Orta Çağ’da tercüme faaliyetinin mahiyeti, biçimleri ve gelişim özellikleri hakkında kapsamlı bilgiler verilmiştir. Tercümenin yalnızca bir dil çeviri süreci olmaktan öte, aynı zamanda edebi yaratıcılık, kültürel entegrasyon ve ideolojik bir araç olarak oynadığı rol ele alınmaktadır. Klasik dönemde tercümelerin özgür ve yaratıcı bir nitelik taşıdığı, mütercimlerin sıkça eserlere eklemeler ve değişiklikler yaptıkları, hatta zaman zaman kendilerini eserin yazarı gibi sundukları vurgulanmaktadır.
H. Ayan, A. S. Levend, N. Araslı, M. Nağısoylu ve diğer araştırmacıların sınıflandırmalarına dayanılarak tercümelerin çeşitli türleri analiz edilmektedir. Özellikle Nizami Gencevi’nin “Hamse”sine yapılmış tercümeler incelenmekte, bu çevirilerin Türk edebiyatındaki rolü ve etkileri değerlendirilmektedir.
Araştırma ayrıca tercüme ile özgün eser arasındaki sınırların belirlenmesinin zorluğuna ve bu konudaki bilimsel görüş ayrılıklarına da dikkat çekmektedir.
Extensive information is provided about the nature, forms, and developmental characteristics of translation activity in the Middle Ages. Translation is discussed not merely as a process of linguistic conversion, but also as a means of artistic creativity, cultural integration, and ideological expression. It is emphasized that in the classical period, translation had a free and creative nature; translators often made additions and modifications to the texts, and sometimes even presented themselves as the authors of the work. Based on the classifications proposed by scholars such as H.Ayan, A.S.Levend, N.Arasli, and M.Naghisoylu, various types of translations are analyzed. Special attention is given to the translations of Nizami Ganjavi’s “Khamsa,” examining their role and influence in Turkish literature. The study also highlights the difficulty of distinguishing between original and translated works, drawing attention to the scholarly debates surrounding this issue.
Nizami translation translator Khamsa Turkish language medieval period
Orta əsrlərdə tərcümə fəaliyyətinin mahiyyəti, formaları və inkişaf xüsusiyyətləri haqqında geniş məlumat verilmişdir. Tərcümənin sadəcə dil çevirmə prosesindən deyil, həm də bədii yaradıcılıq, mədəni inteqrasiya və ideoloji vasitə kimi rolundan bəhs olunur. Klassik dövrdə tərcümənin sərbəst və yaradıcı xarakter daşıdığını, mütərcimlərin tez-tez əsərlərə əlavə və dəyişikliklər etdiklərini, hətta bəzən özlərini əsərin müəllifi kimi təqdim etdikləri vurğulanır. H.Ayan, A.S.Ləvənd, N.Araslı, M.Nağısoylu və digər alimlərin təsnifatlarına əsasən tərcümələrin müxtəlif növləri təhlil olunur. Xüsusi olaraq Nizami Gəncəvinin “Xəmsə”sinə edilmiş tərcümələr araşdırılır, bu tərcümələrin türk ədəbiyyatında oynadığı rol və təsir imkanları qiymətləndirilir. Tədqiqat, həmçinin tərcümə və orijinal əsər arasında sərhədlərin müəyyənləşdirilməsinin çətinliyinə və bu məsələ ətrafında yaranan elmi mülahizələrə diqqət çəkir.
AMEA
Önceden teşekkürler
| Birincil Dil | Azerice |
|---|---|
| Konular | Edebi Çalışmalar (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 23 Mayıs 2025 |
| Kabul Tarihi | 20 Kasım 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 26 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 2 Sayı: 2 |