Türkçe Dersinde Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Uygulanmasına İlişkin Yönetici Görüşleri

Year 2010, Volume: 14 Issue: 1, 85 - 100, 30.07.2010

Akif Arslan Salih Orhan Abdulkadir Kırbaş

Abstract

Araştırmanın amacı, Türkçe dersinde, yeni ilköğretim müfredatının temelini oluş-
turan yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının uygulanıp uygulanmadığını ve Türkçe öğretmenlerinin
bu öğrenme yaklaşımının kendilerine yüklediği rolleri yerine getirip getirmediğini
yönetici görüşleri doğrultusunda belirlemektir. Araştırma; Erzurum ilindeki çeşitli
ilköğretim okullarında ‘‘Türkçe Dersinde Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Uygulanmasına
İlişkin Yönetici Görüşlerini Belirleme Anketi’’ kullanılarak toplam 50 yöneticiye uygulanmıştır.
Hazırlanan ölçme aracı müdürler tarafından cevaplandırıldıktan sonra elde
edilen verilerin analizleri bilgisayar ortamında SPSS 16.0 istatistik programı kullanılarak
yapılmıştır. Araştırma sonunda, okul yöneticilerinin Türkçe dersinde yapılandırmacı öğrenme
yaklaşımının kısmen uygulandığı düşüncesinde oldukları belirlenmiştir. Ayrıca; Türkçe
öğretmenlerinin 2005 Türkçe müfredatının temel dayanağı olan yapılandırmacı öğrenme
yaklaşımının kendilerine yüklediği rolleri kısmen yerine getirebildikleri tespit edilmiştir

