Take My Child From Me! Treatment of Bounding Problem with Child-Centered Play Therapy (Case Report)

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 5, 35 - 48, 10.01.2020

Emine Yanıt

Öz

Mental health of children is an important issue such as physical development. Some of the psychological problems seen in children are due to genetic and organic reasons and some are caused by environmental factors. Sometimes, many factors can be together and trigger each other. Take my child from me “that his mother used when he came to our center is like proof of how compelling the situation is for parents. Moreover, parent attitudes and approaches also have an affect in the process. There are some behavioral problems in childhood that force parents such as disobeying rules and aggression. Such behavioral problems affect child’s school adaptation process and prevent healthy development of child. and as a result parents may feel helpless. This article is about a child at 69 months. This article is a case report about 69 month old child with an aggression problem. The case has been studied with child center play therapy. Children can be provided with psychological support appropriate to their age and problem areas. It was observed that Child-Centered Play therapy gave positive results especially in border setting problems due to parental attitudes. Early psychological support will contribute to a healthier life and a healthy relationship for children.

Anahtar Kelimeler

Children, Play Therapy, Bounding Problem

“Çocuğumu Benden Alın!”Sınır Koyma Probleminin Çocuk Merkezli Oyun Terapisi İle Sağaltımı (Olgu Sunumu)

Öz

Çocukların ruh sağlığı, fiziksel gelişimleri gibi son derece önemli bir konudur. Çocuklarda görülen psikolojik sorunların bir kısmı genetik ve organik nedenlerden, bir kısmı da çevresel etmenlerden kaynaklanmaktadır. Bazen de birçok etmen bir arada ve birbirini tetikler nitelikte olabilmektedir. Ebeveynleri tutumları ve yaklaşımları da şüphesiz süreci etkilemektedir. Çocukluk çağında görülen ve ebeveynleri zor durumda bırakan bazı davranış problemleri vardır. Bu davranış problemlerinden özellikle; kurallara uymama, sınır tanımama ve saldırganlık oldukça zorlayıcı davranışlardır. Çocuğun hem okula ve çevreye uyumunu etkiler hem de sağlıklı gelişimi önünde engeller oluşturur. Bu süreçte anne babalarda çaresiz kalabilmekte ve denedikleri çözüm yolları işlevsiz olabilmektedir. Bu makalede, 5 yaş 9 aylık erkek bir danışan anlatılmaktadır. Sınır problemi olan, agresyonu yüksek olgu ile yapılan Çocuk Merkezli Oyun terapisi seansları ve sonuçları paylaşılmıştır. Çocuklara yaşına ve sorun alanlarına uygun psikolojik destek sağlanabilir. Özellikle ebeveyn tutumlarına bağlı gelişen sınır koyma sorunlarında da Çocuk Merkezli Oyun terapisinin olumlu sonuçlar verdiği gözlenmiştir. Erken dönemde alınan psikolojik destek, çocukların daha sağlıklı bir yaşama kavuşmasına ve daha sağlıklı ilişkiler kurmasına katkı sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Oyun Terapisi, Sınır Koyma

