Amaç: Otoimmün tiroid patolojilerinin büyük bir grubunu oluşturan Graves ve Hashimoto hastalıklarında, tanı ve aktivasyonunun değerlendirilmesinde, difüzyon ağırlıklı echoplanar manyetik
rezonans (MR) incelemenin klinik olarak kullanılabilirliğinin belirlenmesidir.
Gereç ve Yöntem : Mayıs 2007 ve Şubat 2008 arasında yapılan çalışmaya, otoimmün tiroidit tanısı alan 51 hasta (29 Hashimoto hastalığı ve 22 Graves hastalığı) ile 14 sağlıklı kontrol grubu dahil
edildi. MR incelemede, T1 ağırlıklı, T2 ağırlıklı ve difüzyon ağırlıklı görüntüler single shot ekoplanar
spin eko sekansı ile elde edildi. Çalışmada 200 ve 400 sn/mm² olmak üzere iki farklı b değeri
kullanıldı ve “Apparent Diffusion Coefficent” (ADC) değerleri hesaplandı.
Bulgular: Graves olgularında b-200 ile elde edilen ortalama ADC ölçümlerinin Hashimoto olguları
ile karşılaştırıldığında daha yüksek olduğu bulundu (p < 0,05).
b=400 sn/mm2 ile elde edilen ortalama ADC ölçümleri, hem kontrol grubu hem de Graves olgularında,
Hashimato olgularına göre daha yüksek bulundu (p < 0,01).
Graves olgularında hem b=200 sn/mm2 hem de b=400 sn/mm2 değerlerinde elde edilen ortalama
ADC ölçümlerinde, hipertiroidi ve ötiroid gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı( p değerleri
sırası ile 0,259 ve 0,880).
Hashimoto olgularında hem b=200 sn/mm2 hem de b=400 sn/mm2 değerlerinde elde edilen ortalama
ADC ölçümlerinde, hipertiroidi, hipotiroidi ve ötiroid gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı (p değerleri sırası ile 0,076 ve 0,075).
Sonuç: Otoimmün tiroid hastalıklarında, difüzyon ağırlıklı görüntülerden elde edilen ADC değerleri, Graves ve Hashimoto hastalığının ayırıcı tanısında faydalı bir yöntemdir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2009 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2009 Cilt: 62 Sayı: 3 |