PEYZAJ ALANLARINDA OTOMATİK SULAMA SİSTEMİ UYGULAMASININ İRDELENMESİ: ANKARA KENTİ ÖRNEĞİ

Yıl 2011, Cilt: 13 Sayı: 19, 52 - 62, 04.04.2011

Cem Küçüksayan Sümer Gülez Bülent Cengiz

Öz

Peyzaj uygulamalarında otomatik sulamanın önemi gün geçtikçe artmaktadır. Bu makalede, çalışma alanları olarak Ankara kentinde Yenimahalle Belediyesi’ne ait üç farklı bölge seçilmiştir. Seçilen bu farklı bölgelerdeki peyzaj alanlarında sulama projelerinin hazırlanmasındaki aşamalara ilişkin kriterler belirlenmiş ve her bir alan için sulama projesi tasarlanmıştır. Bu bölgelerde uygulanan farklı sulama sistemleri projelerindeki yeşil alanlar için minimum su miktarı kullanılarak optimum sulama yapılması amaçlanmıştır. Sonuç olarak; her peyzaj kullanımı, tasarım ve planlaması için sulama tekniğinin değişim gösterdiği ve ayrıca peyzaj alanlarında yer alan ögelerin ve coğrafi özelliklerin sulama sistemi seçimini değişik oranlarda etkilediği görülmüştür

Anahtar Kelimeler

Peyzaj uygulamaları, otomatik sulama sistemleri, Ankara, Yenimahalle Belediyesi

INVESTIGATION OF AUTOMATIC IRRIGATION SYSTEM IN LANDSCAPE AREAS: THE CASE OF ANKARA

Öz

Use of automatic irrigation is becoming more important in landscape projects. The case studies in this article
cover three different regions within the Yenimahalle Municipal district in Ankara. It introduces the criteria for
different phases of the irrigation projects in these regions and presents irrigation projects for each of them. The
main goal of these projects is to bring the optimum irrigation to the green spaces in these regions with minimum
water. In the conclusion section, this study argues that irrigation techniques vary depending on the use, design
and plans of the landscape areas. The findings of this study also show that choice of irrigation systems is being
affected by the geographical conditions and other features of landscape areas.  

Anahtar Kelimeler

Landscape projects, automatic irrigation systems, Ankara, Yenimahalle Municipal District

Kaynakça

• •
• Altunkasa, M.F. 1996. Peyzaj Mühendisliği. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Genel Yayın No: 123 Ders Kitapları Yayın No: 36, Adana.
• Aşıllıoğlu, F. 2005 Peyzaj Mimarlığı Açısından Rekreatif ve Sportif Amaçlı Yeşil Alanlarda Sulamanın Önemi ve Sulama Sistemleri. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Demirel, K. 2005 Peyzaj Projelerinde Kullanılan Farklı Yağmurlama Sulama Başlıklarının Performanslarının Belirlenmesi Üzerinde Bir Araştırma. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale.
• Erakın, A. 2000 Peyzaj Planlama Çalışmalarında Kullanılan Sulama Sistemleri. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• Onur, B.E. 2002 Kocaeli İli Sahil Düzenlemesinin Sulama Sistemi Projelendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Orman Mühendisliği Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Küçüksayan, C. 2010 Peyzaj Uygulamalarında Otomatik Sulamanın Önemi ve Ankara Kent Örneğinde Uygulanmasının İrdelenmesi. Bartın Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Bartın.
• Sarıkıoç, E. 2007 Peyzaj Alanlarında Kullanılan Sulama Yöntemleri ve Bitki Su Tüketim Modellerinin Türkiye’nin Üç Farklı İklim Bölgesinde Uygulanması. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Trabzon.
• Seçkin, Ö. ve Çelik, H. 2003 Sulamaya Giriş. İstanbul Üniversitesi Yayın No: 4421, Orman Fakültesi Yayın No: 472, İstanbul.
• Şahinler, Ç. 1997 Peyzaj Sulama Tasarımı ve Bursa Büyükşehir Belediyesi Soğanlı Kent Parkı Uygulaması. Uludağ Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Bursa.
• URL-1 http://www.meteor.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik (Ankara ili yıllık sıcaklık verileri) 15 Temmuz 2009.
• Yıldırım, M. 2003 Rekreasyon Alanı Sulama Sistemlerinde Uyulması Gerekli Kurallar. 2. Ulusal Sulama Kongresi, Bildiriler Kitabı, 16–19 Ekim 2003. Pine Bay Holiday Resort, Kuşadası-Aydın, Kültürteknik Derneği. s, 134–142.