The Comparative Analysis for Conformity of Strategic Plans of Municipalities with Strategic Planning Guide

Yıl 2018, Special Issue 1 (ASM5), 111 - 119, 01.06.2018

Neşe Songür

Öz

The economic turmoil, political events occurred in 1970s and 1980s and the globalization caused a shift from the welfare state approach to the New Public Management approach since the 1990s. This approach has spreaded first in the USA then in European countries and other countries, and has started to come to the fore since the beginning of the 2000s in Turkey. The procurements to settle the approach in public institutions such as Public Finance Management and Control Law (No: 5018) leads the concept of strategic planning to take place in Turkish public administration, Metropolitan Municipality Law (No: 5216) and Municipality Law (No: 5393) obligate the municipalities, that have a population of over 50.000, to prepare strategic plans immediately after the local elections. In this study, the official website Ministry of Development www.sp.gov.tr is examined and it is found that 49 metropolitan municipalities, provincial municipalities and municipal municipalities have prepared the 3-period strategic plan. Among these 49 municipalities, 8 municipalities (Bursa, Diyarbakır, Kadıköy, Zeytinburnu, Maltepe, Altındağ, Çorlu, Amasya) that prepared strategic plans in periods of 2006 - 2009, 2010-2014 and 2015-2019 after the local elections were selected.The goal of this study is to show whether 24 strategic plans of eight municipalities have been prepared in accordance with the "Strategic Planning Guide for Public Administrations". For this goal, firstly seven tables including the stages of the strategic planning process were created and data entered to tables, and then a comparative analysis of datum was made. In conclusion, it is seen that the strategic plans have been revised, become more appropriate to Guide, and the inexperience and lack of knowledge on the first plan reduced as periods passed. Anahtar Kelimeler: New public management, Municipality, Strategic plan, Strategic planning guide

Anahtar Kelimeler

New public management, Municipality, Strategic plan, Strategic planning guide

Belediyelerin Stratejik Planlarının Stratejik Planlama Kılavuzuna Uygunluk Açısından Karşılaştırmalı Analizi

Öz

1970’li ve 1980’li yıllarda yaşanan ekonomik çalkantılar, siyasi olaylar, küreselleşme gibi etkenlerden dolayı 1990’lı yıllardan itibaren refah devleti anlayışından yeni kamu yönetimi anlayışına geçilmeye başlanmıştır. Yeni kamu yönetimi anlayışı önce ABD’de daha sonra Avrupa ülkelerinde ve diğer ülkelerde yayılmış, Türkiye’de 2000’li yılların başından itibaren ön plana çıkmaya başlamıştır. Yeni Kamu Yönetimi anlayışının kamu kurumlarında yerleşmesi için atılan adımlar arasında olan 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile stratejik planlama kavramı Türk kamu yönetiminde uygulanmaya başlanmıştır, ek olarak 5216 Sayılı Büyükşehir Belediyesi Kanunu ve 5393 sayılı Belediye Kanunu gereği nüfusu 50.000’in üzerinde belediyelere yerel seçimlerden sonra stratejik plan hazırlama yükümlülüğü getirilmiştir. Çalışma kapsamında, Kalkınma Bakanlığı’nın resmi internet sitesi www.sp.gov.tr adresinde yer alan stratejik planlar içerisinden 3 dönem stratejik plan hazırlayan 49 adet büyükşehir belediyesi, il belediyesi, ilçe belediyesi içinden yerel seçim dönemleri sonrası olan 2006 – 2009, 2010-2014, 2015-2019 dönemlerinde stratejik plan düzenleyen 8 adet belediye (Bursa, Diyarbakır, Kadıköy, Zeytinburnu, Maltepe, Altındağ, Çorlu, Amasya) seçilmiştir. Sekiz belediyeye ait 24 adet stratejik planın “Kamu İdareleri için Stratejik Planlama Kılavuzu”na uygun olarak hazırlanıp hazırlanılmadığı ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Bu amaca ulaşmak için stratejik planlama sürecinin aşamalarını kapsayan 7 adet tablo oluşturulmuş, bu tablolara planlardan elde edilen veriler işlenmiş, daha sonra bu verilerin karşılaştırmalı analizi yapılmıştır. Çalışma sonunda ise stratejik planların dönemler geçtikçe güncellendiği, Kılavuz’a daha uygun hale getirilmeye çalışıldığı görülmektedir. Belediyelerin dönemler geçtikçe ilk plandaki deneyimsizliklerini ve bilgi eksikliklerini azalttıkları ve stratejik planlarını Kılavuz’a daha uygun olarak hazırladıkları görülmektedir