Keywords

Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı, Türkçe Öğretimi

References

• Akgün, Ö. E. (2005). “Uygulayanların Deneyim ve Görüşleriyle Yapıcı Yaklaşım ve Yapıcı Yaklaşımların Uygulanması Öncesinde Yapılması Önerilen Araştırmalar”, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Elektronik Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2) http://efdergi.yyu.edu.tr, (Erişim tarihi :20.06.2008)
• Alper, A. (2006). “Yapılandırmacı Yaklaşım Modellerinden Probleme Dayalı Öğretime Göre Yeni Fen ve Teknoloji Öğretim Programı Etkinlikleri”, Yapılandırmacılık ve Eğitime Yansımaları Sempozyumu, İzmir: Özel Tevfik Fikret Okulları.
• Arabacı, İ. B. (2005). “Öğrenme–Öğretme Sürecine Öğrencilerin Katılımı ve Sınıfta Demokrasi’’, Çağdaş Eğitim Dergisi, sayı: 316.
• Arıcı, A. F. (2005). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Okuma Durumları, (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı, Erzurum.
• Arslan, A. (2007). “Yaratıcı Masal Çalışmaları”, Ekev Akademi Dergisi, sayı: 31.
• Arslan, M. (2007). “Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Fakültesi Dergisi, 40 (1).
• Atasoy, B. (2004). Fen Öğrenimi ve Öğretimi, Ankara: Asil Yayın–Dağıtım. Bağcı Kılıç, G. (2006). Yeni Yaklaşımlar Işığında İlköğretim Bilim Öğretimi, İstanbul: Morpa. Brooks, J. G. ve Brooks M. G. (1999). In Search of Understanding the Case For Constructivist Classrooms, Alexandria, Association for Supervision and Curriculum Development.
• ____________. (1993). The Case For Constructivist Classrooms, Virginia: Ascd Alexendria.
• Burma, Ş. (2003). Çoklu Zekâ Kuramına Göre Öğretim Ortamlarının Yapılandırılması, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Erzurum.
• Celep, C. (2008). Sınıf Yönetiminde Kuram ve Uygulama, Ankara: Pegem Akademi Yay.
• Deryakulu, D. (2001). Yapıcı Öğrenme, Şimşek, A. (ed.), Sınıfta Demokrasi, Ankara: Eğitim-Sen Yay., (İnternet Adresi: http://www.egitim.aku.edu.tr//yapici.doc, Erişim Tarihi: 20.06.08.
• Doğanay, A. ve Tok Ş. (2007). Öğretimde Çağdaş Yaklaşımlar, Ahmet D. (ed.), Öğretim İlke ve Yöntemleri, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Duman, B. (2004). “İlköğretim Türkçe Programının Değerlendirilmesi: Konya ve Muğla Örneklerinin Karşılaştırılması”, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1).
• Erdem, E. (2001). Program Geliştirmede Yapılandırmacı Yaklaşım, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara.
• Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). “Program Geliştirmede Yapılandırmacılık Yaklaşımı”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı:23.
• Gelbal, S. ve Kelecioğlu H. (2007). “Öğretmenlerin Ölçme ve Değerlendirme Yöntemleri Hakkındaki Yeterlilik Algıları ve Karşılaştıkları Sorunlar”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı: 33.
• Göçer, A. (2007). “İlköğretim 1. Kademede Türkçe Öğretiminde Ölçme ve Değerlendirme Çalışmaları”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, sayı: 94. Ankara: MEB.
• Gökçegöz Karatekin, N., Alpaslan D. ve Işılak H. (2005). Oyun ve Etkinliklerle Türkçe, İstanbul: Nobel Yayın–Dağıtım.
• Gömleksiz, N. ve Bulut İ. (2008). “Yeni İlköğretim Programlarının Uygulandığı Eğitim Ortamına İlişkin Öğretmen Görüşleri’’, Çağdaş Eğitim Dergisi, sayı: 349.
• Güven, S. (2008). “Sınıf Öğretmenlerinin Ders Programlarının Uygulanmasına İlişkin Görüşleri”, Millî Eğitim Dergisi, sayı:177.
• İlköğretim 4-8. Sınıf Öğretim Programlarının Öğrenme-Öğretme Süreçlerinde Gazete Kupürlerinden Yararlanma, (2008). Ankara: MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, sayı:3.
• İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu-6, 7 ve 8. Sınıflar (2006). Ankara: MEB Yay.
• Karadağ, E. ve Korkmaz T. (2007). Kuramdan Uygulamaya Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı, Ankara: Kök Yayıncılık.
• Kavcar, C., Oğuzkan F. ve Sever, S. (2005). Türkçe Öğretimi, Ankara: Engin Yayınevi.
• Kaya, Z. ve Tüfekçi S. (2006).“Yapılandırmacı Yaklaşıma Göre Öğrenme-Öğretme Ortamı ve Öğretmen”, Yapılandırmacılık ve Eğitime Yansımaları Sempozyumu, İzmir: Özel Tevfik Fikret Okulları.
• Keskinkılıç, K. ve Keskinkılıç S. B. (2005). Türkçenin Temel Becerileri ve Ses Temelli Cümle Yöntemi ile İlkokuma Yazma Öğretimi, Ankara: Asil Yayın-Dağıtım.
• Kuzgun, Y. ve Deryakulu D. (2004). Eğitimde Bireysel Farklılıklar, Ankara: Nobel Yayın– Dağıtım.
• Marlowe, B. A. ve Page M. L. (1998). “Creating and Sustaining the Constructivist Classroom”, USA: Corwin Press.
• Öz, F. (2006). Uygulamalı Türkçe Öğretimi–Yeni Programa Göre Geliştirilmiş, Ankara: Anı Yayıncılık. Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I, Ankara: Öncü Kitap.
• Sabancı, A. (2008). Sınıf Yönetiminin Temelleri, Mustafa Ç. (ed.) Yapılandırmacı Yakla- şıma Göre Sınıf Yönetimi, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Savran, N. Z. (2004). “PISA Projesinin Türk Eğitim Sistemi Açısından Değerlendirilmesi”, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4).
• Şahin, A. ve Esin Ş. (2007). Türkçe Öğretiminde Öğretim Teknolojileri ve Materyaller, Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol (ed.), İlköğretimde Türkçe Öğretimi, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Şimşek, N. (2002). Derste Eğitim Teknolojisi Kullanımı, Ankara: Nobel Yayın-Dağıtım. Tutkun, Ö. F. (2007). Sınıf Düzeni, Zeki K. (ed.), Sınıf Yönetimi, Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Ün, Açıkgöz. K. (2005). Aktif Öğrenme, İzmir: Eğitim Dünyası Yay. Vural, B. (2004). Teknoloji ve Materyal Kullanımı, İstanbul: Hayat Yay.
• Yıldırım, M. C. ve Dönmez, B. “Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı Uygulamalarının Sınıf Yönetimine Etkileri Üzerine Bir Çalışma’’, Online İlköğretim Dergisi, 7(3), http://ilkogretim-online.org.tr//vol7say3/v7s3m10.pdf, Erişim tarihi:23.09.2008
• Yıldız, C. (2003). Türkçe Öğretiminde Alternatif Yöntemler, Ankara: Anı Yay.