19. yüzyılın ikinci yarısında meydana gelen Kırım Savaşı ve 93 Harbi, Osmanlı Devleti’nde siyasî, sosyal ve ekonomik açıdan birçok sıkıntıya yol açmıştır. Kırım ve Kafkasya’da Rus işgaline maruz kalan Müslümanlar zorunlu göçe tabi tutulmuş, Anadolu’ya gerçekleştirdikleri kitlesel göç hareketleriyle Osmanlı Devleti’nin nüfus yapısında değişikliğe sebep olmuştur. Kaynaklardaki rakamlara göre yaklaşık 2-3 milyon Kırım ve Kafkas halkı Osmanlı topraklarına hicret etmiştir. Hemen hemen her bölgeye az ya da çok muhacir sevkiyatı yapılmış ve Karesi Sancağı’na bağlı Bandırma Kazası’na da 15 bine yakın göçmen iskân edilmiştir. Bu göçlerin belli bir plan ve program dâhilinde yapılabilmesi için Muhacirîn Komisyonu kurulmuş, göçmenler geçici ya da daimî iskân bölgelerine yerleştirilmiştir. Bütün mallarını bırakmak zorunda kalarak Anadolu’ya gelen muhacirler, yeni yurtlarına uyum sağlama, yerli ahaliyle çatışma, ülkelerine geri dönme teşebbüsü ve yapılan yardımların yetersizliği gibi bazı problemler yaşamışlardır. Muhacirlerin barınması ve iaşelerinin temininde yerli halk da destek vermiştir. Yaşam şartları elverişli bir hale gelinceye kadar bazı vergiler ve askerlikten muaf tutulan muhacirlere, iskânlarının kalıcı olması için ev ve arazi tahsis edilmiştir. Bu bildiride ağırlıklı olarak muhacirlerin Bandırma Kazası’na sevk ve iskânları arşiv belgeler ışığında ele alınacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |