Öz
Kaynakça
- Berkant, H. G., & Cömert, M. (2013). Günlük gazetelerdeki eğitimle ilgili haberlerin incelenmesi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(2), 25-44.
- Böke, K. (2009). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
- Bülbül, R. (2001). Haberin anatomisi ve temel yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Cereci, S. (2001). Televizyonda program yapımı. İstanbul: Metropol Yayınları.
- Charon, J.M. (1993). Medya Dünyası. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Demirci, S., ve Köseli, M. (2009). İkincil veri ve içerik analizi. İçinde Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 321-362.
- Edelstein, A. S. (1973). An alternative approach to the study of source effects in mass communication. Studies of Broadcasting, 9, 5-29.
- Erkılıç, T. A. (2008). Eğitimle ilgili yazılara ilişkin yerel basın üzerinde yapılan bir çözümleme. Yordam Manas Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 223-234.
- Garnham, N. (1990). Capitalism and communication: Global culture and the economics of information. California: Sage Publications.
- Gerbner, G. (2002). Global media mayhem. Global Media Journal, 1(1).
- Girgin, A. (1998). Haber Yazma Teknikleri. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
- Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler. Ankara: Siyasal kitabevi.
- İrvan, S. (2000). Metin Çözümlemelerinde Yöntem Sorunu. Medya ve Kültür, 1.Ulusal İletişim Sempozyumu Bildirileri, Ankara: İletişim Dergisi Yayınları.
- Karakuşcu, G. Y. (2003). Özel Televizyon Haberlerinde Terörizm Kanal D Ve Show Tv Ana Haber Bültenleri İçerik Analizi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
- Kars, N. (2003). Televizyon programı yapalım herkes izlesin. İstanbul: Derin Yayınları.
- Katz, E., ve Foulkes, D. (1962). On the use of the mass media as “escape”: Clarification of a concept. Public opinion quarterly, 26(3), 377-388.
- Katz, E., Blumler, J. G., ve Gurevitch, M. (1973). Uses and gratifications research. The public opinion quarterly, 37(4), 509-523.
- Lippmann, W. (2017). Public opinion. New York: Routledge.
- McQuail, D., ve Windahl, S. (2010). İletişim Modelleri. İçinde Kitle İletişim Çalışmalarında. (Çev: Konca Yumlu). Ankara: İmge Kitabevi.
- Mutlu, E. (1995). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.
- Özen, Ö. ve Gökmen, M. (2020). Türkiye’de TV Ana Haber Bültenlerinde Yayinlanan Haberlerin Şiddet Düzeyinin Analizi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(2), 266-297.
- Poyraz, B. (2002). Haber ve Haber Programlarında İdeoloji ve Gerçeklik. Ankara: Ütopya Yayınları.
- Radyo Televizyon Yayıncıları Meslek Birliği RATEM (2020). Türkiye Radyo ve Televizyon Yayıncılığı Sektör Raporu. RATEM. Accessed December, 8, 2020.
- Signorielli, N., ve Morgan, M. (Eds.). (1990). Cultivation analysis: New directions in media effects research (p. 85). Newbury Park, CA: Sage.
- Tekinalp, Ş. ve Uzun, R. (2006). İletişim Araştırma ve Kuramları. İstanbul: Beta Yayınları.
- Yaylagül, L. (2010). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Öz
Küresel boyutta etki alanına sahip olan Covid-19 süreci, hayatın her alanını etkilemekle kalmayıp, dönüşüme uğratmıştır. Bu alanlardan biri de kuşkusuz eğitim olmuştur. Okulların kapanmasıyla yüzyüze eğitimin gerçekleşemediği bu süreçte eğitimin tüm paydaşları hızla adapte olması gereken pek çok yenilikle karşı karşıya kalmışlardır. Sınav dönemlerinde daha fazla gündeme gelen eğitim meseleleri, salgın koşullarıyla beraber gündemin tam ortasına yerleşmiştir. Çünkü salgın sonucu yaşanan kayıplar, eğitimin sadece sınavlardan ibaret olmadığını kanıtlamıştır. Yüz yüze eğitimin kesintiye uğramasıyla beraber öğrenciler, öğretmenler, veliler, eğitim kurumları anlık olarak yapılan açıklamaları ve süreçteki yenilikleri sürekli takip etmek zorunda kalmışlardır. Bu bağlamda en etkili haber alma araçlarından biri olan televizyon; günlük hayattaki tüm gelişmeleri izleyiciye aktarmaya çalışmıştır. Yaşanan bu küresel kriz döneminde kitle iletişim araçları da adeta bir sınav vererek; izleyicilerin toplumsal ve psikolojik gereksinimlerini karşılamak için çabalamışlardır. Bu çalışmanın amacı, Covid-19’un eğitim haberleri üzerindeki etkisini ana haber bültenleri üzerinden yapılan bir içerik analizi ile ortaya koymaktır. Bu bağlamda eğitim haberlerinin ana haber bültenlerindeki yeri; salgın öncesi ve salgın sonrası iki farklı dönem aralığında incelenerek, ortaya çıkan veriler karşılaştırılmıştır. Haberin yayınlandığı tarih, haberin gün içinde kaç kez gösterildiği, ana haberde yayınlanan haber sayısı ve habere ayrılan süre, bültende ilgili haberin kaçıncı sırada çıktığı, haberin konusu tespit edildikten sonra; haberin yer alma şekli incelenerek kategorize edilmiştir. Ortaya çıkan veriler ‘eğitim ekonomisi’, ‘eğitim ve sağlık’, ‘eğitim güvenliği’, ‘eğitimde resmi duyurular’ başlıkları altında incelenmiştir. Bulgular neticesinde ana haber bültenlerinde yer alan eğitim haberlerinin, yaşanan küresel salgın ile birlikte niceliksel ve niteliksel olarak anlamlı oranda artış gösterdiği tespit edilmiştir. Eğitimin işleyişinde bir milat niteliğinde olan Covid-19 salgınının medyada çıkan eğitim haberlerini de dönüştürdüğü sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Berkant, H. G., & Cömert, M. (2013). Günlük gazetelerdeki eğitimle ilgili haberlerin incelenmesi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(2), 25-44.
