Öz
Amaç: Çalışmamızın amacı periprostetik femur kırıklarında kullanılan farklı tespit yöntemlerinin biyomekanik özelliklerini karşılaştırmaktı.
Çalışma planı: Mallory Tip 2 periprostetik femur kırıklarıyla sawbone modelleri oluşturduk. Periprostetik kırıklar kablo, kablo ve strut greft, ya da kablo ve plaklarla ile tespit edildi. Bu üç farklı tespit yönteminin biyomekanik özellikleri sağlam femur, protez uygulanmış sağlam femur, tespit yapılmamış kırıklı femur ile karşılaştırılarak değerlendirildi.
Bulgular: Karşılaştırmada tespit yapılmamış periprostetik kırığın akma noktası değerinin tespit yapılan kırıklara göre anlamlı şekilde daha düşük olduğu görüldü (p<0.05). Periprostetik kırıkların bu üç farklı tespit yöntemi arasında ise anlamlı bir fark bulunmadı. Protez uygulanan sağlam femurun periprostetik kırıklara uygulanan üç tespit yöntemi arasında istatistiksel olarak en yüksek değeri veren yöntem olduğu saptandı.
Çıkarımlar: Mallory Tip 2 periprostetik kırıklar tespit edilmelidir. Çalışmada yararlanılan üç tespit yöntemi arasında fark yoktur ve hiçbiri protez uygulanmış sağlam femurun stabilitesine yakın bir sonuç vermemiştir.
Anahtar Kelimeler
Artroplasti; biyomekanik; femur; kalça; kırık; kompozit; periprostetik
Öz
Objective: The aim of our study was to compare the biomechanical properties of different fixation methods used in periprosthetic femur fractures.
Methods: We created sawbone models with Mallory Type 2 periprosthetic femur fractures. The periprosthetic fractures were fixed with cables, cables and strut graft, or cables and plates. The biomechanical properties of these three different fixation methods were compared with the intact femur, the intact femur with prosthesis and the femur with periprosthetic fracture without fixation.
Results: The periprosthetic fracture without fixation had a significantly lower yield point value than the periprosthetic fractures with fixation (p<0.05). There was no significant difference between the three different fixation methods of the periprosthetic fractures. The intact femur with a prosthesis showed statistically higher values than all three fixation methods of perioprosthetic fractures.
Conclusion: Mallory Type 2 periprosthetic fractures should be fixed. There is no difference among the fixation methods used in the study and none of them provide a stability equivalent to that of an intact femur with prosthesis.
Anahtar Kelimeler
Arthroplasty biomechanics composite femur fracture hip periprosthetic
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Deneysel Çalışma |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 14 Eylül 2011 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Cilt: 45 Sayı: 4 |