John Rawls’ Concept Of Public Reason And Discussions For Democratic Negotiations

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Kongresi: Krizler, Belirsizlikler ve Arayışlar Özel Sayısı, 117 - 146, 31.12.2021

Orhan Keskintaş

https://doi.org/10.33399/biibfad.1029314

Öz

The study aims to analyze the scope and limits of the concept of public reason developed by J. Rawls and its importance in terms of democratic negotiation. Descriptive, analysis and comparison methods were used in the study. The affinities between Derrida’s concept of undecidability and Rawls's understanding of freestanding conception on its own are examined. The study consists of three parts. In the first part, the scope and definition of the concept of public reason developed by Rawls is analyzed. In the second part, the content of public reason developed by Rawls, its procedural part, its ideal, its contribution to the constitutional democratic order were evaluated in terms of democratic negotiation. Here, Rawls's discussion, especially with Habermas, is evaluated in terms of his contribution to political theory. Another fundamental concept is the characterization of the political as a field that “freestanding”. For Rawls, this is to leave "philosophy where it is". In the last part of the study, the discussion was tried to be evaluated in connection with our own political culture. It has been argued that considering the political field as an area of undecidability, which is a basic technique and concept of deconstruction, in terms of religion, philosophy and morality, will reduce the tensions of the political culture that is tried to be formed on secularism, nationalism and religiosity. In addition, it has been argued that the overlapping consensus developed by Rawls is an important opportunity for our country to overcome the undecidability situation in the political arena.

Anahtar Kelimeler

Public reason, John Rawls, democratic negotiation, overlapping, undecidability, freestanding political concept

John Rawls’un Kamusal Akıl Kavramı ve Demokratik Müzakere Tartışmaları

Öz

Çalışma, J. Rawls tarafından geliştirilen kamusal akıl kavramının kapsam ve sınırlarını; demokratik müzakere açısından önemini analiz etmeyi amaçlar. Çalışmada betimleyici, analiz ve karşılaştırma yöntemi kullanılmıştır. Derrida’nın kararverilemezlik kavramı ile Rawls’un kendi başına duran siyaset anlayışı arasında yakınlıklar incelenmiştir. Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde Rawls’un geliştirdiği kamusal akıl kavramının kapsamı ve tanımı analiz edilmiştir. İkinci bölümde ise Rawls’un geliştirdiği kamusal aklın içeriği, prosedürel kısmı, ideali, anayasal demokratik düzene katkısı gibi nitelikleri, demokratik müzakere açısından değerlendirilmiştir. Burada, Rawls’un, özellikle Habermas ile yaptığı tartışma siyasal teoriye katkısı açısından analiz edilmiştir. Diğer bir temel kavram siyasalın “kendi başına duran” bir alan olarak nitelendirilmesidir. Bu, Rawls açısından “felsefeyi olduğu yerde” bırakmaktır. Çalışmanın son bölümünde, tartışma kendi siyasal kültürümüzle irtibatlı değerlendirmeye çalışılmıştır. Siyasal alanı, din, felsefe ve ahlak açısından yapısökümün temel bir tekniği ve kavramı olan kararverilemezlik alanı olarak düşünmenin, laiklik, milliyetçilik ve dinsellik üzerine oluşturulmaya çalışılan siyasal kültürün gerilimlerini azaltacağı savunulmuştur. Ayrıca, Rawls’un geliştirdiği, örtüşen görüş birliği, ülkemiz açısından, siyasal alandaki kararverilemezlik durumunu aşmanın önemli bir imkanını taşıdığı savunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Kamusal akıl, John Rawls, demokratik müzakere, örtüşen görüş birliği, kararverilemezlik, kendi başına duran siyaset