- Böke, K. (2009). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
- Bülbül, R. (2001). Haberin anatomisi ve temel yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Cereci, S. (2001). Televizyonda program yapımı. İstanbul: Metropol Yayınları.
- Charon, J.M. (1993). Medya Dünyası. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Demirci, S., ve Köseli, M. (2009). İkincil veri ve içerik analizi. İçinde Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri, 321-362.
- Edelstein, A. S. (1973). An alternative approach to the study of source effects in mass communication. Studies of Broadcasting, 9, 5-29.
- Erkılıç, T. A. (2008). Eğitimle ilgili yazılara ilişkin yerel basın üzerinde yapılan bir çözümleme. Yordam Manas Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 223-234.
- Garnham, N. (1990). Capitalism and communication: Global culture and the economics of information. California: Sage Publications.
- Gerbner, G. (2002). Global media mayhem. Global Media Journal, 1(1).
- Girgin, A. (1998). Haber Yazma Teknikleri. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
- Gökçe, O. (2006). İçerik analizi: Kuramsal ve pratik bilgiler. Ankara: Siyasal kitabevi.
- İrvan, S. (2000). Metin Çözümlemelerinde Yöntem Sorunu. Medya ve Kültür, 1.Ulusal İletişim Sempozyumu Bildirileri, Ankara: İletişim Dergisi Yayınları.
- Karakuşcu, G. Y. (2003). Özel Televizyon Haberlerinde Terörizm Kanal D Ve Show Tv Ana Haber Bültenleri İçerik Analizi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Yayınlanmamış Doktora Tezi).
- Kars, N. (2003). Televizyon programı yapalım herkes izlesin. İstanbul: Derin Yayınları.
- Katz, E., ve Foulkes, D. (1962). On the use of the mass media as “escape”: Clarification of a concept. Public opinion quarterly, 26(3), 377-388.
- Katz, E., Blumler, J. G., ve Gurevitch, M. (1973). Uses and gratifications research. The public opinion quarterly, 37(4), 509-523.
- Lippmann, W. (2017). Public opinion. New York: Routledge.
- McQuail, D., ve Windahl, S. (2010). İletişim Modelleri. İçinde Kitle İletişim Çalışmalarında. (Çev: Konca Yumlu). Ankara: İmge Kitabevi.
- Mutlu, E. (1995). İletişim Sözlüğü. Ankara: Ark Yayınevi.
- Özen, Ö. ve Gökmen, M. (2020). Türkiye’de TV Ana Haber Bültenlerinde Yayinlanan Haberlerin Şiddet Düzeyinin Analizi. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(2), 266-297.
- Poyraz, B. (2002). Haber ve Haber Programlarında İdeoloji ve Gerçeklik. Ankara: Ütopya Yayınları.
- Radyo Televizyon Yayıncıları Meslek Birliği RATEM (2020). Türkiye Radyo ve Televizyon Yayıncılığı Sektör Raporu. RATEM. Accessed December, 8, 2020.
- Signorielli, N., ve Morgan, M. (Eds.). (1990). Cultivation analysis: New directions in media effects research (p. 85). Newbury Park, CA: Sage.
- Tekinalp, Ş. ve Uzun, R. (2006). İletişim Araştırma ve Kuramları. İstanbul: Beta Yayınları.
- Yaylagül, L. (2010). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Eylül 2021 |
| Kabul Tarihi | 4 Kasım 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |