Russia’s Middle East Policy: The Period of Putin

Yıl 2023, , 206 - 220, 26.07.2023

Alaeddin Yalçınkaya , Soner Doğan

https://doi.org/10.17067/asm.1232080

Cited By: 2

Öz

Since Russia was dealing with domestic problems after the collapse of the Soviet Union, it could not show sufficient attention to global problems, especially the Middle East. Vladimir Putin, who seized power in the 2000s, has been in an active search in foreign policy for Russia to reach its effectiveness in the USSR period by solving the problems in the country in a short time. With the emergence of chaos in the international arena due to the September 11 attacks in the United States, Putin began to revive bilateral relations with the countries where the USSR had influence, especially with the former Soviet Republics. Putin started military operations in the surrounding countries to neutralize the unipolar superpower model of the USA, which started with the collapse of the USSR and to remind Russia that it is a superpower again. In this context, it started to take concrete steps with the Georgian intervention in 2008 and the occupation of Crimea in 2014. Putin's Middle East policy initiated an active diplomatic attack to expand the sphere of influence during the Soviet era and to revive pacified relations. With the Arab Spring events that started in 2011, Russia has brought closer bilateral relations with Syria, Egypt, Iraq, Libya, and Gulf countries. Russia's support of the names in power in these countries was welcomed by the relevant states and contributed positively to bilateral relations. This situation strengthened Putin's influence in the Middle East. In this study, Putin's re-establishment policy in the Middle East has been examined. Russia's development of its political, military, and economic activity in the Middle East, establishing new bases, and becoming one of the decisive actors of the new era through proxy wars or direct interventions, after strengthening its near-periphery policy, is considered primarily as an expansion of the post-Soviet Eurasian approach. It is concluded that the strategic transformation of Putin's Russia, which skillfully used its geopolitical advantages in this process, brought the Realist great power policy back to the agenda.

Anahtar Kelimeler

Russia, Putin, Middle East, Arap Spring.

Rusya'nın Orta Doğu Politikası: Putin Dönemi

Öz

Rusya, Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra iç sorunlarla uğraştığı için Orta Doğu başta olmak üzere küresel sorunlara yeterli ilgiyi gösterememiştir. 2000’li yıllarda iktidarı ele geçiren Vladimir Putin, ülke içerisindeki sorunları kısa süre içerisinde çözerek, Rusya’nın SSCB dönemindeki etkinliğine ulaşması için dış politikada aktif arayış içerisinde olmuştur. Amerika’da yaşanan 11 Eylül saldırıları nedeniyle uluslararası arena da kaos durumunun ortay acıkmasıyla Putin, eski Sovyet Cumhuriyetleri başta olmak üzere SSCB’nin nüfuz kurduğu ülkeler ile ikili ilişkileri yeniden canlandırmaya başlamıştır. Putin, SSCB’nin yıkılmasıyla başlayan ABD’nin tek kutuplu süper güç modelini etkisiz hale getirmek ve Rusya’nın yeniden süper güç olduğunu hatırlatmak için çevre ülkelerde askeri operasyonlara başlamıştır. Bu kapsamda 2008 Gürcistan müdahalesi ve 2014’te Kırım'ın işgal edilmesi ile somut adımlar atmaya başlamıştır. Putin’in Orta Doğu politikası, Sovyetleri dönemindeki etki alanını genişletmek ve pasifleşen ilişkilerin yeniden canlanması için aktif diplomasi atağı başlatmıştır. 2011 yılında başlayan Arap Baharı olayları ile Rusya, Suriye, Mısır, Irak, Libya ve Körfez ülkeleriyle ikili ilişkileri yakınlaştırmıştır. Rusya’nın bu ülkelerde iktidardaki isimleri desteklemesi, ilgili devletler tarafından memnuniyetle karşılanmış ve ikili ilişkilere pozitif katkı sağlamıştır. Bu durum ise Putin’in Orta Doğu’daki nüfuzunu güçlendirmiştir. Bu çalışmada Putin'in Orta Doğu'da yeniden etkinlik kurma politikası incelenmiştir. Rusya’nın yakın çevre politikasını güçlendirdikten sonra Orta Doğu'da siyasi, askeri ve ekonomik etkinliğini geliştirmesi, yeni üsler kurması, vekâlet savaşları veya doğrudan müdahalelerle yeni dönemin belirleyici aktörleri arasına girmesi, öncelikle Sovyet sonrası Avrasyacı yaklaşımın genişletilmesi olarak değerlendirilmektedir. Jeopolitik avantajlarını bu süreçte ustaca kullanan Putin Rusya’sının stratejik dönüşümü, Realist büyük güç politikasını yeniden gündeme getirdiği sonucuna varılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Rusya, Orta Doğu, Arap Baharı, Putin

