TÜRKİYE'DE YAŞLI HAKLARI KAPSAMINDA VERİLEN SOSYAL HİZMETLER

Yıl 2024, Cilt: 10 Sayı: 1, 1 - 18, 27.02.2024

Elif Sarı Özbay , Ahmet İlvan

Öz

Yaşlanma insanın doğasında yaşam süresinin son evresidir. Bu evrede insanın gerek fiziksel olarak gerek psikolojik olarak zayıflaması, yaşa bağlı hastalıklarının artışı ve duyuşsal olarak çevresine uyum sağlamada yaşamış olduğu güçlük, onu toplumun diğer bireylerine göre daha savunmasız hale getirmektedir. Bu nedenle bakım, koruma ve gözetim desteğine diğer bireylere nazaran daha muhtaç hale gelmesine sebep olmaktadır. Günümüzde bilim ve teknolojinin hızla gelişmesi ile sağlık alanında yaşanan gelişmeler sayesinde insanların yaşam süreleri eskiye göre artmış olmakla birlikte, toplumsal değişimler nedeniyle aile yapısındaki değişikliklerin bir sonucu olarak doğum sayısındaki azalma yaşlı nüfusunun oranında da artışa sebep olmaktadır. Bu artış ve ihtiyaç durumuyla birlikte Türkiye’de sosyal devlet anlayışının gereği olarak da yaşlı nüfusun, başta devlet sonra sivil toplum kuruluşları tarafından desteklenme çalışmaları hız ve çeşitlilik kazanmıştır. Bu çalışmaların amacı yaşlı insanların sağlık, ferah, huzur ve sorunsuz olarak yaşamlarını idame etmelerini sağlamaktır. Bu çalışmada Türkiye Cumhuriyeti’nde yaşlı hakları kapsamında yaşlılara yönelik olarak sağlanan sosyal hizmetlerin neler olduğu, bu politikaların geliştirilmesi amacıyla öneriler tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yaşlılık, yaşlanma, yaşlı hakları, sosyal hizmet, sosyal devlet

Kaynakça

• Tugay, M (2018), Türk ve Alman Sosyal Güvenlik Hukuku Açısından Devlet Destekli Bireysel Emeklilik Programları, İstanbul, Seçkin Yayıncılık.
• Balay Tuncer B (2021). “Dijital İletişim, Dijital Eşitsizlik ve Yaşlanma: Kovid-19 Süreci ile Yaşanan Dijital Bölüme ve Uçurumlar Üzerine”, Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi, cilt 6, sayı 6, ss.1339- 1369.
• Çolak M, Özer YE (2015). “Sosyal Politika Anlamında Aktif Yaşlanma Politikalarının Ulusal ve Yerel Düzeydeki Analizi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, cilt 14, sayı 55, ss.115-124.
• Genç Y, Çavuşoğlu O, Çöpoğlu M (2020). “Sosyal Politika Geliştirme ve Sosyal Hizmet Uygulamalarında Yerelleşme: Sakarya Büyükşehir Belediyesi Sosyal Gelişim Merkezi Örneği”, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, cilt 20, sayı 46, ss.235-272.
• Göksal E, Pala K (2015). “Yaşlılarda Sağlık Hizmetlerine ve Sosyal Hizmetlere Erişim Sorunları”, Turk J. Public Health, cilt 13, sayı 1, ss.83-86.
• Olgun N, Eti Aslan F, Yücel N, Kan Öntürk, Z, Laçin Z (2013). “Yaşlıların Sağlık Durumlarının Değerlendirilmesi”, Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, cilt 4, sayı 2, ss.72-78.
• Özer M, Karabulut, Ö. (2003). “Yaşlılarda Yaşam Doyumu”, Türk Geriatri Dergisi, cilt 6, sayı 2, ss.72-74.
• Özdemir Ö., Bilgili N. (2014). “Sağlık Hizmetlerinde Yaşlı Ayrımcılığı”, Gülhane Tıp Dergisi, cilt 56, sayı 2, ss.128-131.
• Yıldırım A (2021). “Sosyal Politika Kapsamında Türkiye’de Yaşlanmaya İlişkin Ulusal Düzeydeki Düzenlemeler”, MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, cilt 10, sayı 3, ss.1889-1909.
• Yıldız A (2021). “Bir Araştırma Metodolojisi Olarak Sistematik Literatür Taramasına Genel Bakış”, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, cilt 22, sayı 2, ss.367-386.
• Ük Kara B. (2022) “Türkiye’de Sosyal Devlet Anlayışı ve Yaşlı Hakları”, Milli Kültür Araştırmaları Dergisi, cilt 6, sayı 1, ss.131-151.