Amaç: Üçüncü basamak referans merkezi olan ünitemizdeki yenidoğan otopsi oranını ortaya
koymak ve hastaların klinik tanısı ile otopsi yapıldıktan sonra tanıda ortaya çıkan uyumsuzlukları
belirlemek.
Gereç Yöntem: Bu çalışma Ankara Üniversitesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi’nde Ocak 1997-
Haziran 2003 arasındaki dönemi kapsayan retrospektif bir çalışma olarak düzenlendi. Otopsi yapılmadan
önce ailelerin yazılı izinleri alındı. Her inceleme bakteriyel kültür, makroskopik ve histolojik
incelemeyi içeren standart teknikler ile gerektiğinde postmortem radyografi ve kromozomal
analizi incelemelerle patologlar tarafından yapıldı. Klinikopatolojik uygunluk 4 grup altında incelendi:
Tanıda değişme, ek bulgular, tam uyum ve tamamen uyumsuz.
Bulgular: Bu dönemde yenidoğanların %4.6’sı (87/1876) öldü ve ölenlerden 34’üne (%39) otopsi
yapıldı. Çalışmaya alınan olguların median gestasyonel yaş, doğum ağırlığı ve postnatal yaşı sırası
ile 35 hafta, 1990 g. ve 5 gün olarak tespit edildi. Otopsi sonrasında 25 olgunun (%73.5) tanısında
bir değişiklik olmadığı, 4 olguda (%11.7) ek bulguların olduğu, 4 olguda (%11.7) tanının değiştiği
ve 1 olguda (%2.9) ise tanının tamamen uyumsuz olduğu saptandı.
Sonuç: Ölüm nedeni tam olarak belirlenemeyen veya ek bilgilerin elde edilmesi gereken durumlarda
otopsi gerekebilir. Yenidoğan otopsileri sonrasında önemli bilgilere ulaşılabilir. Hekimler,
ölüm nedeninin tam olarak belirlenmesi veya gelecekte planlanacak gebeliklerin risklerinin önceden
belirlenebilmesi amacıyla yenidoğan döneminde kaybedilen olgulara otopsi yapılmasını
önermelidirler.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Şubat 2005 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 58 Sayı: 2 |