Evaluation of the Extortion Arrangement, which is compound crime, in Terms of the principle Legality in Crime

Yıl 2021, , 613 - 674, 31.12.2021

Ersin Şare

https://doi.org/10.47136/asbuhfd.957907

Öz

Theft and coercion or threat come together to form the crime of extortion. For this reason, the crime of extortion is evaluated within the category of compound crime. It is stated that the extortion regulation in the Turkish Penal Code numbered 5237 has been simplified. However, as a result of this simplification, acts that are as serious as extortion were removed from the scope of extortion and included in the scope of crimes with lesser penalties. In extortion turned from theft, movable property is taken first, coercion or threat is applied after, and such cases are at least as serious as the crime of extortion. Pursuant to the principle of legality in crime, it is not possible to punish extortion that turns from theft within the scope of the extortion provision in the criminal code, since there is no such regulation in the law. In judicial decisions and teachings, it is stated that the perpetrator must have an "motive to benefit" while committing the crime of extortion, as in the crime of theft. Accepting that an element of the crime of extortion is theft and seeking the " motive to benefit " for the formation of the crime of extortion, as well as accepting that the completion time of theft and extortion crime is different leads to a contradiction. It would be more appropriate to include the indirect extortion and the “dolus specialis” element in the form of the motive to benefit, as in the crime of theft, in the extortion arrangement. Regarding the threat element in the crime of extortion, an evaluation should be made on the basis of whether the act of threat is objectively suitable for intimidation, not depending whether the victim is timid.

Anahtar Kelimeler

Extortion, Compound Crime, Coercion, Indirect Extortion, Threat

BİLEŞİK SUÇ NİTELİĞİNDEKİ YAĞMA DÜZENLEMESİNİN SUÇTA KANUNİLİK İLKESİ YÖNÜNDEN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Hırsızlık ile cebir veya tehdit bir araya gelerek yağma suçunu oluşturmaktadır. Bu nedenle yağma suçu bileşik suç kategorisi içerisinde değerlendirilmektedir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda yer alan yağma düzenlemesi yönünden sadeleştirilme yoluna gidildiği ifade edilmektedir. Ancak bu sadeleştirme neticesinde, yağma suçu kadar vahim olan hareketler, yağma suçu kapsamından çıkartılmış ve cezası daha hafif olan suçların kapsamına dahil edilmiştir. Hırsızlıktan dönüşen yağmada taşınır mal önce alınmakta cebir ya da tehdit sonra uygulanmaktadır ve bu gibi haller en az yağma suçu kadar vahimdir. Suçta kanunilik ilkesi gereği, kanunda bu yönde düzenleme olmadığı için hırsızlıktan dönüşen yağmanın, ceza kanununda yer verilen yağma hükmü kapsamında cezalandırılması olanaklı değildir. Yargı kararları ve öğretide çoğunlukla hırsızlık suçunda olduğu gibi yağma suçu işlenirken failde “faydalanma maksadı”nın” bulunmasının gerektiği ifade edilmektedir. Yağma suçunun bir unsurunun hırsızlık olduğunu kabul etmek ve yağma suçunun oluşumu için “faydalanma maksadı”nın bulunmasını aramak, bunun yanında da hırsızlık ile yağma suçunun tamamlanma anının farklı olduğunu kabul etmek çelişkiye yol açmaktadır. Dolaylı yağmaya ve hırsızlık suçunda olduğu gibi faydalanma maksadı şeklindeki özel kast unsuruna yağma düzenlemesinde yer verilmesi daha doğru olacaktır. Yağma suçundaki tehdit unsuruna ilişkin olarak mağdurun ürkek olup olmamasına göre değil, tehdit fiilinin objektif olarak korkutmaya elverişli olup olmadığı esas alınarak değerlendirme yapılmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Yağma, Bileşik Suç, Cebir, Dolaylı Yağma, Tehdit

