Neoliberalizm, Siyasal Katılım ve Demokrasi

Yıl 2022, , 485 - 506, 30.12.2022

Ersin Erkan , Hüdayi Sayın , Fevzi Kaçer

https://doi.org/10.33399/biibfad.1189295

Cited By: 1

Öz

Demokrasi, egemenliğin kaynağının halk olarak belirlendiği ve halkın seçtiği yöneticilerin temsilci olarak siyaset arenasında toplumsal taleplerle ilgili pazarlık süreçlerini yürüttüğü sistem şeklinde tanımlanır. 19. yüzyıl kapitalist üretim ilişkilerinin biçimlendirdiği formu ile sanayi toplumuna özgü bir nitelik kazanmıştır. Sanayi toplumunda, feodal toplumun insanı sabit, düzenli bir gelir ile işe bağlandı. İş güvencesi ve istikrar serfi, proletaryaya dönüştürürken, ona kararlara katılım algısı ile kaynakların paylaşımında edilgenliğe sürükledi. Üretici sınıfların belirli aralıklarla yapılan seçimlerde oy verme şeklinde kararlara katılımı, müştereklerin sermaye tarafından yağmalanmasının da önünü açtı. Kapitalizmin, dijitalleşme ile geldiği neoliberal evrede, üretim ilişkilerinin istikrarsız, güvencesiz bir forma dönüşmesiyle, emekçi sınıflar yurttaşlık çerçevesinde kazanımlarını kaybettiler. Kamusallığa karşılık gelen bu yitim, kimlik politikaları ile köpürtülen neofaşist hareketin de kaynağını oluşturmuştur. Bu metin, sanayi toplumundan dijital topluma kapitalist üretim ilişkilerinin dönüşümünü, katılım, siyasalda oydaşmış bir topluluğun müştereklerin siyasal izdüşümü ile kamusallığın kaybı çerçevesinde demokratik temsilin niteliğinde ortaya çıkan dönüşümleri tartışmıştır. Tartışma, literatür taraması ve kavramsal çerçevenin eleştirel analizi ile gerçekleştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Neoliberalizm, Demokrasi, Kamusal Alan, Siyasal Katılım, Otoriterlik

Neoliberalism, Political Participation and Democracy

Öz

Democracy is defined as the system in which the people are determined as the source of sovereignty and the executives elected by the people, as representatives, perform the bargaining processes in the political arena regarding social demands. With the form shaped by the relation of capitalist production, 19th century gained a characteristic unique to the industrial society. In the industrial society, the people of the feudal society were obliged to work with a fixed, regular income. while job security and stability turned serf into proletariat, desubjectified them in the perception of participation in decisions and the sharing of resources. The participation of the productive classes in the decision-making by voting in the elections, facilitated the plunder of the commons by the capital. In the neoliberal phase of capitalism reached digitalization, the working classes lost their gains in the context of citizenship, as the relations of production turned into an unstable and precarious form. This loss, corresponding to publicity, created the source of the neofascist movement, fueled by identity politics. This text has discussed the change in the nature of democratic representation in the context of the transformation of the relations of capitalist production from industrial society to digital society, participation, the political projection of the commons of a politically agreed community, and the loss of publicity. The discussion was held through literature review and critical analysis of the conceptual framework.

Anahtar Kelimeler

Neoliberalism, Democracy, Public Sphere, Political Participation, Authoritarianism

