THE EFFECT OF ART THERAPY AND MINDFULNESS BASED COGNITIVE THERAPY PROGRAM ON THE LEVELS OF ALEXITHYMIA OF INDIVIDUALS

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 22, 237 - 248, 31.12.2022

Volkan Demir

https://doi.org/10.31455/asya.1160023

Cited By: 1

Öz

Study was prepared to determine the effect of group practices on the alexithymia symptoms of individuals using Mindfulness-Based Cognitive Therapy (MBCT) and Art Therapy (AT) techniques. Experimental design with pretest and posttest control groups was used in the study. Individuals who received high scores on the Toronto Alexithymia Scale and volunteered were assigned to the first experiment (14), the second experiment (14) and the control group (14) objectively. The study group of the research consists of second and third year students studying at the psychology department of Istanbul Gelisim University. Participation in the research is on a voluntary basis. The measurement tools were applied as a pretest before the application and as a posttest at the end of the application. In the study, MBCT Program was applied to the first experimental group and AT program was applied to the second experimental group. Not any procedure was applied to the control group. The experimental process was applied to both experimental groups once a week, 90 minutes to the MBCT Group, and 120 minutes to the AT group as 8 sessions. Wilcoxon Signed Ranks Test was used to compare the groups among themselves. The group from which the difference originated was analyzed by the Mann Whitney U Test. As a result, MBCT Program and AT program were found to be effective in reducing the levels of alexithymia. There was no remarkable change in the measurements of the individuals in the control group. When the studies on alexithymia in our country are examined, besides the research of this concept, the lack of practical studies on this concept draws attention. The idea that group work with art therapy and mindfulness-based cognitive therapy programs designed to reduce alexithymia in the normal population will make a significant contribution to the field theoretically, practically and experimentally. It was observed that there wasn’t any significant difference in alexithymia levels between the two therapy programs. The results, limitations and strengths of the study were discussed under the leadership of the literature.

Anahtar Kelimeler

Art Therapy, Mindfulness, Cognitive Therapy, Alexithymia

SANAT TERAPİSİ VE BİLİNÇLİ FARKINDALIK TEMELLİ BİLİŞSEL TERAPİ PROGRAMININ BİREYLERİN ALEKSİTİMİ DÜZEYLERİNE ETKİSİ

Öz

Bu araştırmanın amacı, Sanat Terapisi ve Bilinçli Farkındalık Temelli Bilişsel Terapi yöntemleri uygulanarak gerçekleştirilen grup terapisi programlarının bireylerin aleksitimi düzeyleri üzerindeki etkililiğini incelemektir. Çalışmada ön test-son test düzeninde deneysel deseni kontrol grubu ile kullanılmıştır. Araştırmada yer alan örneklem grubu, İstanbul Gelişim Üniversitesi psikoloji bölümünde, 2 ve 3. sınıf düzeyinde 42 öğrenciden oluşmaktadır. Birinci deney grubu 14 kişiden oluşmakta olup Toronto Aleksitimi Ölçeği’nde yüksek skor almış bireyleri, ikinci grup ise yine 14 kişiden oluşmakta olup tarafsız atanmış bireyleri içermektedir. Toronto Aleksitimi Ölçeği terapi uygulamaları başlamadan önce ön test, uygulamalar tamamladığında ise son test olarak uygulanmıştır. Çalışmada 1. deney grubuna Bilinçli Farkındalık Temelli Bilişsel Terapi Programı, 2. Deney grubuna Sanat Terapisi program uygulanmıştır. Bahsedilen kontrol grubu aktif bir uygulamaya katılmamıştır. Deney grupları ise Sanat Terapisi grubu için 120, Bilinçli Farkındalık Temelli Bilişsel Terapi grubu için ise 90 dakika olmak üzere sekizer oturuma dâhil edilmiştir. Gruplar arası karşılaştırma yapabilmek için Wilcoxon Signed Rank Testi tercih edilmiştir. Gözlemlenen farkın kaynağı olan grubun tespiti için ise Mann Whitney U Testi uygulanmıştır. Analizlerin sonucunda hem Sanat Terapi programı hem Bilinçli Farkındalık Temelli Bilişsel Terapi programının bireylerin aleksitimi düzeylerinin azalmasında etkili olduğu gözlenmiştir. Gruplar arası karşılaştırma yapılabilmesi için Wilcoxon Signed Rank Testi kullanılmış olup farka sebep olan grubun tespiti için ise Mann Whitney U Testi kullanılmıştır. Sonuç olarak Bilinçli Farkındalık Temelli Bilişsel Terapi Programı ve Sanatla Terapi programının aleksitimi düzeylerini azaltmada etkili olduğu görülmüştür. Kontrol grubundaki bireylerin, ölçümlerinde ise anlamlı bir değişme bulunamamıştır. İki terapi programı arasında aleksitimi düzeyleri arasında anlamlı bir fark olmadığı gözlemlenmiştir. Aleksitimi ile ilgili ülkemizde yapılan araştırmalar incelendiğinde, bu kavramın araştırılmasının yanı sıra bu kavramın alana yönelik eylemsel ve pratik çalışmaların azlığı dikkat çekmektedir. Normal popülasyonda aleksitiminin azaltılmasına yönelik olarak hazırlanmış sanat terapisi ve bilinçli farkındalık temelli bilişsel terapi programlarıyla yapılacak grup çalışmasının alana ilişkin kuramsal, uygulama ve deneysel olarak önemli katkı sağlayacağı düşüncesi bu araştırmanın önemli gerekçesini oluşturmaktadır. Araştırmanın sonuçları, sınırlılıkları ve güçlü yanları alanyazın ışığında tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Sanat Terapisi, Bilinçli Farkındalık, Bilişsel Terapi, Aleksitimi