Kaynakça

• Alacakaptan, Uğur. Suçun Unsurları. Ankara: Sevinç Matbaası, 1975.
• Antolisei, Francesco. “Genel Olarak Mameleke Karşı İşlenen Suçlar.” Çeviren: Uğur Alacakaptan, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 19, no: 1 (1962): 65-94, https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001427. Artuç, Mustafa. Malvarlığına Karşı Suçlar. Ankara: Adalet Yayınevi, 2018.
• Artuk, Mehmet Emin, Ahmet Gökçen, M. Emin Alşahin ve Kerim Çakır. Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi, 2017.
• Artuk, Mehmet Emin, Ahmet Gökçen, M. Emin Alşahin ve Kerim Çakır. Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi, 2019.
• Aydın, Devrim. Türk Ceza Hukukunda Yağma Suçu. Ankara: Yetkin Yayınevi, 2020.
• Bakıcı, Sedat ve Gürsel Yalvaç. 5237 Sayılı Yasa Kapsamında Ceza Hukuku Özel Hükümleri 2. Ankara: Adalet Yayınevi, 2008.
• Cankurt, Ezgi. “Yağma Suçu ve Cebir Kavramı.” Beykent Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 1, no: 2 (Aralık 2015): 99-135.
• Centel, Nur, Hamide Zafer ve Özlem Çakmut. Kişilere Karşı İşlenen Suçlar. Cilt: 1. İstanbul: Beta Yayınevi, 2017.
• Centel, Nur, Hamide Zafer ve Özlem Çakmut. Türk Ceza Hukukuna Giriş. İstanbul: Beta Yayınevi, 2020.
• Demirbaş, Timur. Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2012.
• Demirbaş, Timur Demirbaş. “Yağma Suçları.” İç. 3. Yılında Yeni Ceza Adaleti Sistemi, Hukuk Devletinde Suç Yaratılmasının ve Suçun Aydınlatılmasının Sempozyumu, Editör: Bahri Öztürk, Ankara: Seçkin Yayınevi, 2009, 241-50.
• Dönmezer, Sulhi. Ceza Hukuku Özel Kısım, Genel Adap ve Aile Düzenine Karşı Cürümler. İstanbul: Filiz Kitabevi, 1983.
• Dönmezer, Sulhi. Kişilere ve Mala Karşı Cürümler. İstanbul: Yetkin Yayınevi, 1998.
• Dönmezer, Sulhi ve Sahir Erman. Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku Cilt II. İstanbul: Der Yayınları, 2019.
• Erdem, Mustafa Ruhan ve Candide Şentürk. “Hırsızlığın Yağmaya Dönüşmesi (Dolaylı Yağma).” İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 16, no: 2 (Temmuz-Ağustos 2017): 651-674.
• Erem, Faruk. “Ceza Hukukunda “Cebir” Kavramı.” Yargıtay Dergisi 16, no: 1-2 (Ocak-Nisan 1990): 94-97, http://www.yargitaydergisi.gov.tr/dergiler/yd/ocak1990.pdf.
• Erem, Faruk. Türk Ceza Kanunu Şerhi Özel Hükümler. Cilt: III. Ankara: Seçkin Yayınevi, 1993.
• Feyzioğlu, Metin ve Devrim Güngör. “Bir Suç İçin Bir Ceza Verilir İlkesinin İhlali TCK md. 142-4.” Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 56, no: 1 (2007): 139-143. https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000000336.
• Hafızoğulları, Zeki ve Muharrem Özen. Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: US-A Yayıncılık, 2017.
• Hafızoğulları, Zeki ve Muharrem Özen. Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler Kişilere Karşı Suçlar. Ankara: US-A Yayıncılık, 2016.
• Hakeri, Hakan. Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi, 2016.
• Heinrich, Bernd. Ceza Hukuku Genel Kısım II. Editör: Yener Ünver. Çevirenler: Hakan Hakeri, Yener Ünver, Veli Özer Özbek, Özlem Yenerer Çakmut, Koray Doğan, Ramazan Barış Atladı, Pınar Bacaksız, İlker Tepe, Gülsün A. Aygörmez Uğurlubay, Erdal Yerdelen, Serkan Meraklı, Atacan Bozyel, Emine Kabak Yüce, Merve Selin Şohoğlu, İlhan Bulut. Ankara: Adalet Yayınevi, 2015.
• Hilgendorf, Eric ve Brian Valerius. Alman Ceza Hukuku Genel Kısım. Çeviren: Salih Oktar, Ankara: Yetkin Yayınları, 2021.
• İçel, Kayıhan. Ceza Hukuku Genel Hükümler. İstanbul: Beta Yayınevi, 2016.
• İçel, Kayıhan. “Görünüşte Birleşme (İçtima) İlkeleri ve Yeni Türk Ceza Kanunu.” İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 7, no: 14 (2018): 35-49. https://www.ticaret.edu.tr/uploads/kutuphane/dergi/s14/035-049.pdf.
• İçel, Kayıhan. Suçların İçtimaı. İstanbul: Sermet Matbaası, 1972.
• İpekçioğlu, Pervin Aksoy. “Türk Ceza Kanunu’nda Bileşik Suç.” Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 61, no: 1 (2012): 43-67, https://doi.org/10.1501/Hukfak_0000001650.