Kaynakça

• Antonenko, O. (2001). Russia’s military involvement in the Middle East. Middle East Review of International Affairs Journal, Vol. 5, No. 1, 2001. 27-48.
• Armaoğlu, F. (2019). Türk Dış Politikası Tarihi. İstanbul: Kronik Kitap.
• Aslan, N. (2019). Şanghay İşbirliği Örgütü: İç İhtilaflar ve Türkiye’nin Olası Konumu. Avrasya Stratejileri, ed: A.
• Yalçınkaya, D. Tuğlu. Ankara: Astana Yayınları, 261-304.
• BBC, (2015). Mısır'da düşen Rus yolcu uçağından 'kurtulan yok'
• https://www.bbc.com/turkce/haberler/2015/10/151031_misir_rus_ucak
• Bonesh, F., R. (2022). Russia’s goals and approach to Iraq, https://www.bayancenter.org/en/2022/06/3338/
• Çalışkan, B. (2019), ‘Vladimir Putin’in Dış Politika Felsefesi’. İnsamer Analiz. https://insamer.com/tr/vladimir-putinin-dis-politika-felsefesi_2192.html (Erişim: 08.06.2020)
• Çiçekçi, Ceyhun, ‘İsrail-Rusya ilişkileri ve Türkiye için imkanlar’, Anadolu Ajansı (2018).
• https://www.aa.com.tr/tr/analiz-haber/israil-rusya-iliskileri-ve-turkiye-icin-imkanlar/1264069 (
• Dugin, A. (2005). Rus Jeopolitiği, Avrasyacı Yaklaşım. Tercüme: V. İmanov. İstanbul: Küre Yayınları.
• Ekşi, M. (2017). The Syrian crisis as a proxy war and the return of the realist great power politics’, Ankasam, Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi. Hybrid Warsare Special Issue, 1(2), 106-129.
• Ermağan, Y. (2015). Rusya'nın Orta Doğu politikaları. Putin'in Ülkesi: Yeni Yüzyıl Eşiğinde Rusya Federasyonu Analizi. Ed.: İ.K. Ülger. Ankara, Seçkin, 651-675.
• Freedman, R. (2001). 1990’larda Rusya-İran İlişkileri, çev. E.Banu Tepe, Avrasya Dosyası Rusya Özel Sayısı, 6:4, 356-374.
• Goldenberg İ.,- SMİTH J. (2017). U.S.-Russia competition in the Middle East is back’. Foreign Policy. http://foreignpolicy.com/2017/03/07/u-s-russia-competition-in-the-middle-east-is-back/
• Herken, G. (2019). Russia's mysterious 'new' nuclear weapons are not really new’, https://www.washingtonpost.com/outlook/2019/08/15/russias-mysterious-new-nuclear-weapons-arent-really-new/
• Kaczmarski, M. (2017). Russia's Middle East after Arab revolution. Center for Eastern Studies, https://www.osw.waw.pl/sites/default/files/commentary_59.pdf
• Kara, Ö. (2019). Kolektif Güvenlik Antlaşması Örgütü ile NATO’nun Karşılaştırılması. Avrasya Stratejileri, ed: A.
• Yalçınkaya, D. Tuğlu. Ankara: Astana Yayınları, 107-128.
• Katıtaş, G. (2019). Avrasya Ekonomik Birliği: Beklentiler ve Gerçekleşenler. Avrasya Stratejileri, ed: A. Yalçınkaya, D. Tuğlu. Ankara: Astana Yayınları, 47-82.
• Katz, M (2015). Conflicting aims, limited means: russia in the Middle East’. Norwegian Ministry of Foreign Affairs, Policy Brief. No. 201.
• Kozhanov, N. (2017). Russian policy across the middle east motivations and methods. Chatham House: The Royal Institute of International Affairs.
• https://www.chathamhouse.org/sites/default/files/publications/research/2018-02-21-russian-policy-middle-east-kozhanov.pdf
• Lo, B. (2018). Going legit? the foreign policy of Vladimir Putin. https://www.lowyinstitute.org/publications/going-legit-foreign-policy-vladimir-putin
• Mirzaliyeva, F. (2017). Putin dönemi rus dış politikası. İnsamer. Araştıma-43.
• Noll, A. (2007). Konferansa Rusya ve İran damgası https://www.dw.com/tr/konferansta-rusya-ve-iran-damgas%C4%B1/a-2519771
• Salem, P. (2015). Iraq’s tangled foreign ınterests and relations. Carnegie Middle East Center. 2013.
• Shlapentokh, V (2015). Russia's approach to ISIL: The hidden benefit of evil’. https://www.nato.int/docu/review/articles/2015/10/30/russias-approach-to-isil-the-hidden-benefit-of-evil/index.html
• Shumilin, A. (2016). Russian’s Diplomacy in the Middle East: Back to Geopolitics. IFRI, Russia Center.
• Sladden, J.- Wasser, B.- Connable, Ben-G. (2017). Russian Strategy in the Middle East. Rand Corporation.
• Suyundikov, S. (2017). Rusya silah yaptırımlrının gözden geçirilmesini istiyor. https://21yyte.org/tr/fikir-tanki/rusya-silah-yaptirimlarinin-gozden-gecirilmesini-i-stiyor
• Trenin, D. (2017). Russia in the middle east. Moscow’s objectives, priorties and policy drivers. The Chicago Council on Global Affairs.
• Tuğlu, D. (2019). Avrasyacılığın Tarihsel Gelişimi. Avrasya Stratejileri, ed: A. Yalçınkaya, D. Tuğlu. Ankara: Astana Yayınları, 11-22.
• Üren, M. (2019). Orta Doğu'daki yeni jeopolitik ortamda Rusya'nın Suriye Politikası’. Avrasya İncelemeleri Dergisi, VII/II, 231-275.
• Wormuth, C. (2019). Russia and China in the Middle East: Implications fort he United States in an ERA of Strategic Competitions, Rand Corporation.
• Yalçınkaya, A., Heyle, A. (2019). Rusya'nın Orta Doğu ve Kuzey Afrika politikası. Avrasya Stratejileri: İlişkiler, Örgütler, Politikalar. Ed.: A. Yalçınkaya, D. Tuğlu. Ankara: Astana Yayınları, 2019, s. 129-146.