Kaynakça

• Arı, B.M., (1986). Çocukluk Döneminde Uyum Bozuklukları. Ş. Bilir (Ed). Özürlü Çocuklar ve Eğitimleri (52-60). Ankara: Ayyıldız Matbaası.
• Arı, R. (2005). Gelişim ve öğrenme(2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Arkan, B. ve Üstün, B. (2009). Davranım bozukluğu olan çocuklara psikiyatrik yaklaşımda anne-baba eğitim programları: İki örnek bağlamında bir değerlendirme. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 1(2), 155-174.
• Aslan, E. (1992). Benlik kavramı ve bireyin yaşamındaki etkileri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 7-14.
• Axline, V. M. (1947). Play therapy; theinnerdynamics of childhood. Boston: Houghton Mifflin.
• Aykara, A. (2017). Çocuk Merkezli Oyun Terapisinin Engelli Çocuklara Yönelik Sosyal Hizmet Uygulamaları Açısından Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 28(1), 169-186.
• Bursa Rehberlik ve Araştırma Merkezi (2004). Çocuklarda görülen davranış sorunları ve özel eğitim gerektiren durumlar, Bursa Rehberlik ve Araştırma Merkezi.
• Bilir, Ş., Arı, M., Atik, B. ve San, P., (1991). Konya, Kayseri, Denizli il Merkezlerinde 4-12 Yaş Grubu 4003 Çocuk Üzerinde Dövülme Sıklığı ve Bununla İlgili Bazı Duygusal Sorunların Taranması. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi. 1(2), 3-9.
• Çağdaş, A. (2003). Anne-baba-çocuk iletişimi.Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
• Derman, M. T.,ve Başal, H. A. (2013). Okulöncesi çocuklarında gözlenen davranış problemleri ile ailelerinin anne-baba tutumları arasındaki ilişki. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 115-144.
• Eratay, E. (2011). Okul öncesi Çocuklarında Davranış Problemleri. Education Sciences, 6(3), 2347-2362.
• Erbaş, D. (2002). Problem Davranışların azaltılmasında olumlu davranışsal destek planı hazırlama. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 3(2), 41-50.
• Erol, N. ve Şimşek, Z. (1998).Türkiye ruh sağlığı profili. Çocuk ve gençlerde ruh sağlığı yeterlik alanları, davranış ve duygusal sorunların dağılımı Türkiye Ruh Sağlığı Raporu.(Hazırlayanlar: Erol N, Kılıç C, Ulusoy M, Keçeci M, Şimşek Z) Sağlık Bakanlığı, Ankara, s.25-75.
• Galboda-Liyanage, K. C., Prince, M. J., ve Scott, S. (2003). Mother-Child Join activity and behaviour problems of preschool children. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 44(7), 1037–1048.
• Kandır, A. (2000). Öğretmenlerin beş-altı yaş çocuklarında görülen davranış problemlerine ilişkin bilgi ve tutumları. Gazi Üniversitesi Mesleki Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 42-50.
• Landreth, G. ve Bratton, S. (1999). Play therapy. ERIC Digest.
• Louise, P. (2006). Behaviour in schools. Newyork: McGraw-Hill.
• Offord, D. R. Ve Bennett, K. J. (2002). Epidemiology and prevention. Child and Adolescent Psychiatry-A Comprehensive Tex tbook (thirdedition) içinde. Editör: Lewis M. USA: Lippincott Williams Wilkins, s:.1320-1335.
• Öngider, N. (2013). Anne-baba ile okul öncesi çocuk arasındaki ilişki. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 5(4), 420-440.
• Roberts, R. E., Attkisson, C.C. ve Rosenblatt, A. (1998). Prevalence of psychopathology among children and adolescents. Am J Psychiatry, 155, 715-725.
• Sezer, Ö. (2006). Okul öncesi dönemde bulunan çocuklarda sık rastlanan uyum ve davranış bozuklukları ve bu bozukluklara ilişkin öğretmenlerin görüşleri, Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi 1. Uluslararası Okulöncesi Eğitim Kongresi Bildiri Kitabı, III. Cilt, s. 280-293, İstanbul: YA-PA Yayınları.
• Schaefer, C. E. (2013). Oyun terapisinin temelleri. Ç : Banu Tortamış Özkaya
• Tuzcuoğlu, N. (2003). Anne baba olmanın altın kuralları, Bir aile olmak. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Yanıt, E. (2019). Selektif mutizm vakasının yönlendirilmemiş oyun terapisi teknikleri ile sağaltımı (Olgu Sunumu). Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 2(3), 68-76.
• Yavuzer, H. (2004). Ana-baba ve çocuk. 17. Basım, İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yumuş, M. (2013). Okul öncesi eğitimcilerin 36-72 ay aralığındaki çocukların davranış problemleri ile ilgili görüşlerinin incelenmesi ve başa çıkma stratejilerinin belirlenmesi.