Öz
Micro credit is initiated by M.Yunus especially to fight against to poverty of women in Bangladesh in 1976. Afterward it has been successfully applied all over the World. It is important for the women to have an additional income created by using micro credit and spend it for themselves and for their families. Micro credit is taking the attention of people as an effective method for decreasing the cross gender income inequality. In this study, we examine whether micro credit is increased women’s income in Bilecik province. We found that it has notable effect on enhanced women’s income
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Acar, Ş. (2006). Commercial Bank and Microfinance in Turkey. Banking the Unbankable, Mart 2006.
- Adaman, F. ve Bulut, T. (2007). Diyarbakır’dan İstanbul’a 500 Milyonluk Umut Hikayeleri: Mikrokredi Maceraları, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Aşçı, Z ve Demiryürek, K. (2008). Kırsal Yoksullukla Mücadelede Yeni Adım: Mikrokredi. Hr.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 12 (4), 73-79.
- Christen, R.P. & Lyman, T.R. (2003). Microfinance Consensus Guidlines: Guiding Principles on Regulation and Supervision of Microfinance CGAP. Washington: The World Bank Group.
- Dolun, L. (2005). Mikro Finansman. Ankara: Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. Araştırma Müdürlüğü Yayınları.
- Döşeyen, A. (2007). Yoksullukla Mücadele programlarından Mikrokredi ve Türkiye Diyarbakır Örneği Başarı Değerlendirmesi. İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, İstanbul.
- İslam, M. N. (2006). Mikro finans Uygulamasında Bangladeş ve Türkiye’de Başarı Koşulları. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
- Korkmaz, E. vd. (2004). Mikrokredi Modeli Yoluyla Yoksulluğun Azaltılması: İstanbul Örneği , İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
- Lofça, İ. vd. (2010). Mikrokredi ve Yoksulluk: Yoksulluğun Olmadığı Bir Dünyaya Doğru. Kahramanmaraş Valiliği, Yayın No: 8.
- Öner, E. ( 2007 ). Mikro finans Sistemi Ve Türkiye İçin Bir Model Önerisi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı Finansman Bilim dalı Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Ankara.
- Panjaitan-Drioadisuryo, R.M.D. & Cloud, K. (1999). Gender, Self-Employment and Microcredit Programs:An Indonesian Case Study. The Quarterly Review of Economics and Finance, Vol.39, 769-779.
- TGMP (2008). 10000’inci Üyeye Mikrokredi. El Kitapçığı.
- Yunus, M. , (2003), Yoksulluğun Bulunmadığı Bir Dünyaya Doğru, İstanbul: Doğan Yayıncılık. www.tgmp.gov.t
Öz
1976 yılında Bangladeş’te M.Yunus’un özellikle kadınlar için başlattığı ve bütün dünyaya hızla yayılan mikro kredi yoksullukla savaşmak için düşünülmüştür ve başarıyla da uygulanmaktadır. Kadınların mikrokredi yoluyla bir gelir elde etmeleri ve kendileri için ve aileleri için harcama yapmaları önemlidir. Mikrokredi; cinsiyetlerarası gelir eşitsizliğini gidermede etkili olabilecek bir yöntem olarak dikkat çekmektedir. Çalışmada Bilecik ilinde yaşayan ve mikrokrediden yararlanan kadınlara ilişkin yapılan anket sonucunda Mikrokrediden yararlanan kadınların gelirlerinde dikkate değer artış olduğuna yönelik bulgular elde edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Mikrokredi Kadın Yoksulluğu Cinsiyetlerarası gelir eşitsizliği
Kaynakça
- Acar, Ş. (2006). Commercial Bank and Microfinance in Turkey. Banking the Unbankable, Mart 2006.
- Adaman, F. ve Bulut, T. (2007). Diyarbakır’dan İstanbul’a 500 Milyonluk Umut Hikayeleri: Mikrokredi Maceraları, İletişim Yayınları, İstanbul.
- Aşçı, Z ve Demiryürek, K. (2008). Kırsal Yoksullukla Mücadelede Yeni Adım: Mikrokredi. Hr.Ü.Ziraat Fakültesi Dergisi, 12 (4), 73-79.
- Christen, R.P. & Lyman, T.R. (2003). Microfinance Consensus Guidlines: Guiding Principles on Regulation and Supervision of Microfinance CGAP. Washington: The World Bank Group.
- Dolun, L. (2005). Mikro Finansman. Ankara: Türkiye Kalkınma Bankası A.Ş. Araştırma Müdürlüğü Yayınları.
- Döşeyen, A. (2007). Yoksullukla Mücadele programlarından Mikrokredi ve Türkiye Diyarbakır Örneği Başarı Değerlendirmesi. İstanbul Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, İstanbul.
- İslam, M. N. (2006). Mikro finans Uygulamasında Bangladeş ve Türkiye’de Başarı Koşulları. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
- Korkmaz, E. vd. (2004). Mikrokredi Modeli Yoluyla Yoksulluğun Azaltılması: İstanbul Örneği , İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.
- Lofça, İ. vd. (2010). Mikrokredi ve Yoksulluk: Yoksulluğun Olmadığı Bir Dünyaya Doğru. Kahramanmaraş Valiliği, Yayın No: 8.
- Öner, E. ( 2007 ). Mikro finans Sistemi Ve Türkiye İçin Bir Model Önerisi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı Finansman Bilim dalı Yayınlanmamış Yüksek lisans Tezi, Ankara.
- Panjaitan-Drioadisuryo, R.M.D. & Cloud, K. (1999). Gender, Self-Employment and Microcredit Programs:An Indonesian Case Study. The Quarterly Review of Economics and Finance, Vol.39, 769-779.
- TGMP (2008). 10000’inci Üyeye Mikrokredi. El Kitapçığı.
- Yunus, M. , (2003), Yoksulluğun Bulunmadığı Bir Dünyaya Doğru, İstanbul: Doğan Yayıncılık. www.tgmp.gov.t
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2013 |
| Gönderilme Tarihi | 19 Haziran 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 4 Sayı: 2 |