Anahtar Kelimeler

Yeni kamu yönetimi, Belediye, Stratejik plan, Stratejik planlama kılavuzu

Kaynakça

• Aktan, C. C. (2011), “Eski Devlet Anlayışına Karşı Yeni Devlet Anlayışı”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, Cilt 3, No 2, s. 189-206.
• Alp, S. (2009), “Refah Devleti Düşüncesinin Gelişimi ve Bir Alternatif Olarak Üçüncü Sektör”, Maliye Dergisi, Sayı 156, s. 265 – 279.
• Aktan, C. C. ve Özkıvrak, Ö. (2008), Sosyal Refah Devleti, Okutan Yayıncılık, İstanbul.
• Altan, Ö. Z. (2004), Sosyal Politika Dersleri, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
• Coşkun, S. (2010), “Vatandaş Sözleşmeleri: Farklı Ülkelerdeki Uygulamalar ve Genel Değerlendirme”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, No: 24, s. 88 – 100.
• Çevikbaş, R. (2012), “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Türkiye Uygulamaları”, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, Cilt 1, Sayı 2, s. 9 – 32.
• Dinçer, Ö. ve Yılmaz, C. (2003), “Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma – Değişimin Yönetimi için Yönetimde Değişim”, T.C. Başbakanlık, Ankara.
• Ergun, T. (1991), “Yönetimin Yeniden Düzenlenmesi Gereksinmesi ve Kamu Yönetimi Araştırma Projesi”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 24, Sayı 4, s. 11-23.
• Eser, H. B. ve Memişoğlu, D. (2011), “Sosyal Siyasetin Üretilmesi Sürecinde Refah Devletinden Neoliberal Devlete Geçiş: Devletin Kamu Hizmeti Sunma İşlevinin Değişimi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 16, Sayı 2, s. 201 – 217.
• Gökçe, O. ve Kutlu, Ö. (2002), “Amerikan (Hükümetin Yeniden Keşfi) Reformu Üzerine Genel Bir Değerlendirme”, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Sayı 3, s. 62-91.
• Gökbunar, R. ve Kovancılar, B. (1998), ‘‘Sosyal Refah Devleti ve Değişim’’, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 3, Sayı 3, s. 251-266.
• Güzelsarı, S. (2003), “Neo-Liberal Politikalar ve Yönetişim Modeli”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 36, Sayı 2, s. 17-34.
• Kamu Yönetimi Özel İhtisas Komisyonu – 2023 (2014), Kalkınma Bakanlığı, Ankara.
• Köseoğlu, Ö. ve Şen, M. L. (2014), “Kamu Sektöründe Performans Yönetimi: Politikalar, Uygulamalar ve Sorunlar”, Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt 9, Sayı 2, s. 113- 136.
• Kurşun, A. ve Rakıcı, C. (2016), “Sosyal Refah Devletinin Tarihi Süreci ve Günümüz Bazı Refah Devletlerinin Değerlendirilmesi”, Uluslararası Ekonomi ve Yenilik Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, s. 135-156.
• Ökmen, M. ve Parlak, B. (2008), Kuramdan Uygulamaya Yerel Yönetimler, İlkeler, Yaklaşımlar ve Mevzuat, Alfa Aktüel Yayınları, İstanbul.
• Özer, M.A. (2001), “Günümüzün Yükselen Değeri: Yeni Kamu Yönetimi”, Sayıştay Dergisi, No: 59, s. 3 – 46.
• Sarıca, Ş. (2008), Farklı Refah Devleti Modellerinde Sosyal Harcamaların Niteliği: Emekgücünün Meta Niteliği Açısından Bir Değerlendirme, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
• Songür, N. (2011), Kamu Yönetiminde Stratejik Planlama – İl Özel İdareleri Deneyimi, TODAİE Yayınları, Ankara.
• Tarhan, A. B. ve Ezici, T. (2011), “Kamu Hizmetlerinin Üretiminde Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı ve Toplam Kalite Yönetimi”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, Cilt 3, Sayı 2, s. 13-21.
• Osborne, D. (1993), “Reinventing Government”, Public Productivity Management Review, Cilt 16, Sayı 4, s. 349 – 356.