Kaynakça

• Akman-Peker, T. and Demir, M. (2021). Üniversite Öğrencilerinin Bilinçli Farkındalıkları ile Bilişsel Esneklikleri Arasındaki İlişki. Yaşam Becerileri Psikoloji Dergisi, 5(9), 11-20.
• Akoğlu, B. (2021). Farklı Gelişen Çocukların Annelerinde Aleksitimi. Ankara: İksad Publishing House.
• Aydın, B. (2012). Tıbbi Sanat Terapisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(1), 69-83.
• Babaoğlu, A. (1988). Psikopatolojik Sanat II. Resimsel Sanat Ürünlerinin Analiz Öğeleri. Düşünen Adam Dergisi, 2(3), 202- 204.
• Baer, R. A. (2007). Mindfulness, Assessment, and Transdiagnostic Processes. Psychological Inquiry, 18(4), 238-242.
• Bagby, R. M.; Parker, J. D. and Taylor, G. J. (1994). The Twenty-Item Toronto Alexithymia Scale—I. Item Selection and Cross-Validation of the Factor Structure. Journal of Psychosomatic Research, 38(1), 23-32.
• Bishop, S. R.; Lau, M.; Shapiro, S.; Carlson, L.; Anderson, N. D. and Carmody, J. et al. (2004). Mindfulness: A Proposed Operational Definition. Clinical Psychology: Science and Practice, 11(3), 230.
• Bornemann, B. and Singer, T. (2017). Taking Time to Feel Our Body: Steady Increases in Heartbeat Perception Accuracy and Decreases in Alexithymia Over 9 Months of Contemplative Mental training. Psychophysiology, 54(3), 469-482.
• Brown, K. W. and Ryan, R. M. (2003). The Benefits of Being Present: Mindfulness and its Role in Psychological Well-Being. Journal of Personality and Social Psychology, 84(4), 822.
• Büyüköztürk, Ş. (2003). Veri Analizi El Kitabı, (2. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Candansayar, S. (1993). Genç Erişkin Sağlıklı Gönüllülerde Aleksitimi Prevalansı", XXIX. Ulusal Psikiyatri Kongresi Özet Kitabı İçinde (s. 120). Bursa.
• Capacchione, L. (2012). Sanat Terapisiyle İyileşmek. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Case, C. and Dalley, T. (2014). The Handbook of art Therapy. London: Routledge.
• Cash, M. and Whittingham, K. (2010). What Facets of Mindfulness Contribute to Psychological Well-Being and Depressive, Anxious, and Stress-Related Symptomatology? Mindfulness, 1(3), 177-182.
• Cooper, M. L.; Frone, M. R.; Russell, M. and Mudar, P. (1995). Drinking to Regulate Positive and Negative Emotions: A Motivational Model of Alcohol Use. Journal of Personality and Social Psychology, 69(5), 990.
• de la Fuente Arias, M.; Justo, C. F. and Granados, M. S. (2010). Efectos de un Programa de Meditación (Mindfulness) en la Medida de la Alexitimia y las Habilidades Sociales. Psicothema, 22(3), 369-375.
• Demir, V. (2014). Bilinçli Farkındalık Temelli Hazırlanan Eğitim Programının Bireylerin Depresyon ve Stres Düzeyleri Üzerine Etkisi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Yrd. Doç. Dr. Zümra Özyeşil), İstanbul: İstanbul Arel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Demir, V. (2015). Bilinçli Farkındalık Temelli Kognitif Terapi Programının Bireylerin Depresif Belirti Düzeyleri Üzerine Etkisi. Psikoloji Çalışmaları Dergisi, 35(1), 15-26.
• Demir, V. (2022). Sanat Terapisi: Temel Psikoloji Kuramları ile Dışavurumcu Sanatın Bütünleştirilmesi, (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi.
