“Truffula Tohumlarının Yükümlülüğü”: Çocuk Edebiyatı, Rasyonalite ve Felsefede Çocuk Sesi

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 4, 143 - 166, 01.12.2017

Victor Johansson

Öz

Bu makalede felsefenin çocuklar adına nasıl konuşabileceğini, çocuğun felsefede nasıl bir sese sahip olabileceğini ve felsefe ile nasıl konuşabileceğini araştıracağım. Çocuğu, kendi felsefi soruşturmalarını yürüten sorumlu rasyonel varlıklar olarak görmemiz gerektiğini iddia edeceğim; ama sadece rasyonel kabiliyetlerinden ötürü değil, fakat aynı zamanda biz onları konuşma ortaklarımız olarak kabul ettiğimiz, onların akıllarını akıl olarak tanıdığımız, hem de onlarla konuştuğumuz ve onların da bizimle ve rasyonel topluluğumuzla iletişim kurmalarına imkân tanıdığımız için. Bunu iddia edebilmek için ilk önce Gareth Matthews’in çocukluk felsefesini tersine çevirdim ve onun bazı kavramlarını Stanley Cavell’in felsefesi çizgisinde yeniden yapılandırdım. İkinci olarak kendi rasyonalite kavramımızı ve çocuk resmimizi daha yakından tecrübe edebilmek için, çocuk kitaplarını, Loraks’ı, Kız Kardeşim Nerede’yi ve Henrik Ibsens’in oyununu, Vahşi Ördek’i, ele aldım

In this paper I investigate how philosophy can speak for children and how children can have a voice in philosophy and speak for philosophy. I argue

Öz

In this paper I investigate how philosophy can speak for children and how children can have a voice in philosophy and speak for philosophy. I argue

Kaynakça

• Cavell, S. (1979). The Claim of Reason. Oxford: Oxford University Press.
• Cavell, S. (1981). Senses of Walden. Chicago, IL: Chicago University Press.
• Cavell, S. (1990). Conditions, Handsome and Unhandsome: The Constitution of Emersonian
• Perfectionism. Chicago, IL: University of Chicago Press. Cavell, S. (2002). Must we mean what we say?, 2nd edn. Cambridge: Cambridge University Press.
• Cavell, S. (2005). Philosophy the Day after Tomorrow. Cambridge MA: Belknap Press of Harvard University Press.
• Cavell, S. (2010). Little Did I Know: Excerpts from Memory. Stanford, CA: Stanford University Press.
• Coetzee, J. M. (1999). The Lives of Animals. Princeton, NJ: Princeton University Press.
• Dewey, J. (1916). Democracy and Education, in: The Middle Works of John Dewey, 1899–1924
• Vol. 9 J. A. Boydston ed. Carbondale, IL: Southern Illinois University Press. Diamond, C. (1991). The Importance of Being Human, in: D. Cockburn (ed.) Human Beings. Cambridge
• Cambridge University Press. Diamond, C. (2006). The Difficulty of Reality and the Difficulty of Philosophy. in: A. Crary and S.
• Ibsen, H. (1884). The Wild Duck, in: Ibsen: Four Major Plays, Vol. 1, R. Fjelde, trans.; J.
• Templeton, ed. New York: Signet Classics. Johansson, V. (2010). The Philosophy of Dissonant Children: Stanley Cavell’s Wittgensteinian
• Philosophical Therapies as an Educational Foundation. Educational Theory, 60.4, 469–486. Matthews, G. (1976). Philosophy and Children’s Literature. Metaphilosophy, 7.1, 7–16.
• Matthews, G. (1992). Dialogues With Children. Cambridge MA: Harvard University Press.
• Matthews, G. (1996). The Philosophy of Childhood. Cambridge MA: Harvard University Press.
• Moi, T. (2006). Henrik Ibsen and the Birth of Modernism: Art, Theater, Philosophy. Oxford
• Oxford University Press. Nordqvist, S. (2007). Var ar min syster? Stockholm: Opal.
• Saito, N. (2005). The Gleam of Light: Moral Perfectionism and Education in Dewey and Emerson.
• New York: Fordham University Press. Sellars, W. (1963). Science, Perception and Reality. New York: Humanities Press.
• Wittgenstein, L. (1953). Philosophical Investigations, 4th edn. Oxford: Blackwell Publishing.