The Relationship Between Leisure Time Satisfaction and Quality of Life: The Case of Manisa Mental Health and Diseases Hospital

Yıl 2022, , 150 - 165, 31.12.2022

Barış Çakal , Melike Esentaş Deveci

https://doi.org/10.33459/cbubesbd.1105909

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to examine the relationship between leisure satisfaction and quality of life of the employees (doctor, dietitian, biologist, psychologist, nurse, caregiver, officer, servant, security) in Manisa Mental Health and Diseases Hospital according to some variables and to determine the relationship between them. As a data collection tool, "Personal Information Form" prepared by the researcher, "Leisure Time Satisfaction Scale" consisting of 24 items and "Worker Life Quality Scale" consisting of 30 items were used. The sample group of the study consists of a total of 401 (226 female and 175 male) employees working in Manisa Mental Health and Diseases Hospital, who were selected by convenience sampling, one of the non-random sampling methods. The data obtained in the research were analyzed in the SPSS 25.00 package program. In the statistical representations of the data, arithmetic mean, standard deviation and frequency values are presented. T-Test, multivariate analysis of variance (MANOVA) and Pearson Correlation analyzes were used to determine the differences between the variables. As a result of the t-test results, no difference was found in the leisure time satisfaction levels in terms of the gender variable. In addition, it was determined that there was no difference in the gender variable in terms of working quality of life. When the MANOVA test results were examined, it was determined that leisure satisfaction had an effect on the quality of life of the employee. Correlation test results showed that there is a significant relationship between the leisure time satisfaction levels of the volunteer participants working in Manisa Mental Health and Diseases Hospital and the quality of life of the employees.

Anahtar Kelimeler

Leisure, Leisure Satisfaction, Quality of Life, Mental Health, Hospital

Serbest Zaman Doyumu ile Yaşam Kalitesi Arasındaki İlişki: Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Örneği

Öz

Bu çalışmanın amacı Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinde çalışan bireylerin (doktor, diyetisyen, biyolog, psikolog, hemşire, hasta bakıcı, memur, hizmetli, güvenlik), serbest zaman doyumları ve yaşam kalitesi arasındaki ilişkiyi bazı değişkenlere göre incelemek ve aralarındaki ilişkiyi incelenmektedir. Veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgi Formu” ile birlikte 24 maddeden oluşan “Serbest Zaman Doyum Ölçeği” ve 30 maddeden oluşan “Çalışan Yaşam Kalite Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubu ise, Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinde çalışan seçkisiz olmayan örneklem yöntemlerinden kolayda örneklem yoluyla seçilen toplam 401 (226’sı kadın ve 175’i erkek) çalışandan oluşmaktadır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 25.00 paket programında analiz edilmiştir. Verilerin istatiksel gösterimlerinde aritmetik ortalama, standart sapma ve frekans değerleri sunulmuştur. Değişkenler arasındaki farklılıkların incelenmesinde T-Testi, çok değişkenli varyans analizi (MANOVA) ve Pearson Korelasyon analizleri uygulanmıştır. Yapılan t-testi sonuçları neticesinde cinsiyet değişkeni açısından serbest zaman doyum düzeylerinde bir farklılık tespit edilmemiştir. Bununla birlikte çalışan yaşam kalitesi açısından da cinsiyet değişkeninde farklılık olmadığı tespit edilmiştir. MANOVA testi sonuçları incelendiğinde serbest zaman doyumun, çalışan yaşam kalitesi üzerinde etkisi olduğu tespit edilmiştir. Korelasyon testi sonuçları Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinde çalışan gönüllü katılımcıların serbest zaman doyum düzeyleri ile çalışan yaşam kalitesi arasında önemli bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Serbest Zaman, Serbest Zaman Doyumu, Yaşam Kalitesi, Ruh Sağlığı, Hastane