• Demir, V. ve Gündoğan, N. (2018). Bilinçli Farkındalık Temelli Bilişsel Terapi Programının Üniversite Öğrencilerinin Duygu Düzenleme Güçlüklerini Azaltmadaki Etkisi. Ege Eğitim Dergisi, 19(1), 46-66.
• Dereboy, İ. F. (1990). Aleksitimi: Bir Gözden Geçirme. Türk Psikiyatri Dergisi, 0(3), 157-167.
• Dökmen, Ü. (2003). Yarına Kim Kalacak? Evrenle Uyumlaşma Sürecinde Varolmak Gelişmek Uzlaşmak. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Foran, H. M. and O'Leary, K. D. (2013). The Role of Relationships in Understanding the Alexithymia–Depression Link. European Journal of Personality, 27(5), 470-480.
• Freedman, M. B. and Sweet, B. S. (1954). Some Specific Features of Group Psychotherapy and Their İmplications For Selection Of Patients. International Journal of Group Psychotherapy, 4(4), 355-368.
• Fukunishi, I.; Kikuchi, M.; Wogan, J. and Takubo, M. (1997). Secondary Alexithymia as a State Reaction in Panic Disorder and Social Phobia. Comprehensive Psychiatry, 38(3), 166-170.
• Geue, K. L.; Goetze, H.; Buttstaedt, M.; Kleinert E.; Richter, D. and Singer S. (2010). An Overview of Art Therapy İnterventions for Cancer Patients and the Results of Research, Complementary Therapies in Medicine, 18(3-4), 160-170.
• Graham, J. (1994). The art of Emotionally Disturbed Adolescents: Designing A Drawing Program to Adress Violent İmagery. American Journal of Art Therapy, 32(4), 115-122.
• Güleç, H.; Köse, S.; Güleç, M. Y.; Çitak, S.; Evren, C.; Borckardt, J. and Sayar, K. (2009). Reliability and Factorial Validity of the Turkish Version of the 20-İtem Toronto Alexithymia Scale (TAS-20). Klinik Psikofarmakoloji Bulteni-Bulletin of Clinical Psychopharmacology, 19(3), 214-220.
• Günay, C. (2017). Şizofreni Hastalarında Sanat Terapi Uygulamasının Pozitif ve Negatif Belirtiler ile Aleksitimi Düzeyine Etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), (Danışman: Prof. Dr. Selma Doğan), İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Gürkan, S. B. (1996). Aleksitimi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(14), 99-103.
• Güven, E. ve Gökçe, G. (2018). Etkililik Çalışmaları Ne Kadar Etkili? Bilişsel Davranışçı Terapiler Bağlamında Bir Değerlendirme. Türk Psikiyatri Dergisi, 29(1), 54-66.
• Heiman, M.; Strnad, D.; Weiland, W. and Wise, T. N. (1994). Art Therapy and Alexithymia. Art therapy, 11(2), 143-146.
• Hemming, L.; Haddock, G.; Shaw, J. and Pratt, D. (2019). Alexithymia and İts Associations with Depression, Suicidality, and Aggression: An Overview of the Literature. Frontiers in Psychiatry, 0(10), 203.
• Holmes, A.; Marella, P.; Rodriguez, C.; Donald Glass, I. I. and Goerlich, K. S. (2022). Alexithymia and Cutaneous Disease Morbidity: A Systematic Review. Dermatology, 238(6), 1120-1129.
• Honkalampi, K.; Hintikka, J.; Laukkanen, E. and Viinamäki, J. L. H. (2001). Alexithymia and Depression: A Prospective Study of Patients with Major Depressive Disorder. Psychosomatics, 42(3), 229-234.
• Jacobs, E. E.; Schimmel, C. J.; Masson, R. L. and Harvill, R. L. (2015). Group Counseling: Strategies and Skills. Cengage Learning.
• Johnson, C. and Larson, R. (1982). Bulimia: An Analysis of Moods and Behavior. Psychosomatic Medicine, 44(4), 341-351.
