Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

EXAMINATION OF SCHOOL MANAGERS AND TEACHERS’ QUALIFICATIONS

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 19, 1 - 10, 29.03.2022
https://doi.org/10.31455/asya.1029640

Öz

Educational administrators and teachers undertake the most important responsibilities in transferring the service provided in schools, which are the basic building blocks of the education system, to the relevant parties. The behavior patterns, knowledge and skills of school administrators and teachers have great effects on students, education stakeholders, families and society. Educators are expected to have a number of competencies while fulfilling their roles in the execution of educational services. This research was conducted to examine the variables that affect school administrators and teachers’ competencies. It is thought that this study will contribute to the competencies of teachers and administrators, which are important for an effective and productive education. Qualitative research methods were used in the research. Content analysis and descriptive analysis techniques were used while analyzing data. The study group of the study consist a group of administrators and teachers working in the schools in Mamak district in the center of Ankara. Total 29 voluntarily educationalist participated in the research. The semi-structured interview forms developed by the researcher were applied to 15 administrators and 14 teachers working in the state schools in Mamak district center of Ankara. According to the results of the research, it is expected that the competencies of the administrators and the principles of merit should be taken into account when choosing school administrators, that teachers should have innovative and effective communication skills with competencies related to their professional fields, that teachers want the Ministry of National Education to organize in-service trainings, that the development of school principals' competencies is ensured. It was determined that they demanded training activities such as courses and seminars to be carried out.

Kaynakça

  • Açıkgöz, K. (1994). Eğitimde Etkili Yönetici Davranışları, (1. Baskı). İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
  • Altun, T. ve Vural, S. (2012). Bilim ve Sanat Merkezinde (BİLSEM) Görev Yapan Öğretmen ve Yöneticilerin Mesleki Gelişim ve Okul Gelişimine Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 152-177.
  • Aydın, R.; Şahin, H. ve Topal, T. (2008). Türkiye’de İlköğretime Sınıf Öğretmeni Yetiştirmede Nitelik Arayışları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(2), 119-142.
  • Balcı, A. (2011). Eğitim Yönetiminin Değişen Bağlamı ve Eğitim Yönetimi Programlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(162), 196-208.
  • Başaran, İ. E. (1996). Türkiye Eğitim Sistemi. Ankara: Yargıcı Matbaası.
  • Boydak Özan, M.; Nanto, Z. ve Öztürk, E. (2020). Okul Yöneticilerinin Yeterliliklerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(41), 335-356.
  • Bursalıoğlu, Z. (1991). Eğitimde Yenileşme ve Demokratik Liderlik. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24(2), 669-674.
  • Caprara, G. V.; Barbaranelli, C.; Steca, P. ve Malone, P. S. (2006). Teachers’ Self-Efficacy Beliefs as Determinants of Job Satisfaction and Students’ Academic Achievement: A Study at The School Level. Journal of School Psychology, 44(6), 473–490.
  • Çakan, M. (2004). Öğretmenlerin Ölçme-Değerlendirme Uygulamaları ve Yeterlik Düzeyleri: İlk ve Ortaöğretim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 99-114.
  • Çapa-Aydın, Y.; Uzuntiryaki-Kondakçı, E.; Temli, Y. ve Tarkın, A. (2013). Özyeterlik Kaynakları Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması. İlköğretim Online, 12(3), 749-758.
  • Çaycı, B. (2011). Sınıf Öğretmenliği Lisans Programındaki Alan Eğitimi Derslerinin Öğretmen Yeterliği Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 1-12.
  • Çelikten, M.; Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
  • Deakin Crick, R. (2008). Pedagogy for Citizenship. (Eds. F. Oser ve W. Veugelers). Getting Involved: Global Citizenship Development and Sources of Moral Values İçinde (31-55). Rotterdam: Sense Publishers.
  • Dönmez, B. (2002). Müfettiş, Okul Yönetici ve Öğretmen Algılarına Göre İlköğretim Yöneticilerinin Yeterlilikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 29(29), 27-45.
  • Erdem, A. R. (2019). Eğitim Yönetimi ve Denetimi Ders Notu. https://www.ajanskamu.net/uploads/files/2019/03/19/142719_egitim-yonetimi-ve-denetimi-ders-notu.pdf adresinden 25.11.2021 tarihinde erişildi.
  • Gold, A.; Evans, J.; Earley, P.; Halpin, D. ve Collarbone, P. (2003). Principled Principals? Values-Driven Leadership: Evidence From Ten Case Studies of “Outstanding” School Leaders. Educational Management and Administration, 31(2), 127–38.
  • Gökyer, N. ve Bakcak, S. (2018). Ortaokul Öğretmenlerinin Özyeterlik Düzeyleri: Elâzığ İli Örneği. Turkish Journal of Educational Studies, 5(3), 82-98.
  • Kaçar, T. ve Beycioğlu, K. (2017). İlköğretim Öğretmenlerinin Öz Yeterlik İnançlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. İlköğretim Online, 16(4), 1753-1767.
  • Karabağ Köse, E.; Karataş, E.; Küçükçene, M. ve Taş, A. (2021). Öğretmen Mesleki Motivasyonu Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması: Çevrimiçi ve Kâğıt Kalem Uygulamalarının Karşılaştırılması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(51), 479-498.
  • Kurt, T. (2012). Öğretmenlerin Öz-Yeterlik ve Kolektif Yeterlik Algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 195-227.
  • Melik, G. (2014). Öğretmenlerin Özyeterlik ve Performans Yönetimi Algıları Arasındaki İlişki, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Refik Balay), Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma: Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber, (Çeviren: S. Turan) Ankara: Nobel Yayınları.
  • Onat Kocabıyık, O. (2016). Olgubilim ve Gömülü Kuram: Bazı Özellikler Açısından Karşılaştırma. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 55-66.
  • Recepoğlu, S. ve Recepoğlu, E. (2019). Öğretmen Adaylarının Özyeterlik Algıları ile Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Motivasyonları Arasındaki İlişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(4), 799-814.
  • Smith, J. A. ve Eatough, V. (2007). Interpretative Phenomenological Analysis. (Eds. E. Lyons ve A. Coyle). Analysing Qualitative Data in Psychology (1 st Ed.) İçinde (s. 35-50). London: Sage.
  • Üstüner, M. (2006). Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 45(45), 109-127.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • https://oygm.meb.gov.tr/www/ogretmenlik-meslegi-genel-yeterlikleri/icerik/39 adresinden 25.02.2022 tarihinde erişildi.

