Öz
Amaç: Rotator manşet tamkat yırtık tanısıyla artroskopik tamir uygulanan hastalardaki sonuçlar ve belirleyici faktörler incelendi.
Çalışma planı: Konservatif tedaviye dirençli 40 hastanın (16 erkek, 24 kadın; ort. yaş 56; dağılım 39-72) 41 omzu değerlendirildi. Ameliyat öncesi yakınmaların süresi ortalama 15 ay (dağılım 2-24 ay) idi. Otuz dört sağ, yedi sol omuz ameliyat edildi. Bunların %80’i baskın taraftı. Hareket açıklıkları açıölçerle, kas güçleri elle ölçüldü. Sonuçlar fizik, radyolojik muayene ve UCLA skalası ile değerlendirildi. Ameliyattan sonra ortalama izlem süresi 37 ay (dağılım 12-61 ay) idi. Belirleyici faktörler olarak, yaş, ameliyat öncesi bulguların süresi, hareket açıklığı, kas gücü, yırtık büyüklüğü, retraksiyonu, tendon kalitesi ve yağlı dejenerasyon değişikliklerinin sonuçlar üzerine etkisi incelendi.
Sonuçlar: UCLA skalasına göre, 29 omuzda (%70.7) tatminkar, beş omuzda (%12.2) orta, yedi omuzda (%17.1) kötü sonuç alındı. Altı omuzda (%14.6) revizyon ameliyatı yapıldı. Öne elevasyon açıklığı ve kas gücü değerlerindeki değişim anlamlı bulunurken (p<0.05), dış rotasyon açıklığında anlamlı farklılık oluşmadı (p>0.05). Hasta yaşı, yırtık büyüklüğü, retraksiyon, tendon kalitesi ve yağlı dejenerasyon miktarı ile tatminkar olmayan sonuçlar arasındaki ilişki anlamlı bulundu (p<0.05). Ameliyat öncesi bulguların süresi, hareket açıklığı ve kas kuvveti ile sonuçlar arasında anlamlı bir ilişki kurulamadı (p>0.05).
Çıkarımlar: Sonuçlarımız açık tamir sonuçları kadar başarılı değildir. Artroskopik deneyimimizin artması ve belirleyici faktörlerin hasta seçiminde göz önünde bulundurulmasıyla daha iyi sonuçların elde edilmesi mümkün olabilir.
Öz
Objectives: The purpose of this study was to evaluate the results of arthroscopic rotator cuff repair of full-thickness tears and to determine prognostic factors.
Methods: Forty-one shoulders of 40 patients (16 males, 24 females; mean age 56 years; range 39 to 72 years) unresponsive to conservative treatment were evaluated. The mean symptom duration was 15 months (range 2 to 24 months). Involvement was on the right in 34 shoulders, on the left in seven shoulders, 80% being on the dominant side. The range of motion was measured with a goniometer, muscle strength was measured manually. Clinical and functional evaluations were based on physical and radiological examinations, and the UCLA scale. The mean follow-up was 37 months (range 12 to 61 months). Prognostic factors included age, symptom duration, range of motion, muscle strength, tear size, retraction and quality of tendon, and fatty degenerative changes.
Results: According to the UCLA scale, the results were satisfactory in 29 shoulders (70.7%), moderate in five (12.2%), and poor in seven (17.1%). Six shoulders (14.6%) required revision surgery. Postoperative improvements in forward flexion and muscle strength were significant (p<0.05), whereas change in external rotation was insignificant (p>0.05). Age, tear size, retraction and quality of tendon, and fatty degenerative changes were found to significantly affect unsatisfactory results (p<0.05). Preoperative symptom duration, range of motion, and muscle strength were not effective on the results (p>0.05).
Conclusion: Our results are not as successful as those obtained from open procedures. The results may be more satisfactory through improving arthroscopic skills and taking prognostic factors into consideration in patient selection.
considerable advantages such as ease of application through the standard portals, low cost, and avoidance of iatrogenic chondral injuries due to technical difficulties.
Anahtar Kelimeler
Arthroscopy methods rotator cuff/injuries/surgery rupture/surgery tendon injuries/surgery
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
| Bölüm | Orijinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 4 Eylül 2007 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 41 Sayı: 3 |