Yanlızlık Düzeylerine Göre Dışarıda Kahvaltı Yapma Alışkanlıklarının Değerlendirilmesi

Yıl 2019, Cilt: 23 Sayı: 4, 1751 - 1766, 31.12.2019

Hilmi Rafet Yüncü Nurdan Sevim

Öz

Kahvaltı günün en önemli öğünü olarak değerlendirilmektedir. İnsanlar günlük ihtiyaç duyduğu enerjinin büyük bölümünü kahvaltıdan karşılamaktadırlar. Bunun yanında kahvaltı ve diğer öğünler özellikle toplumların kültürel özelliklerine göre önemli bir anlam taşımaktadır. Aile üyelerinin bir araya geldiği ve iş ve okul öncesinde birlikte ortak vakit geçirdikleri zaman olarak görülmektedir. Bu kapsamda kahvaltı besin değerinin yanında sosyal yapıyı beslemesi diğer kültürel besin değerini arttırmaktadır. Bir arada yemek yeme önemli bir sosyalleşme ve ilişkilenme aracı olarak görülmesine rağmen orta sınıfın gelişimi, teknoloji ve hayat koşulları insanları daha fazla yalnız yemek yeme yönlendirmiştir. Bunun yanında değişen aile yapıları ve iş yaşamındaki yoğunluklar ve daha fazla yalnızlaşma ile bireysel yemek yeme ya da yalnız yemek yeme davranışında artış görülmüştür. Bu çalışmada bireylerin yalnızlık düzeylerine göre kahvaltı alışkanlıkların belirlenmesi amaçlanmaktadır. Yalnızlık seviyesinin belirlenmesi için UCLA yalnızlık ölçeği kullanılmıştır. 234 akademisyen üzerinde yapılan araştırmada çeşitli yaş gruplarının yalnızlık düzeyleri ve günlük kahvaltı alışkanlıkları ile mekân tercihleri belirlenmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

dışarıda yemek yeme, kahvaltı alışkanlıkları

Kaynakça

• Akarçay, E. ve Suğur, N. (2015). Dışarıda Yemek: Eskişehir’de Yeni Orta Sınıfın Fast-Food Yeme-İçme Örüntüleri. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 8(1)
• Beardsworth, A. ve Keil, T (2011). Yemek ve Toplum Çalışmasına Bir Davet Yemek Sosyolojisi. Phoenix Yayınevi
• Bekar, A. ve Gümüş Dönmez, F. (2016). Tüketicilerin Dışarıda Yemek Yeme Nedenlerine İlişkin Bir Değerlendirme. Social Sciences (NWSASOS), 11(1), 1-15 http://dx.doi.org/10.12739/NWSA.2016.11.1.3C0134
• Cho, W., Takeda, W., Oh, Y., Aiba, N. ve Lee, Y. (2015). Perceptions and Practices of Commensality and Solo-Eating Among Korean and Japanese University Students: A Cross-Cultural Analysis. Nutrition Research and Practice; 9(5): 523-529; doi:10.4162/nrp.2015.9.5.523
• Cooper, S. B., Bandelow, S. ve Nevill, M. E. (2011). Breakfast Consumption and Cognitive Function in Adolescent Schoolchildren. Physiology & Behavior, 103, 431–439
• Danesi, G. (2012). Pleasures And Stress Of Eating Alone And Eating Together Among French And German Young Adults, The Journal of Eating and Hospitality Research, (1), 77-91
• Danışman A. Ş. ve Gündüz, Ş. (2018). X ve Y Kuşaklarının Dışarıdan Kahvaltı Satın Alma Davranış Farklılıkları. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(Özel Sayı), 707-728
• De Jong Gierveld J. (1998). A Review Of Loneliness: Concept And Definitions, Determinants And Consequences, Reviews in Clinical Gerontology, 8, 73–80
• Ertürk, M, (2018). Tüketicilerin Dışarıda Yemek Yeme Nedenleri, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 17(3), 1203-1224
• Frank, G. C. (2009). Breakfast: What Does It Mean? American Journal of Lifestyle Medicine; 3(2) 160-163
• Her, E. ve Seo, S. (2018). Why Not Eat Alone? The Effect Of Other Consumers On Solo Dining İntentions And The Mechanism. International Journal of Hospitality Management 70 16–24 Doi: https://doi.org/10.1016/j.ijhm.2017.10.019
• Kahraman, S., Zincir, H., Kaya, Z. ve Esen, F. (2011). Bir Huzurevinde Yaşlı Kadın ve Erkeğin Ayrı Yaşamasının Onların Yalnızlık Ve Yaşam Doyumuna Etkisi, Sosyoloji Araştırmaları Dergisi; 14(2), 2-16
• Liu, J. Hwang W. Dickerman, B., Compher, C (2013). Regular Breakfast Consumption Is Associated With İncreased IQ in Kindergarten Children, Early Human Development. 89(4), 257-262
• Mestdag, I. (2005). Disappearance of The Traditional Meal: Temporal, Social And Spatial Destructuration, Appetite; 45, 62–74
• Mestdag, I., I. Glorieux (2009): Change And Stability İn Commensality Patterns: A Comparative Analysis Of Belgian Time-Use Data From 1966, 1999 And 2004. The Sociological Review, 57(4), 703-726
• Nişancı, Z. N., Özdoğan, Y. ve Bölüktepe, E. F. (2018). Dışarıda Yemek Yeme Davranışının Nedenlerini Belirlemeye Yönelik İzmir İlinde Bir Araştırma. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi; 1(1), 60-71,
• Önay D. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Kahvaltı Alışkanlıklarının Değerlendirmesi: Akşehir Sağlık Yüksekokulu Örneği, Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 95-106
• Özçelik, Yazıcılar, İ. İmamoğlu, O., Çekin, R. ve Başpınar, Gölünük, S. (2015). Üniversite Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeyleri Üzerine Sporun Etkisi. Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 6(1).
• Özdemir B. (2010). Dışarıda Yemek Yeme Olgusu: Kuramsal Bir Model Önerisi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(2), 218-232
• Russell, D., Peplau, L. A., & Cutrona, C. E. (1980). The Revised UCLA Loneliness Scale: Concurrent and Discriminant Validity Evidence. Journal of Personality and Social Psychology, 39(3), 472–480. DOI: https://doi.org/10.1037/0022-3514.39.3.472
• Russell D, Peplau LA, Ferguson ML. (1978). Developing A Measure Of Loneliness. Journal of Personality Assessment. June 42(3):290-4. DOI: 10.1207/s15327752jpa4203_11
• Shin, J., Hwang, Y. ve Mattila, A.S. (2018). Solo Consumers Self-Esteem And İncidental Similarity. Journal of Services Marketing; 32(6), 767–776
• Stein, J. Y. ve Tuval-Mashiach, R. (2015). The Social Construction of Loneliness: An Integrative Conceptualization, Journal of Constructivist Psychology, 28(3), 210-227, DOI: 10.1080/10720537.2014.911129
• Svendsen L. (2018). Yalnızlığın Felsefesi. Redingot Yayınevi
• Waterhouse, J. Buckley, P., Edwards, B. ve Reilly, T. (2003). Measurement of, and Some Reasons For, Differences in Eating Habits Between Night and Day Workers, Chronobiology International, 20 (6), 1075-1092, DOI: 10.1081/CBI-120025536
• Yaşar, R.M. (2007). Yalnızlık. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(1), 237-260