OKUL YÖNETİCİLERİ VE ÖĞRETMEN YETERLİLİKLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 19, 1 - 10, 29.03.2022
https://doi.org/10.31455/asya.1029640

Öz

Eğitim sisteminin temel yapı taşı olan okullarda sunulan hizmetin ilgililerine aktarılmasında en önemli sorumlulukları eğitim yöneticileri ve öğretmenler üstlenmektedir. Okul yöneticileri ve öğretmenlerin davranış kalıpları, bilgileri ve becerileri; öğrenciler, eğitim paydaşları, aileler ve toplum üzerinde büyük etkilere sahiptir. Eğitimcilerin eğitim hizmetlerinin yürütülmesinde üstlendikleri rolleri yerine getirirken birtakım yeterliliklere sahip olmaları beklenir. Bu araştırma, okul yöneticileri ve öğretmenlerin yeterliliklerini etkileyen değişkenlerin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu çalışmanın etkili ve verimli bir eğitim için önemli olan öğretmen ve yönetici yeterliliklerine katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veri analizinde içerik analizi tekniği ve betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Ankara ili Mamak ilçe merkezinde bulunan okullarda görevli yönetici ve öğretmenler oluşturmaktadır. Araştırmaya toplam 29 eğitimci gönüllü olarak katılım sağlamıştır. Araştırma verilerini toplanmada görüşme tekniğinden yararlanılmıştır. Araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formları, Ankara ili Mamak ilçe merkezi devlet okullarında görev yapmakta olan 15 görevli yönetici ve 14 öğretmene uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre okul yöneticileri seçilirken yönetici yeterliliklerinin ve liyakat ilkelerinin dikkat alınması beklentisi içerisinde olduğu, öğretmenlerin mesleki alanları ile ilgili yeterliliklere sahip yenilikçi ve etkili iletişim becerilerine sahip olması gerektiği, öğretmenlerin Millî Eğitim Bakanlığından hizmet içi eğitimler düzenlemesini istedikleri, okul müdürlerinin yeterliliklerinin gelişiminin sağlanması için kurs ve seminer gibi eğitim çalışmalarının yapılmasını talep ettikleri belirlenmiştir.

