Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

EVOLUTION OF STAGE AND AUDIENCE IN TURKISH PERFORMING ARTS

Yıl 2024, Cilt: 2 Sayı: 4, 44 - 63, 31.07.2024

Öz

Culture, in its meaning, is the reason for the existence of art and has guided the development of the perception of stage, audience and music in the historical process of Turkish performing arts. In this study, genre-theme diversity in music and theater was examined through the evolution of the stage and the audience in Turkish performing arts. In the research, the effect of stage and audience perception on the diversity of genres and themes in the traditional and modern periods of Turkish Performing Arts was examined. In traditional Turkish performing arts, genres and themes are more limited or conservative, while in modern performing arts, genres and themes are rich in diversity and innovative. The development-oriented structure of culture is also linked to the change in the cultural structure of Turkish society. The relationship between the diversity of genres and themes in Turkish performing arts, music and theater and the perception of the stage and the audience has been examined from a historical and cultural perspective. In this way, it also gives an idea about the future of Turkish performing arts and the dynamics between genre and theme diversity.
In this study, which is a compilation type created by compiling written documents, other visual sources, books, theses and articles examined with qualitative research methods, the concrete data obtained are listed in the findings section. In the conclusion section, the inferences obtained from the findings are expressed from the perspective of the researcher.

Kaynakça

  • Ataman, A. M. (1947). Musiki tarihi. Milli Eğitim.
  • Aydın, Y. O. (2023). Dijitalleşen Tiyatroda seyirci, bir uygulama örneği: ‘’Cypresence’’ ve performans. Sanat Yazıları, (48) 21-37.
  • Childs, L. (2022). The quest for life and ıntelligence in digital puppets [Doctoral dissertation], Bournemouth University.
  • Çalışlar, A. (1993). Tiyatronun ABC’si. Simavi.
  • Çelebi, E. (1992). Başlangıçtan günümüze dünya tiyatrosu. Düşünen Adam.
  • Er, C. (2019). Batı ve Türkiye Tiyatrosunda Mekân Dramaturjisi.
  • Ersan, A. G. I. (2017). Kuklasız bir kukla tiyatrosu: Dijital teknoloji çağında kuklacılık. 2nd International Art Symposium.
  • Gökalp, Z. (2016). Hars ve medeniyet. Bilge Oğuz.
  • Levent, Y. S. (2023). Hatırlama ve unutma aracı olarak bellek mekânları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 328-339.
  • Hatırlı, Y. (2022). Dijitalleşen sahne sanatlarında anlatı formları [Yüksek Lisans Tezi]. Uludağ Üniversitesi.
  • Nutku, Ö. (2017). Gösteri terimleri sözlüğü. Kaynak.
  • Say, A. (2003). Müzik tarihi (5. Basım). Müzik Ansiklopedisi.
  • Şentürk, G. (2023). Tiyatro ve ortamlararasılık/medyalararasılık: süper iyi günler. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 11(35), 548-575.
  • Tylor, E. B. (1883). Primitive culture: Researches into the development of mythology, philosophy, religion, art and custom (1. Cilt). Henry Hold and Company.
  • Usmanbaş, İ. (1974). Müzikte biçimler. Milli Eğitim.
  • Wycherley, R. E. (1991). Antik çağda kentler nasıl kuruldu?. N. Nirven & N. Başgelen (Çev.). Arkeoloji ve Sanat.

