunda (%4.09; 8 kadın, 1 erkek) pars defekti bulundu. Defekt bulunan hastaların ortalama yaşı 14 (dağılım: 11-20) idi. İki lomber/torakolomber eğri (Lenke 5), dört King Tip 1, bir King Tip 2 ve iki King Tip 3 eğrisi tespit ettik. Skolyoza bağlı deformitelerin hiçbiri yapısal değildi. Bu hastaların sekizinde (%89) çift taraflı pars defekti saptandı. Pars defektlerinin tümü L5 omuru seviyesindeydi.
Çıkarımlar: Çalışmamızda bulduğumuz AIS hastalarında görülen %4.09’luk pars defekti oranı daha once yapılan radyografik çalışmaların sonuçlarına benzerlik göstermiştir.
Anahtar Kelimeler
Adölesan idiyopatik skolyoz; insidans; manyetik rezonans; pars defekti.
Öz
Objective: In this study, our aim was to present the incidence rate of pars defect in patients with adolescent idiopathic scoliosis, based on MRI findings.
Methods: Two-hundred twenty adolescent idiopathic scoliosis (AIS) patients with MRI scans, taken either as a preoperative investigation or due to other symptoms between 2006 and 2008, were included in the study. The scans were reviewed for pars defect independently by two experienced musculoskeletal radiology consultants.
Results: Among the 220 patients, 9 patients (4.09%; 8 female, 1 male) were found to have a pars defect. The mean age of the affected patients was 14 (range: 11-20) years. We noted two lumbar/thoracolumbar curves (Lenke 5), four King Type 1, one King Type 2 and two King Type 3 curves. All scoliotic deformities were non-structural. Bilateral pars defect was noted in eight (89%) of these patients. All of the pars defects were at the L5 vertebral level.
Conclusion: Our study revealed a 4.09% incidence rate of pars defect in AIS patients which appeared similar to those previously reported in roentgenographic studies.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 14 Eylül 2011 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 45 Sayı: 4 |