Kaynakça

  • Açıkgöz, K. (1994). Eğitimde Etkili Yönetici Davranışları, (1. Baskı). İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
  • Altun, T. ve Vural, S. (2012). Bilim ve Sanat Merkezinde (BİLSEM) Görev Yapan Öğretmen ve Yöneticilerin Mesleki Gelişim ve Okul Gelişimine Yönelik Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(42), 152-177.
  • Aydın, R.; Şahin, H. ve Topal, T. (2008). Türkiye’de İlköğretime Sınıf Öğretmeni Yetiştirmede Nitelik Arayışları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(2), 119-142.
  • Balcı, A. (2011). Eğitim Yönetiminin Değişen Bağlamı ve Eğitim Yönetimi Programlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(162), 196-208.
  • Başaran, İ. E. (1996). Türkiye Eğitim Sistemi. Ankara: Yargıcı Matbaası.
  • Boydak Özan, M.; Nanto, Z. ve Öztürk, E. (2020). Okul Yöneticilerinin Yeterliliklerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(41), 335-356.
  • Bursalıoğlu, Z. (1991). Eğitimde Yenileşme ve Demokratik Liderlik. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24(2), 669-674.
  • Caprara, G. V.; Barbaranelli, C.; Steca, P. ve Malone, P. S. (2006). Teachers’ Self-Efficacy Beliefs as Determinants of Job Satisfaction and Students’ Academic Achievement: A Study at The School Level. Journal of School Psychology, 44(6), 473–490.
  • Çakan, M. (2004). Öğretmenlerin Ölçme-Değerlendirme Uygulamaları ve Yeterlik Düzeyleri: İlk ve Ortaöğretim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 99-114.
  • Çapa-Aydın, Y.; Uzuntiryaki-Kondakçı, E.; Temli, Y. ve Tarkın, A. (2013). Özyeterlik Kaynakları Ölçeği’nin Türkçe’ye Uyarlanması. İlköğretim Online, 12(3), 749-758.
  • Çaycı, B. (2011). Sınıf Öğretmenliği Lisans Programındaki Alan Eğitimi Derslerinin Öğretmen Yeterliği Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2), 1-12.
  • Çelikten, M.; Şanal, M. ve Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(2), 207-237.
  • Deakin Crick, R. (2008). Pedagogy for Citizenship. (Eds. F. Oser ve W. Veugelers). Getting Involved: Global Citizenship Development and Sources of Moral Values İçinde (31-55). Rotterdam: Sense Publishers.
  • Dönmez, B. (2002). Müfettiş, Okul Yönetici ve Öğretmen Algılarına Göre İlköğretim Yöneticilerinin Yeterlilikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 29(29), 27-45.
  • Erdem, A. R. (2019). Eğitim Yönetimi ve Denetimi Ders Notu. https://www.ajanskamu.net/uploads/files/2019/03/19/142719_egitim-yonetimi-ve-denetimi-ders-notu.pdf adresinden 25.11.2021 tarihinde erişildi.
  • Gold, A.; Evans, J.; Earley, P.; Halpin, D. ve Collarbone, P. (2003). Principled Principals? Values-Driven Leadership: Evidence From Ten Case Studies of “Outstanding” School Leaders. Educational Management and Administration, 31(2), 127–38.
  • Gökyer, N. ve Bakcak, S. (2018). Ortaokul Öğretmenlerinin Özyeterlik Düzeyleri: Elâzığ İli Örneği. Turkish Journal of Educational Studies, 5(3), 82-98.
  • Kaçar, T. ve Beycioğlu, K. (2017). İlköğretim Öğretmenlerinin Öz Yeterlik İnançlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. İlköğretim Online, 16(4), 1753-1767.
  • Karabağ Köse, E.; Karataş, E.; Küçükçene, M. ve Taş, A. (2021). Öğretmen Mesleki Motivasyonu Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması: Çevrimiçi ve Kâğıt Kalem Uygulamalarının Karşılaştırılması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 0(51), 479-498.
  • Kurt, T. (2012). Öğretmenlerin Öz-Yeterlik ve Kolektif Yeterlik Algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 195-227.
  • Melik, G. (2014). Öğretmenlerin Özyeterlik ve Performans Yönetimi Algıları Arasındaki İlişki, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Doç. Dr. Refik Balay), Şanlıurfa: Harran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma: Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber, (Çeviren: S. Turan) Ankara: Nobel Yayınları.
  • Onat Kocabıyık, O. (2016). Olgubilim ve Gömülü Kuram: Bazı Özellikler Açısından Karşılaştırma. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 55-66.
  • Recepoğlu, S. ve Recepoğlu, E. (2019). Öğretmen Adaylarının Özyeterlik Algıları ile Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Motivasyonları Arasındaki İlişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(4), 799-814.
  • Smith, J. A. ve Eatough, V. (2007). Interpretative Phenomenological Analysis. (Eds. E. Lyons ve A. Coyle). Analysing Qualitative Data in Psychology (1 st Ed.) İçinde (s. 35-50). London: Sage.
  • Üstüner, M. (2006). Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 45(45), 109-127.
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • https://oygm.meb.gov.tr/www/ogretmenlik-meslegi-genel-yeterlikleri/icerik/39 adresinden 25.02.2022 tarihinde erişildi.
Toplam 28 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Eğitim Üzerine Çalışmalar
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Emine Yılmaz Bolat 0000-0002-1062-4752

Fatma Ataşoğlu 0000-0001-8341-4521

Yayımlanma Tarihi 29 Mart 2022
Gönderilme Tarihi 28 Kasım 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 6 Sayı: 19

Kaynak Göster

APA Yılmaz Bolat, E., & Ataşoğlu, F. (2022). OKUL YÖNETİCİLERİ VE ÖĞRETMEN YETERLİLİKLERİNİN İNCELENMESİ. Asya Studies, 6(19), 1-10. https://doi.org/10.31455/asya.1029640