Kaynakça

• Ağaoğlu, Y.S. (2002). Türkiye’deki üniversitelerin rekreasyon programlarının geliştirilmesi. Doktora tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Samsun
• Ardahan, F., ve Lapa, T. Y. (2010). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman tatmin düzeylerinin cinsiyete ve gelire göre incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 21(4), 129-136
• Bakır, M. (1990). Rekreasyon ve turizm ilişkisinin turizm politikalarının oluşturulmasındaki önemi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Başkale, H., Günüşen P.N. ve Serçekuş, P. (2016). Bir devlet hastanesinde görev yapan hemşirelerin çalışan yaşam kalitesi düzeylerinin ve etkileyen faktörlerin incelenmesi, Pamukkale Tıp Dergisi, 9(2), 125-133.
• Beard, J. G., and Ragheb, M. G. (1980). Measuring leisure satisfaction. Journal of leisure Research, 12(1), 20-33.
• Brightbill, C. (1960). The challenge Of leisure. Englewood CliffsNj: Prentice-Hall.
• Broughton, K. & Beggs, B. A. (2007). Leisure satisfaction of older adults. Activities, Adaptation & Aging. 31(1), 1-18.
• Canadas-De La Fuente, G.A., Vargas, C., San Luis, C., Garcia, I., Canadas, G.R. and De La Fuente, E.I. (2015). Risk factors and prevalence of burnout syndrome in the nursing profession. International Journal of Nursing Studies, 52, 240–249.
• Child, D. (2006). Theessentials of factoranalysis. Third edition. London: Continuum
• Çakır, V.O. (2017). Üniversite öğrencilerin serbest zaman doyum düzeyleri ile serbest zaman yönetimleri arasındaki ilişki. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 17-27.
• Çelik, G. (2011). Kamu kuruluşlarında çalışan engelli bireylerin serbest zaman engellerinin ve tatmin düzeylerinin incelenmesi (Antalya merkez örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya
• Demir, M. ve Demir, Ş.S. (2014). İş görenlerin serbest zaman gereksinimi ve serbest zaman doyumunu etkileyen faktörler. İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 2(3), 74-84
• Dumazeider, J. (1967). Toward A Society of Leisure. New York: FreePress
• Durmaz, H. (2020). Gençlerin serbest zaman etkinliklerine yönelik tutumları ile doyum ve mutluluk düzeyleri arasındaki ilişki: Manisa gençlik merkezleri örneği. Yüksek lisans tezi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
• Er, B. (2020). Uluslararası spor organizasyonlarında gönüllü motivasyonu ile serbest zaman doyum düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa
• Eruzun, C., ve Türkmen, M. (2018). Kadınların spor etkinliklerine katılımlarının boş zaman tatmini ve yaşam kalitesine etkileri: özel spor merkezleri örneği. Spormetre, 16(3), 196-203.
• Gedik, A. İ. (2018). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman faaliyet doyumu ile okul bağlılığı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
• Gökçe, H. (2008). Serbest zaman doyumunun yaşam doyumu ve sosyodemografik değişkenlerle ilişkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Denizli
• Gökçe, H., ve Orhan, K. (2011). Serbest zaman doyum ölçeğinin Türkçe geçerlilik güvenirlik çalışması. Hacettepe Journal of Sport Sciences, 22(4), 139-145
• Gümüş, H., Özcan, I., Karakullukçu, Ö. ve Yıldırım, İ. (2014). Ortaöğretim kurumlarında serbest zaman fiziksel aktivite kısıtlayıcıları. International Journal of Sport Culture And Science, 2(1), 814-825
• Kılıç, S. (2018). Devlet hastanesinde çalışan hemşirelerde travmatik stres belirtileri, mesleki tatmin tükenmişlik ve eşduyum yorgunluğunun incelenmesi. Yüksek lisans tezi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Nevşehir.
• Kılıç, S.K. (2019). Leisure Time Participation, Subjective Vitality and Life Quality of University Students International Journal of Sport Culture and Science, 7(2), 13-28. (Peer-Reviewed Journal)
• Kovacs, A. (2007). The leisure personality: relationships between personality, leisure satisfaction, and life satisfaction. (Doctoral Dissertation). USA: Indiana University.
• Koyuncu, O. (2019). Çocuk kliniklerinde çalışan sağlık profesyonellerinin mesleki yaşam kalitesini etkileyen bireysel ve çevresel faktörler(Yüksek Lisans Tezi). Düzce Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Düzce
• Köksal, G. (2019). Serbest zaman doyumu ve yaşam tatmini ilişkisi: beden eğitimi öğretmenleri örneği. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya
• Kraus, R. (1971). Recreation and leisure in modern society. New York: Appleton-Centurycrofts.
• Lee, J.H., & Scott, D. (2001). Structuralı nequalities in outdoor recreation participation: a multiple hierarchy stratification perspective. Journal of Leisure, 33(4), 427-449
• Lıu, H., & Yu, B. (2015). Serious leisure, leisure satisfaction and subjective well-being of chinese university students. Social Indicators Research, 1(122), 159-174
• Lloyd, K.M., & Auld, C. J. (2001). The role of leisure in determining quality of life: Issues of content and measurement. Social Indicators Research, 57, 43–71
• Öztaş, İ. (2018). Farklı kurumlarda çalışan memurların serbest zaman doyumu ve mutluluk düzeylerinin belirlenmesi (Kırıkkale İli Örneği). Yüksek lisans tezi). İbrahim Çeçen Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ağrı
• Robert, A.S. (2001). The costsand benefits of hedonism: some consequences of taking casual leisure seriously. Leisure Studies. 20(4), 305–309
• Sayım, F. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma ve tez yazım yöntemleri. Ankara, Seçkin yayınları
• Serdar, E., Demirel, M., Harmandar Demirel, D., ve Donuk, B. (2018). Üniversite öğrencilerinin serbest zaman doyum düzeyleri ile mutluluk düzeyleri arasındaki ilişki. Sosyal Bilimler Dergisi, 5(28), 429-438
• Stamm, B.H. (2005) The ProQOLmanual: The Professional Quality of Life Scale: Compassion satisfaction. Burnoutand Compassion Fatigue/ Secondary Traumascales. Pocatello: Idaho State University and SidranPress
• Stebbins, R. A. (2016). Serbest zaman fikri: Temel ilkeler (Çev: Demirel ve ark.). Ankara: Spor Yayınevi.
• Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics, Fourthedition. Boston: Allynand Bacon
• Torkildsen, G. (1990). Leisure and recreation managements. London: Cambridge University.
• Trowbridge, R. 1980. Therapeutic recreation: A Conceptual criticism. Melbourne: Preston Institute of Technology.
• Tsaur, S.H., Tang, Y.Y. (2012). Jobstress and well-being of female employees in hospitality: The role of regulatory leisure copingstyles. International Journal of Hospitality Management, 31(4), 1038-1044
• Veblen, T. (1899). The Theory of the Leisure Class, (Reprinted, 1934). New York: Modern Library.
• Yaşartürk, F., ve Cengiz, R. (2020). Fitness katılımcılarının spor salonlarındaki hizmet kalitesi ve serbest zaman doyum düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6(1), 48-62.
• Yıldır, Z.L. (2009). Serbest zaman serbest midir, Ege Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 37, 20-21.