Kaynakça

• Ackerman, A.B. (1980). Social Justice in The Liberal State, New Haven And London, Yale Unıversıty Press.
• Alejandro, R. (1998). The Limits of Rawlsian Justcie, John Hopkins University Press, London.
• Bayram, A.K. (2011). Topluluk, İktidar İlişkileri, Birey ve Müzakereci Demokrasi. Liberal Düşünce, 16(61-62), 111-120.
• Cohen, J. (2009). Truth and Public Reason, Philosophy & Public Affairs, 37, no. 2-42.
• Erdoğan, M. (2012). Müzakereci Demokrasi ve Sınırları. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22, 25-43.
• Erincik, S. (2008). John Rawls’un Siyasal Liberalizmde Din ve Toplum İlişkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi Ankara Üni. Sosyal Bilimler Enst. Ankara.
• Freeman, S. (2007). Justice and the Social Contract Essays on Rawlsian Political Philosophy. Oxford University Press.
• Gray, J. (2000). Liberalizmin İki Yüzü, Çev. K. Değirmenci, Dost Kitap Yay. Ankara.
• Habermas, J. (1996). Between Facts and Norms Contributions to a Discourse Theory of Law and Democracy translated by William Rehg, The MIT Press, Cambridge, Massachusetts.
• Habermas, J. (2009a). Aklın Kamusal ve Aleni Kullanımı Yoluyla Uzlaşma: John Rawls’un Siyasal Liberalizm Üzerine Düşünceler, (der) M. Özbank Rawls ve Habermas Tartışması Neden Demokrasi? Nasıl İstikrar? s. 43-75, İstanbul Bilg. Ün. Yay. İstanbul.
• Habermas, J. (2009b). “Makul” “Doğru”ya Karşı veya Dünya Görüşlerinin Ahlakiliği (der) M. Özbank, Rawls ve Habermas Tartışması Neden Demokrasi? Nasıl İstikrar? s. 137-174, İstanbul Bilg.Ün. Yay. İstanbul.
• Derrida, J. (2010). Yasanın Gücü: Otoritenin Mistik Temeli, (haz.) Aykut Çelebi, Şiddetin Eleştirisi Üzerine, s.43-133. Çev. Z. Direk., Metis Yayınları, İstanbul.
• Derrida, J. (2007). Önemsizin Arkeolojisi, Otonom Yayıncılık, Çev. Utku A.- Erkan M. İstanbul.
• Kukathas, C. & Pettit P. (1990). Rawls, A Theory of Justice and its Critics, Stanford University Press Stanford, California.
• Kukathas, C. (2005). The Liberal Archipelago: A Theory of Diversity and Freedom Oxford University Press, Oxford.
• Laclau, E. (2016). Yapıbozum, Pragmatizm, Hegemonya, (der.) C. Mouffe, Crıtchley S, vd. Yapıbozum ve Pragmatizm, s.79-112, Çev. T. Birkan, İletişim Yayınları, İstanbul.
• Lister, A. (2013). Public Reason and Political Community, Bloomsbury Academic, London.
• Lyotard, J.F. (2013). Postmodern Durum, Çev. İsmet Birkan, BilgeSu Yayıncılık, İstanbul.
• Mouffe, C. (2001). Demokratik Paradoks, Çev. A. C. Aşkın, Epos Yay. Ankara.
• Mouffe, C. (2015). Dünyayı Politik Düşünmek, Çev. M. Bozluolcay, İletişim Yayınları. İstanbul.
• Mouffe, C. (2016). Yapıbozum, Pragmatizm ve Demokrasinin Siyaseti, C. Mouffe, Crıtchley S, vd. (d er.) Yapıbozum ve Pragmatizm s. 7-24 Çev. T. Birkan, İletişim Yayınları, İstanbul.
• Nagel, T.(2003). Rawls and Liberalism, The Cambridge Companion to RAWLS Ed. By Samuel Freeman p. 62-86. Cambridge.
• Neal, P. (2006). Liberal Bir İyi Teorisi mi? İçinde, Liberaller ve Cemaatçiler, haz. Berten, A. do Silveira, P. Pourtois, H. Çev. Kolektif. Dost Kitabevi Yayınları, Ankara.
• Oliver, A.J. (1974). The Kantian Interpretation, Ethics, 85(1), 58-66
• Campos, P.F. (1994). Secular fundamentalism, Columbia. Law Review. 1814-1827, available at http://scholar.law.colorado.edu/articles/763.
• Pogge, T. (2007). John Rawls His Life And Theory Of Justice Oxford University Press, New York.
• Rawls, J. (1985). Justice as fairness: political not metaphysical. Philosophy & Public Affairs, 14(3), 223-251.
• Rawls, J. (2006). Halkların Yasası ve “Kamusal Aklın Yeniden Ele Alınması Çev. G. Evrin, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• Rawls, J. (2007). Siyasal Liberalizm, Çev.M. F. Bilgin, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
• Rorty, R. (2011). The Priority of Democracy to Philosophy. In R. B. Talisse & S. F. Aikin (Eds.), The Pragmatism Reader: From Peirce through the Present (pp. 381–402). Princeton University Press.
• Sandel, M. (2005). Public Philosophy: Essays on Morality in Politics, Harvard University Press Cambridge, Massachusetts, London.
• Wittgenstein, L. (1965). A lecture on ethics. The Philosophical Review, 74(1), 3-12.
• Wittgenstein, L. (2001). Tractatus Logico-Philosophicus, Routledge Classics London.