TÜRK SAHNE SANATLARI’NDA SAHNE VE SEYİRCİNİN EVRİMİ

Yıl 2024, Cilt: 2 Sayı: 4, 44 - 63, 31.07.2024

Öz

Kültür, anlamı itibariyle sanatın var olma sebebi olup, Türk sahne sanatlarının tarihsel sürecinde sahne, seyirci ve müzik algısının gelişimine yön vermiştir. Bu çalışmada, Türk sahne sanatlarında sahne ve seyircinin evrimi üzerinden, müzik ve tiyatrodaki tür-tema çeşitliliği incelenmiştir. Araştırmada, Türk Sahne sanatlarının geleneksel ve modern dönemlerindeki sahne ve seyirci algısının, tür ve tema çeşitliliği üzerindeki etkisi incelenmiştir. Geleneksel Türk sahne sanatlarında tür ve temaların daha sınırlı ya da muhafazakarlığı, modern sahne sanatlarında tür ve temaların çeşitlilik bakımdan zengin ve yenilikçi oldukları görülmektedir. Kültürün gelişim odaklı yapısı, Türk toplumunun kültürel yapısının değişimiyle de bağlantılıdır. Türk sahne sanatları, müzik ve tiyatrodaki tür ve tema çeşitliliğinin sahne ve seyirci algısıyla olan ilişkisi, tarihsel ve kültürel bir bakış açısıyla incelenmiştir. Bu sayede, Türk sahne sanatlarının geleceği ve tür ve tema çeşitliliği arasındaki dinamikler hakkında da fikir vermektedir.
Nitel araştırma yöntemleriyle incelenen yazılı belgeler, görsel diğer kaynaklar, kitaplar, tezler ve makalelerin derlenmesiyle oluşturulan derleme türündeki bu çalışmada, bulgular kısmında elde edilen somut veriler sıralanmıştır. Sonuç bölümünde bulgulardan elde edilen çıkarımlar araştırmacı gözünden ifade edilmiştir.

Kaynakça

  • Ataman, A. M. (1947). Musiki tarihi. Milli Eğitim.
  • Aydın, Y. O. (2023). Dijitalleşen Tiyatroda seyirci, bir uygulama örneği: ‘’Cypresence’’ ve performans. Sanat Yazıları, (48) 21-37.
  • Childs, L. (2022). The quest for life and ıntelligence in digital puppets [Doctoral dissertation], Bournemouth University.
  • Çalışlar, A. (1993). Tiyatronun ABC’si. Simavi.
  • Çelebi, E. (1992). Başlangıçtan günümüze dünya tiyatrosu. Düşünen Adam.
  • Er, C. (2019). Batı ve Türkiye Tiyatrosunda Mekân Dramaturjisi.
  • Ersan, A. G. I. (2017). Kuklasız bir kukla tiyatrosu: Dijital teknoloji çağında kuklacılık. 2nd International Art Symposium.
  • Gökalp, Z. (2016). Hars ve medeniyet. Bilge Oğuz.
  • Levent, Y. S. (2023). Hatırlama ve unutma aracı olarak bellek mekânları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 328-339.
  • Hatırlı, Y. (2022). Dijitalleşen sahne sanatlarında anlatı formları [Yüksek Lisans Tezi]. Uludağ Üniversitesi.
  • Nutku, Ö. (2017). Gösteri terimleri sözlüğü. Kaynak.
  • Say, A. (2003). Müzik tarihi (5. Basım). Müzik Ansiklopedisi.
  • Şentürk, G. (2023). Tiyatro ve ortamlararasılık/medyalararasılık: süper iyi günler. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 11(35), 548-575.
  • Tylor, E. B. (1883). Primitive culture: Researches into the development of mythology, philosophy, religion, art and custom (1. Cilt). Henry Hold and Company.
  • Usmanbaş, İ. (1974). Müzikte biçimler. Milli Eğitim.
  • Wycherley, R. E. (1991). Antik çağda kentler nasıl kuruldu?. N. Nirven & N. Başgelen (Çev.). Arkeoloji ve Sanat.
Toplam 16 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Güzel Sanatlar, Görsel Sanatlar (Diğer)
Bölüm Derlemeler
Yazarlar

Elif Sayın 0000-0001-6594-0958

Altan Alkan 0009-0003-0775-2360

Erken Görünüm Tarihi 1 Ağustos 2024
Yayımlanma Tarihi 31 Temmuz 2024
Gönderilme Tarihi 8 Temmuz 2024
Kabul Tarihi 30 Temmuz 2024
Yayımlandığı Sayı Yıl 2024 Cilt: 2 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Sayın, E., & Alkan, A. (2024). TÜRK SAHNE SANATLARI’NDA SAHNE VE SEYİRCİNİN EVRİMİ. Baçini Sanat Dergisi, 2(4), 44-63.