Kaynakça

• Althusser, L. (2002). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. Alp, Y. ve Özışık. M. (Çev.), 5. Baskı. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Başkaya, F. (2018). Profesyonel Politikacı, https://ozguruniversite.org/2018/02/25/profesyonel-politikaci-fikret-baskaya/ (Erişim: 10.09.2022)
• Başkaya, F. (2022). Sosyal Sefalet, Ekolojik Felaket, Etik Yozlaşma. https://ozguruniversite.org/2022/04/06/sosyal-sefalet-ekolojik-felaket-etik-yozlasma-fikret-baskaya/ (Erişim: 10.09.2022)
• Baudrillard, J. (2014) Simülakrlar ve Simülasyon. Adanır, O. (Çev.), İstanbul: Doğu-BatıYayınları.
• Bauman, Z. (2000). Siyaset Arayışı. Birkan, T. (Çev.), İstanbul: Metis Yayınları.
• Bauman, Z. (2006) Liquid Times: Living in an Age of Uncertainty. Cambridge: Polity.
• Bauman, Z. (2010). Etiğin Tüketici Dünyasında Bir Şansı Var mı?, Çev. Çoban, F., Ankara: Deki Yayınları
• Beck, U. (1992). Risk Society: Towards a New Modernity. London: Sage Publications.
• Bentivegna, S. (2006). Rethinking politics in the world of ICTs. European Journal of Communication, 21(3), 331-343.
• Boratav, K. (2022), Neoliberalizden Neofaşizme I, https://birartibir.org/neofasizm-surecindeyiz/ (Erişim: 10.09.2022)
• Chen, M. (2020). Yeni Bir İşçi Dünyası: Gig Ekonomisiyle Yüzleşmek. Elgür, E.V. ve Kılınç, D.B. (Çev.) Socialist Register 2020. 121-139.
• Dahl, R. A., (1972).Polyarchy: Participation and Opposition. Yale University Press
• Dahl, R. A., (1998). On Democracy. Yale University Press
• Debord, G.(2016). Gösteri Toplumu. Taşkent O. ve Ekmekçi, A. (Çev.), Istanbul: AyrıntıYayınları.
• Erkan, E. (2017) New media, public sphere and democracy. Journal of Media Critiques, 3(12): 257-269.
• Eroğul, C. (2014). Devlet Nedir?, İstanbul: YordamKitap
• Faruk, Ö.(2021). Başkası Adına Konuşmanın Haysiyetsizliği. İstanbul: Altıkırkbeş Yayınları.
• Faulkner, N. (2016). Marksist DünyaTarihi: Neandertallerden Neoliberallere. Öncel, T. (Çev.), 3. Basım, Istanbul: Yordam Yay.
• Finchelstein, F. (2021). Faşizmden Popülizme. Karatay, A. (Çev), Istanbul: İletişimYayınları
• Gaiman, N. (2008). The Graveyard Book. Harper Collins
• Gentile, E. (2019). Demokraside Halk Her Zaman Egemendir (Yalan!). Çandar V. (Çev.), İstanbul, İletişim Yayınları
• Gibson, R., Lusoli, W., & Ward, S. (2008). The Australian Public and Politics on-Line: Reinforcing or Reinventing Representation?. Australasian Political Studies Association, 43(1), 111-131.
• Giddens, A. (2014). Modernliğin Sonuçları. Kuşdil, E. (Çev.), 6. Baskı, İstanbul: AyrıntıYayınları.
• Habermas, J. (2001). The Postnational Constellation: Political Essays. Ed. Pensky, Max, Cambridge: The MIT Press.
• Han, B.C. (2018). Güzeli Kurtarmak. Filiz K. (Çev), İstanbul: İnsan Yayınları.
• Han, B.C. (2019). Psikopolitika, Barışcan. H. (Çev), İstanbul: Metis Yayınları.
• Hasanović, J. (2015). Ochlocracy in the practices of civil society: a threat for democracy?. Studia Juridica et Politica Jaurinenisis, 2(2), 56-66.
• Kymlicka, W. and Patent, A. (Eds.) (2003).Language Rights and Political Theory.Oxford University Press.
• Lash, S. & Urry, J. (2007) The End of Organized Capitalism. Cambridge: Polity Press.
• Laswell, H. (1936). Politics: Who Gets What, When and How. New York: MacMillan
• Milanovic, B. (2018). Küresel Eşitsizlik: Küreselleşme Çağı İçin Yeni Bir Yaklaşım, Ankara: Efil Yayınları
• Norris, P. (2003) Preaching to the converted: pluralism, participation and party websites. Party Politics, 9 (1), 21–45.
• Norris, P. (2001). Digital Divide: Civic Engagement, Information Poverty, and the Internet Worldwide. Cambridge, MA: Cambridge University Press.
• Putnam, R. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community, New York: Simon &Schuster.
• Rancière, J. (2007). Siyasalın Kıyısında. Kılıç, A. U. (Çev), İstanbul: Metis Yayınları.
• Rancière, J. (2017). Demokrasi Nefreti. Özkamaş. U. (Çev), İstanbul: İletişim Yayınları
• Sartori, G. (1987). The Theory of Democracy Revisited. Vol.1. Chatham House Publishers.
• Schmitt, C. (2014). Parlamenter Demokrasinin Krizi. Zeybekoğlu, M. E. (Çev), Üçüncü Baskı. Ankara: Dost Kitabevi Yayınları.
• Sennett, R. (2010) Kamusal İnsanın Çöküşü. Durak, S. ve Yılmaz, A. (Çev), İstanbul: Ayrıntı.
• Standing, G. (2014). The precariat. Contexts, 13(4), 10-12. Stiglitz, J. (2018). Eşitsizliğin Bedeli: Bugünün Bölünmüş Toplumu Geleceğimizi Nasıl Tehdit Ediyor. İşler, O. (Çev), 6. Baskı, İstanbul: İletişim Yay.
• Tekeli, İ. (2004), Katılımcı Demokrasi, Sivil Ağlar ve Sivil Toplum Kuruluşları, 15. Sivil Toplum Kuruluşları Sempozyumu. https://stk.bilgi.edu.tr/media/cd/01/doc/okuma_02-2.pdf (Erişim : 11.02.2022)
• Touraine, A. (1997) What is Democracy. Routledge.
• Weber, M, (2017). Meslek Olarak Siyaset. Özşar, L. (Çev), BiblosYayınları, Bursa,