• Jescheck, Hans-Heinrich. Alman Ceza Hukukuna Giriş. Çeviren: Feridun Yenisey. İstanbul: Beta Yayınevi, 2007. Kaban, Mater, Halim Aşaner, Özcan Güven ve Gürsel Yalvaç. Yargıtay Ceza Genel Kurulu Kararları Eylül 1996-Temmuz 2001. Ankara: Adalet Yayınevi, 2001.
• Kaylan, Keskin. “Yargıtay Kararları Işığında Yağma Suçları (765 ve 5237 Sayılı Yasalardaki Düzenlemelerin Karşılaştırılmalı Bir Değerlendirilmesi).” Ufuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi I, no: 1 (Haziran 2013): 39-49. Korkmaz, Esra Şule. Türk Ceza Hukukunda Yağma Suçu. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2021.
• Kunter, Nurullah. Suçun Kanuni Unsurları Nazariyesi. İstanbul: İsmail Akgün Matbaası, 1949.
• Kunter, Nurullah. Suçun Maddi Unsurları Nazariyesi. İstanbul: İsmail Akgün Matbaası, 1954.
• Kuzudişli, Müslüm. Yağma Suçu. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çankaya Üniversitesi, 2012.
• Memiş Kartal, Pınar. “Türk Ceza Hukukunda Cebir Suçu (TCK M. 108).” Prof. Dr. Köksal Bayraktar’a Armağan, Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 2, no: 1 (2010):1035-1048, http://dosya.gsu.edu.tr/Docs/HukukFakultesi/TR/FakulteDergisi/fakulte-dergisi-2010-1-Cilt-2-hukuk-fakultesi.pdf.
• Önder, Ayhan. Ceza Hukuku Genel Hükümler Cilt II-III. İstanbul: Beta Yayınevi, 1992. Özbek, Veli Özer, Koray Doğan ve Pınar Bacaksız. Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2019.
• Özbek, Veli Özer, Koray Doğan, Pınar Bacaksız ve İlker Tepe. Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2018.
• Özen, Mustafa. Öğreti ve Uygulama Işığında Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi, 2017.
• Özen, Mustafa. Suçların İçtimaı (Zincirleme Suç-Fikri İçtima-Bileşik Suç). Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2008.
• Öztürk, Bahri ve Mustafa Ruhan Erdem. Uygulamalı Ceza Hukuku ve Güvenlik Tedbirleri Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2013.
• Soyaslan, Doğan. Ceza Hukuku Genel Hükümler. Ankara: Yetkin Yayınevi, 2016.
• Soyaslan, Doğan. Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Yetkin Yayınevi, 2020.
• Soyaslan Doğan, “Malvarlığına Karşı Suçlar.” İç. 3. Yılında Yeni Ceza Adaleti Sistemi, Hukuk Devletinde Suç Yaratılmasının ve Suçun Aydınlatılmasının Sempozyumu. Editör: Bahri Öztürk. 233-39. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2009.
• Şafak, Engin. Hırsızlık, Yağma (Gasp) ve Dolandırıcılık Suçları ile Müşterek Hükümler. Ankara: İmaj İç ve Dış Ticaret A. Ş., 2002.
• Şare, Ersin. “Suça Teşebbüsün Cezasızlığı: Gönüllü Vazgeçme.” Adalet Dergisi, no: 56 (Eylül 2016): 157-185.
• Şenerdoğan, Büşra. “Yağma Suçu (m. 148-150).” İç. Malvarlığına Karşı Suçlar (m. 141-169). 69-134. Ankara: Adalet Yayınevi, 2018.
• Taner, Tahir. Ceza Hukuku Umumi Kısım. İstanbul: İsmail Akgün Matbaası, 1953.
• Taner, Fahri Gökçen. “Türk Ceza Hukukunda Şantaj Suçu.” Türkiye Barolar Birliği Dergisi 23, no: 92 (2011): 118-156. http://tbbdergisi.barobirlik.org.tr/m2011-92-671.
• Taneri, Gökhan ve Gani Kamışlı. Kişilere Karşı İşlenen Suçlar. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2018.
• Tezcan, Durmuş, Mustafa Ruhan Erdem ve R. Murat Önok. Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2019.
• Toroslu, Nevzat. Ceza Hukuku Genel Kısım. Ankara: Savaş Yayınevi, 2012.
• Toroslu, Nevzat. Ceza Hukuku Özel Kısım. Ankara: Savaş Yayınevi, 2018.
• Toroslu, Nevzat ve Yüksel Ersoy. “Kanunlaşmaması Gereken Bir Tasarı.” İç. Türk Ceza Kanunu Reformu II, Makaleler, Görüşler, Raporlar, İkinci Kitap. Editör: Teoman Ergül. 1-35. Ankara: Türkiye Barolar Birliği Yayınları, 2004.
• Yenisey, Feridun ve Gottfried Plagemann. Alman Ceza Kanunu. İstanbul: Beta Yayınevi, 2009.
• Yıldız, Ali Kemal. “Yağma.” İç. Özel Ceza Hukuku C. IV Malvarlığına Karşı Suçlar. 75-114. İstanbul: On İki Levha Yayıncılık, 2018.
• Yokuş Sevük, Handan. Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler. Ankara: Adalet Yayınevi, 2019.
• Zafer, Hamide. Ceza Hukuku Genel Hükümler TCK m. 1-75. İstanbul: Beta Yayınevi, 2015.