Reviewing the Inconsistencies between Education and Employment in Turkey through Development Plans

Yıl 2022, , 581 - 609, 29.08.2022

Semih Ergelen

https://doi.org/10.33399/biibfad.1085296

Öz

This study's primary goal is to reveal the inconsistencies between education and employment in Turkey through five-year development plans. Document review is carried out for eleven development plans prepared between 1963 and 2019. Development plans were chosen because they demonstrate the state's fundamental education and employment policies and comparatively review the current situation and future objectives. These documents were also used to describe the era in which they were created. Firstly, the pre-planned period is briefly reviewed. Afterward, the author concentrates on the general characteristics of the planned period within the framework of development plans. After reviewing the education and employment policies in the development plans, the statements demonstrating the inconsistencies between education and employment are revealed. Consequently, it is observed that the Turkish state's economic and political approaches have changed over the years, but the inconsistencies between education and employment persist until today.

Anahtar Kelimeler

Development Plans, Education, Employment

Reviewing the Inconsistencies between Education and Employment in Turkey through Development Plans

Öz

Bu çalışmanın temel amacı Türkiye’de eğitim ve istihdam arasındaki uyumsuzlukları kalkınma planları aracılığıyla ortaya koymaktır. 1963-2019 yılları arasında hazırlanan on bir kalkınma planına yönelik doküman incelemesi yapılmıştır. Kalkınma planları devletin temel eğitim ve istihdam politikalarını gösteren, mevcut durumu ve geleceğe yönelik hedefleri karşılaştırmalı olarak inceleme olanağı sağlayan belgeler oldukları için seçilmişlerdir. Ayrıca bu belgelerden oluşturuldukları dönemin koşullarını betimlemek için de yararlanılmıştır. İlk olarak planlı dönem öncesi kısaca incelenmektedir. Sonrasında yazar kalkınma planları çerçevesinde planlı dönemin genel özelliklerine odaklanmaktadır. Kalkınma planlarında eğitim ve istihdam politikaları incelendikten sonra, eğitim ve istihdam arasındaki uyumsuzlukları gösteren ifadeler ortaya koyulmaktadır. Sonuç olarak, Türkiye’de devletin ekonomik ve siyasal politikalarının yıllar içerisinde değiştiği ancak eğitim ve istihdam arasındaki uyumsuzlukların günümüze kadar taşındığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kalkınma Planları, Eğitim, İstihdam

