Sözü veciz, müessir bir şekilde söylemeyi ve güzel konuşmayı ifade eden hitabet sanatının ana unsurları genel itibariyle giriş, sunuş, sonuç ve bunlar için hazırlıktır. Önemli yaygın din eğitimi vasıtalarından biri olan cuma hutbelerinin müessiriyeti bu unsurlara gösterilen dikkat ve özenle bağlantılıdır. Hutbelerin, Arapça telaffuzlar yanında Türkçe bölümlerinin dil ile hitabet kurallarına ve mezkûr unsurlara uygunluğu her bakımdan önem arz etmektedir. Kısa konuşma örnekleri olan hutbelerde özellikle girişin ve sonuç bölümünün akılda kalıcı bir şekilde kurgulanması, verilmek istenen mesajın etkisini artıracaktır. Hitabenin stratejik noktası olan son bölümde konuşmanın artık bitirileceğinin ifade edilmemesi hitabetin önemli prensiplerinden biridir. Buna rağmen camilerde irat edilen hutbelerde mezkûr hitabet kuralına dikkat edilmediği ve hutbelere genellikle “Hutbemi şu âyetin meâliyle veya şu hadis-i şerifle bitiriyorum.” şeklinde son verildiği müşahede edilmektedir. Dini hitabetin en önemli örneklerinden biri olan hutbelerdeki telaffuz yanlışlarıyla hutbelerin uygun bir şekilde bitirilmemesi, bu çalışmanın problemini teşkil etmekte dolayısıyla olumlu örneklerle mezkûr yanlışın tashihi hedeflenmektedir. Bu hedef doğrultusunda öncelikle hitabetin ana unsurları ile bunlar içinden söze nihayet vermenin önemi ele alınmış ve iki yıllık bir zaman diliminde camilerde irat edilen hutbeler içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Daha sonra literatür taraması yöntemiyle Cumhuriyet dönemi ilk hutbe örneklerinden başlanarak öne çıkan bazı hutbe kitaplarından örneklerle söze nihayet vermenin muhtemel kalıpları ele alınmıştır. Çalışmanın, söz konusu yanlışın tashihine ve hutbelerin daha nitelikli hazırlanmasına dolayısıyla da ilgili literatüre katkı sağlaması beklenmektedir.
Rhetoric, which refers to expressing words concisely, effectively, and speaking eloquently, generally consists of the main elements of introduction, presentation, conclusion, and preparation for these stages. The effectiveness of Friday sermons, one of the most important tools of non-formal religious education, is related to the attention and care given to these elements. The appropriateness of the Turkish sections, alongside Arabic pronunciations, to language and rhetorical rules and the aforementioned elements is crucial in every respect. In khutbahs, which are examples of short speeches, structuring the introduction and conclusion sections in a memorable way will enhance the impact of the intended message. Not indicating the end of a speech in the final section, which is the strategic point of rhetoric, is a key principle of effective oratory. Despite this, it is observed that the sermons delivered in mosques do not pay attention to the aforementioned rule of oratory and usually end with “I end my sermon with this verse or this hadith”. The pronunciation mistakes in khutbahs, which are one of the most important examples of religious oratory, and the inappropriate ending of khutbahs constitute the problem of this study, and therefore it is aimed to correct the aforementioned mistake with positive examples. In line with this goal, first of all, the main elements of oratory and the importance of concluding the speech among them were discussed and the sermons delivered in mosques in a period of two years were analyzed by content analysis method. Subsequently, using the method of literature review, the possible formulas for concluding a speech were examined, beginning with early khutbah examples from the Republic era and examples from prominent khutbah books. It is expected that this study will contribute to the correction of this mistake and to the preparation of sermons in a more qualified manner and thus to the related literature.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kuran-ı Kerim Okuma ve Kıraat, İslam Araştırmaları (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 7 Kasım 2024 |
Kabul Tarihi | 29 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 20 |
Baberti Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.