• Kabat-Zinn, J. (2003). Mindfulness-Based İnterventions in Context: Past, Present, and Future. Clinical Psychology: Science and Practice, 10(2), 144-156.
• Killick, K. (1993). Working with Psychotic Processes in Art Therapy. Psychonalytic Psychotherapy, 7(1), 25-38.
• Kim, S. and Ki, J. (2014). A Case Study on the Effects of the Creative Art Therapy with Stretching and Walking Meditation—Focusing on the Improvement of Emotional Expression and Alleviation of Somatisation Symptoms in a Neurasthenic Adolescent. The Arts in Psychotherapy, 41(1), 71-78.
• Koçak, R. (2002). Aleksitimi: Kuramsal Çerçeve Tedavi Yaklaşımları ve İlgili Araştırmalar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 183-212.
• Kokkonen, P.; Karvonen, J. T.; Veijola, J.; Läksy, K.; Jokelainen, J.; Järvelin, M. R. and Joukamaa, M. (2001). Prevalence and Sociodemographic Correlates of Alexithymia in a Population Sample of Young Adults. Comprehensive Psychiatry, 42(6), 471-476.
• Lesser, I. M. (1985). Alexithymia. New England Journal of Medicine, 312(11), 690-692.
• Liebmann, M. (2004). Art Therapy for Groups: A Handbook of Themes and Exercises. London: Routledge.
• Linesch, D. G. (1988). Adolescent Art Therapy. New York: Brunner.
• Loas, G.; Fremaux, D.; Otmani, O. and Verrier, A. (1995, May). Prevalence of Alexithymia in a General Population. Study in 183" Normal" Subjects and in 263 Students. In Annales Médico-Psychologiques, 153(5), 355-357.
• Luzzatto, P. and Gabriel, B. (2000). The Creative Journey: A Model for Short-Term Group art Therapy With Posttreatment Cancer Patients. Art Therapy, 17(4), 265-269.
• Malchiodi, C. A. (2005). Expressive Therapies: History, Theory, and Practice. New York: Guilford Press.
• Malchiodi, C. A. (Ed.). (2011). Handbook of Art Therapy. Newyork: Guilford Press.
• Mennin, D. S.; Heimberg, R. G.; Turk, C. L. and Fresco, D. M. (2005). Preliminary Evidence for an Emotion Dysregulation Model of Generalized Anxiety Disorder. Behaviour Research and Therapy, 43(10), 1281-1310.
• Mercedes-Ballbe, M. (1997). A Group Art Therapy Experience for İmmigrant Adolescents. American Journal of Art Therapy, 36(1), 11-20.
• Montag, C.; Haase, L.; Seidel, D.; Bayerl, M.; Gallinat, J.; Herrmann, U. and Dannecker, K. (2014). A Pilot RCT of Psychodynamic Group Art Therapy for Patients in Acute Psychotic Episodes: Feasibility, Impact on Symptoms and Mentalising Capacity. PloS one, 9(11), e112348.
• Nan, J. K. and Ho, R. T. (2017). Effects of Clay Art Therapy on Adults Outpatients with Major Depressive Disorder: A Randomized Controlled Trial. Journal of Affective Disorders, 0(217), 237-245.
• Norman, H.; Marzano, L.; Coulson, M. and Oskis, A. (2019). Effects of Mindfulness-Based Interventions on Alexithymia: A Systematic Review. Evidence-Based Mental Health, 22(1), 36-43.
• Ögel, K. (2011). Farkındalık ve Kabullenme Temelli Terapiler. Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
• Özyeşil, Z. and Ögel, K. (2013) The Effects of a Mindfulness and Acceptance Based (Education) Program on University Students’ Perceived Stress and Test Anxiety. Oral Presentation. First International Conference on Mindfulness (ICM), Sapienza University of Rome, May 8-12.