Kaynakça

• Amsden, A. H. (1989). Asia’s Next Giant: South Korea and Late Industrialization. New York: Oxford University Press.
• Amsden, A.H. (2007). Escape From Empire: The Developing World’s Journey Through Heaven and Hell. Cambridge: MIT Press.
• Boratav, K. (1998). Türkiye İktisat Tarihi: 1908-1985. 6. Baskı, İstanbul: Gerçek Yayınevi.
• Bowen, G.A. (2009). Document Analysis as a Qualitative Research Method, Qualitative Research Journal, 9(2),27-40.
• Bryman, A. (2012). Social Research Methods. New York: Oxford University Press.
• Buğra, A. (2013). Devlet ve İşadamları. 8. Baskı, (Çev. F. Adaman) İstanbul: İletişim Yayınları.
• Chimhowu, A. O., Hulme, D. & Munro, L. T. (2019). The ‘New’ national development planning and global development goals: Processes and partnership, World Development, 120, 76-89.
• DPT (1963). Kalkınma planı (Birinci Beş Yıl) 1963-1967. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (1967). İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1968-1972. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (1972). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı 1973-1977. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (1979). Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı 1979-1983. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (1984). Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 1985-1989. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (1989). Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı 1990-1994. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (1995). Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı (1996-2000). Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (2000). Uzun Vadeli Strateji ve Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı 2001-2005. Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• DPT (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007-2013). Ankara: T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı.
• Ekiz, C. & Somel, A. (2007). Türkiye’de Planlama ve Planlama Anlayışının Değişimi. Mülkiye Dergisi, 31(56), 97-136.
• Erat, V. & Arap, İ. (2017). Kalkınmadan Rekabete Türkiye’de Planlamanın Dönüşümü. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 18, 137-156.
• Erdem, E. & Tuğcu, C. T. (2012). Higher Education and Unemployment: a cointegration and causality analysis of the case of Turkey. European Journal of Education, 47(2), 299-309.
• Gürsel, S., Uysal, G. & Delibaşı, T. T. (2020). Turkish Labor Market: Complex Dynamics and Challenges. E.P. Dal (Ed.), Turkey’s Political Economy in the 21st Century. Cham: Palgrave MacMillan, 85-114.
• He, T. (2021). The Political Economy of Developmental States in East Asia: South Korea, Singapore and Taiwan. Cham: The Palgrave MacMillan.
• Hesapçıoğlu, M. (1983). Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı Dönemine Girilirken Eğitim Sektöründe Planlama Sorunları. Eğitim ve Bilim, 8(46), 11-17.
• İŞKUR (2019). Stratejik Plan 2019-2023. Ankara: Türkiye İş Kurumu.
• Johnson, C. (1982), MITI and The Japanese Miracle: The Growth of Industrial Policy 1925-1975, Stanford: Stanford University Press.
• Karaömerlioğlu, M. A. (1998). The village institutes experience in Turkey. British Journal of Middle Eastern Studies, 25(1), 47-73.
• Kim, E. M. (1997). Big Business Strong State: Collusion and Conflict in South Korean Development 1960-1990. Albany: State University of New York Press.
• Küçüker, E. (2012). Türkiye’de Kalkınma Planları Kapsamında Yapılan Eğitim Planlarının Analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 9-26.
• Kutlu, Ö., Sevinç, İ. & Kahraman, S. (2018). Türkiye’de Kalkınma Planları Çerçevesinde Avrupa Birliği Katılım Sürecinin Değerlendirilmesi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 20(34), 29-40.
• Makal, A. (1999). Türkiye’de Tek Partili Dönemde Çalışma ilişkileri: 1920-1946. Ankara: İmge Kitabevi.
• Makal, A. (2007). Ameleden İşçiye: Erken Cumhuriyet Dönemi Emek Tarihi Çalışmaları. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Okyar, O. (1965). The concept of Etatism. The Economic Journal, 75(297), 98-111.
• Öniş, Z. (1991). The Logic of the Developmental State. Comparative Politics, 24(1), 109-126.
• Öniş, Z. (2019). Turkey under the challenge of state capitalism: the political economy of the late AKP era. Southeast European and Black Sea Studies, 19(2), 201-225.
• Övgün, B. (2010). Türkiye’de Planlama: Sektörel Gelişmeden Kalkınmaya Kalkınmadan Stratejiye. Memleket Siyaset Yönetim (MSY), 13, 176-204. Patton, M. Q (2002). Qualitative Research & Evaluation Methods. Third Edition, Thousand Oaks: Sage Publications.
• Punch, K. F. (1998). Introduction to Social Research: Quantitative & Qualitative Approaches. London: Sage Publications.
• Seth, M. J. (2021). Educational development, society, and politics in South Korea. S. Lim ve N.J.P. Alsford (Ed.), Routledge Handbook of Contemporary South Korea. New York: Routledge, 11-25.
• Sezen, S. (1999). Devletçilikten Özelleştirmeye Türkiye’de Planlama. Ankara: TODAİE.
• Shim, J., Park, Y. Chu, H. J. & Choi, S. J. (2020). National Human Resource Development in Korea. D.H. Lim, S. W. Yoon ve D. Cho (Ed.), Human Resource Development in South Korea: Theory and Cases. Cham: Palgrave Macmillan, 13-34.
• Soyak, A. (2003). Türkiye’de İktisadi Planlama: DPT’ye İhtiyaç Var mı?. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 4(2), 167-182.
• T.C. Anayasası (1961). [Online resource]. http://www.anayasa. gov.tr/tr/mevzuat/onceki-anayasalar/1961-anayasasi/ (Access date: 08/11/2021).
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı (2019). On Birinci Kalkınma Planı. Ankara.
• T.C. Cumhurbaşkanlığı Strateji ve Bütçe Başkanlığı (2021). İşgücü Piyasasındaki Gelişmelerin Makro Analizi. Ankara: Ekonomik Modelleme ve Konjonktür Değerlendirme Genel Müdürlüğü.
• T.C. Kalkınma Bakanlığı (2013). Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018. Ankara: T.C. Kalkınma Bakanlığı.
• Tekeli, İ. & İlkin, S. (2016). İktisadi Politikaları ve Uygulamalarıyla İkinci Dünya Savaşı Türkiyesi. 2.Baskı, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Tüzünkan, D. (2015). Türkiye’de Uygulanan Beş Yıllık Kalkınma Planlarının İstihdam Politikaları Açısından Değerlendirilmesi. Beykent Üniversitesi Sosyal bilimler Dergisi, 8(2), 6-31.
• Williamson, B. (1987). Education and Social Change in Egypt and Turkey:A study in Historical Sociology. Hampshire: MacMillan Press.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. 9. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.