ORGANİK CEVİZ YETİŞTİRİCİLİĞİ VE TÜRKİYE AÇISINDAN ÖNEMİ

Yıl 2005, Cilt: 34 Sayı: 1, 177 - 186, 01.03.2005

Yakup Özkan

Öz

Organik(ekolojik) tarım, geleneksel tarımda kullanılan ve çevreye zarar veren sentetik
kimyasalların kullanımının tamamen önlenmesini içermektedir. Ülkemizde üretimi
yapılan cevizin büyük çoğunluğu, adı konmamasına rağmen organik vasıflıdır.
Meyve türleri içerisinde bugüne kadar yapılan yetiştiricilikte hemen hemen sentetik
gübre ve ilaç kullanılmayan ender türlerden biridir. Bu durum cevizin organik olarak
yetiştiriciliğine geçişte büyük kolaylık sağlayabilir.
2004 yılı itibariyle yıllık üretimimiz 125.000 ton civarında olup, yaklaşık 20-25 yıldır
istatistiklere göre bu rakam düzeyinde seyretmektedir. Organik ceviz yetiştiriciliği
amacıyla bahçe kurmada dikkat edilmesi gereken hususlar ile geleneksel
(konvansiyonel) esaslar bir çok konuda benzerlik gösterir. Ceviz bahçesi oluşturmada
en önemli faktör, yetiştirilecek çeşidin bölgenin ekolojik şartlarına uygun olması ve
özellikle de ilkbahar geç donlarından zarar görmemesidir. Bunu garanti etmenin tek
yolu geç uyanan, meyve kalitesi iyi, yöresel çeşitleri devreye sokmaktır.
Bahçe tesisinde kullanılacak fidanların aşı üzeri kısmının bir yaşlı ve organik sertifikalı
olması gerekmektedir. Organik yetiştiricilikte gübreleme ve hastalık-zararlılarla
mücadele ilk bakışta en önemli kültürel uygulamalar olarak görünmesine rağmen,
bahçe yerinin seçimi, çeşit seçimi, fidan kalitesi, uygulanacak terbiye sistemi ve budama
tekniği, sulama, toprak işleme ve hasat gibi konular en az bu uygulamalar kadar
önemli olan kültürel işlemlerdir. Tarım aktivitelerinin AB’ye uyum aşamasında
kullanılacak girdilerde(temelde gübre ve ilaç) doğal preparatlara öncelik verilmesiyle,
doğa ve çevre dostu bir yetiştiricilik önem kazanacak, sonuçta cevizde de dışsatımımız
gündeme gelecektir. Geleneksel yaklaşımımızı, yeni yetiştirme teknikleriyle harman
edebilirsek dünyada, organik ceviz üretiminde söz sahibi olabiliriz.

Anahtar Kelimeler

Ceviz, organik yetiştiricilik, kültürel uygulamalar

Kaynakça

• Akça, Y. 2001. Ceviz Yetiştiriciliği. Arı Of- set Matbaası, Tokat.
• Aksoy, U., 1999. Agricultural Ekosystems, Short Course on; Production Methods in Organic Agriculture. June 14-23, 1999, Ege University, Faculty of Agriculture, İzmir/Turkey.
• ________, A. Altındişli, 1998. Ekolojik (Or- ganik, Biyolojik) Tarım. Ekolojik Tarım Organizasyonu Derneği (ETO), Bornova- İzmir. 125 s.
• Anonim, 2005. www.fao.org.
• ______, 2005. www.tarim.gov.tr
• ______, 2002. Organik (Ekolojik, Biyolojik) Tarım El Kitabı. Tarım ve Köyişleri Ba- kanlığı, Yayın Dairesi Başkanlığı, 68 s., Ankara.
• Kabourakis, M., 1999. Pests and Disease Management. Production Agriculture, June 14-23, 1999, Ege University, Faculty of Agriculture, İz- mir/Turkey. Course in Organic
• Özkan, Y., 2005. Ceviz Yetiştiriciliğinde Dünya Nereye Biz Nereye. Hasad Aylık Tarım Dergisi, Bitkisel Üretim, Haziran 2005, Yıl; 21, Sayı: 241, s. 74-79.
• __________, 2002. Standart Çeşitlerle Kuru- lu Ceviz Bahçelerinde Budama ve Terbi- ye Şekilleri. Basım; Nisan 2002, Türkiye I. Ulusal Ceviz Sempozyumu, 5-8 Eylül 2001, Tokat.
• Ramos, D.E., 1998. Walnut Production Manual. University of California, Divi- sion of Agriculture and Natural Re- sources, Publication 3373, Oakland, California.
• Şen, S.M., 1986. Ceviz Yetiştiriciliği. Eser Matbaası, Samsun.
• Yalçınkaya, E., 2001, İspanya'da Ekolojik Zeytin Yetiştiriciliği: "Ecoliva" Modeli. Türkiye 2. Ekolojik Tarım Sempozyumu. 310-315. Antalya.