• Parker, J. D.; Bagby, R. M. and Taylor, G. J. (1991). Alexithymia and Depression: Distinct or Overlapping Constructs? Comprehensive Psychiatry, 32(5), 387-394.
• Reynolds, F. C. (1990). Mentoring Artistic Adolescents Through Expressive Therapy. The Clearing House, 64(2), 83-86.
• Riley, S. (1999). Contemporary Art therapy With Adolescents. London: Jessica Kingsley Publishers.
• Roditi, E. (1988). Tedavide Sanat. İstanbul: Eczacıbaşı İlaç Firması Yayınları.
• Rosenzweing, S. (1936). Some İmplicit Common Factors in Diverse Methods of Psychotherapy. American Journal of Orthopsychiatry, 6(3), 412.
• Rybakowski, J. and Ziółkowski, M. (1991). Clinical and Biochemical Heterogeneity of Alcoholism: The Role of Family History and Alexithymia. Drug and Alcohol Dependence, 27(1), 73-77.
• Santarnecchi, E.; D’Arista, S.; Egiziano, E.; Gardi, C.; Petrosino, R. and Vatti, G. et al. (2014). Interaction Between Neuroanatomical and Psychological Changes After Mindfulness-Based Training. PloS one, 9(10), e108359.
• Selinheimo, S.; Jokela, M.; Vasankari, T.; Kanervisto, M.; Pirkola, S.; Suvisaari, J. and Paunio, T. (2022). Poor Respiratory Health Outcomes Associated with High İllness Worry and Alexithymia: Eleven-Year Prospective Cohort Study Among the Working-Age Population. Journal of Psychosomatic Research, 155, 110751.
• Siegel, B. S. (1990). Peace, Love & Healing: The Bodymind & the Path to Self-healing: an Exploration. New York: Ouill.
• Swiller, H. I. (1988). Alexithymia: Treatment Utilizing Combined Individual and Group Psychotherapy. International Journal of Group Psychotherapy, 38(1), 47-61.
• Şahin, H. (1991). Peptik Ülser ve Aleksitimi. Türk Psikiyatri Dergisi, 2(3), 25-30.
• Tang, W. C.; Lin, M. P.; Wu, J. Y. W.; Lee, Y. T. and You, J. (2022). Mediating Role of Depression in the Association Between Alexithymia and Nonsuicidal Self-Injury in a Representative Sample of Adolescents in Taiwan. Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health, 16(1), 1-10.
• Taylor, G. J.; Bagby, R. M.; Ryan, D. P.; Parker, J. D.; Doody, K. F. and Keefe, P. (1988). Criterion Validity of the Toronto Alexithymia Scale. Psychosomatic Medicine, 50(5), 500-509.
• Teixeira, R. J. and Pereira, M. G. (2015). Examining Mindfulness and Its Relation to Self-Differentiation and Alexithymia. Mindfulness, 6(1), 79-87.
• Theorell, T. O. R.; Konarski, K.; Westerlund, H.; Burell, A. M.; Engström, R. and Lagercrantz, A. M. et al. (1998). Treatment of Patients with Chronic Somatic Symptoms by Means of Art Psychotherapy: A Process Description. Psychotherapy and Psychosomatics, 67(1), 50-56.
• Wolff, H. H. (1977). The Contribution of the Interview Situation to the Restriction of Fantasy Life and Emotional Experience in Psychosomatic Patients. Psychotherapy and Psychosomatics, 28(1/4), 58-67.
• Zvolensky, M. J.; Solomon, S. E.; McLeish, A. C.; Cassidy, D.; Bernstein, A. and Bowman, C. J., et al. (2006). Incremental Validity of Mindfulness Based Attention in Relation to the Concurrent Prediction of Anxiety and Depressive Symptomatology and Perceptions of Health. Cognitive Behaviour Therapy, 35(3), 148-158.