Çocukları Suça İten Nedenler ve Alınması Gereken Önlemler: İstanbul Emniyet Müdürlüğü Çocuk Şube Müdürlüğü Görevlilerinin Görüş ve Değerlendirmeleri

Yıl 2021, Cilt: 6 Sayı: 11, 83 - 108, 06.12.2021

Hakan Öngören , Ahmet Katılmış

Öz

Çocukların suça sürüklenmeleri, günümüz dünyasının en temel sorunlarından biridir. Bu çalışma, İstanbul Emniyet Müdürlüğü Çocuk Şube Müdürlüğündeki görevli personelin çocukları suça iten nedenler ve alınması gereken önlemler hakkında düşüncelerinin neler olduğunu saptamak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmamız İstanbul Emniyet Müdürlüğü Çocuk Şube Müdürlüğünde farklı unvanlarda görevli olan ve farklı alanlarda görevli oniki katılımcıya yönelik nitel araştırma yöntemi kullanılarak yapılmıştır. Çocukları suça iten nedenler de bireysel-psikolojik faktörler, çevresel faktörler ve ailesel faktörlerdir. Katılımcıların görüş ve değerlendirmeleri doğrultusunda çocukları suça iten bireysel nedenler içerisinde kişilik gelişiminin sağlıklı tamamlanmaması, çevresel faktörler içerisinde sosyo-ekonomik ortam ve statünün olumsuz etkisi ve ailesel faktörler içerisinde ise ailenin olumsuz rol model olmasının etkili olduğu anlaşılmıştır. Buna karşın ailelerin alması gereken en etkili önlemlerden birisi de ailelerin çocukla ilgi ve iletişimini iyi sağlaması hususudur. Katılımcılar ülkemizde çocukları koruma kanunları ile alakalı olarak kanuni açıdan yetersizliğin bulunmadığını belirtmiş ve de “Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi” ve “5395 Sayılı Çocuk Koruma Kanunu” hakkında yeterli bilgiye sahip oldukları anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Aile, çocuk, kanun, psikoloji, suçlu psikolojisi

Kaynakça

• Akalın, N. (2000). Çocuğun suça itilmesinde toplumsallaşma öğelerinin etkisi. M. R. Şirin ve S. Usta Sayıta (Haz). 1. İstanbul çocuk kurultayı bildiriler kitabı (1. baskı) (s. 524-533). İstanbul: İstanbul Çocukları Vakfı Yayınları.
• Arabacı, L. B. ve Taş, G. (2017). Çocuklarda Suça Sürükleyen Faktörler, Ruhsal Problemler ve Hemşirelik Bakımı. Cilt: 8 (2), ss:110–117, İzmir: Psikiyatri Hemşireliği Dergisi.
• Bağış, R. C. (2019). Çocukları Suça Sürükleyen Çevresel Nedenler: Sosyal Bağ ve Sosyal Öğrenme Teorileri Işığında Bir Değerlendirme. Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi: Humanitas, sayı: 7 (14): 203-22, https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/889380 adresinden edinilmiştir, (08.10.2020).
• Bradley, K. (2008). Juvenile Delinquency and the Evolution of the British Juvenile Courts. c.1900- 1950”, University of Kent, https://www.history.ac.uk/ihr/Focus/welfare/articles/bradleyk.html adresinden edinilmiştir, (02.04.2020).
• Öter, A. (2018). Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenlerine Sosyolojik Bir Bakış (Antalya Örneği). 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 7 (21), 739-769.
• Brıdges, B. K. M. (1927). Factors Contrıbutıng to Juvenıle Delınquency. Journal of Criminal Law and Criminogy, https://scholarlycommons.law.northwestern.edu/cgi/viewcontent. cgi?article=2038&context=jclc adresinden edinilmiştir, (05.10.2020).
• Bright C. L. ve Jonson-Reid M. 2015. Multiple Service System Involvement and Later Offending Behavior: Implications for Prevention and Early Intervention. Am J Public Health; 105: 1358- 1364, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4458173/, adresinden edinilmiştir, (07.10.2020).
• Bülbül, S. ve Doğan, S. (2016). Suça sürüklenen çocukların durumu ve çözüm önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi; 59: 31-36, http://www.cshd.org.tr/uploads/pdf_CSH_1529.pdf adresinden edinilmiştir, (05.10.2020).
• Çelik, E. ve Efe. A. (2018). Çocukların Suça Sürüklenmesinin Önlenmesinde Aile Kurumu ve Dinin Önemi. C.23, S.4, s.1425-1432, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi.
• Çilingir, A. (2017). İletişim Alanında İçerik Analizi Yöntemi Kullanılarak Yapılan Yüksek Lisans ve Doktora Tezleri Üzerine Bir İnceleme. Cilt (Volume): 5, Sayı (Number): 1, (148-160), Kayseri: Erciyes İletişim Dergisi.
• Çopur, E. Ö., Ulutaşdemir, N., Balsak, H. (2015). Çocuk ve Suç. Uluslararası Katılımlı III. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi “Erken Müdahale”, ss: 120-125, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi.
• Dijk, M. V., Kleemans, E., Eichelsheim, V. (2019). Children of Organized Crime Offenders: Like Father, Like Child? An Explorative and Qualitative Study Into Mechanisms of Intergenerational (Dis)Continuity in Organized Crime Families. Faculty of Law, Department of Criminal Law and Criminology, VU University Amsterdam, Published online: https://link.springer.com/ article/10.1007/s10610-018-9381-6 adresinden edinilmiştir, (07.10.2020).
• İslamoğlu, G. (2017). Çocuk Suçluluğunun Sosyolojik Olarak İncelemesi: İstanbul /Gaziosmanpaşa Örneği. Yüksek Lisans Tezi, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı.
• Kalvin, C. B. ve Bierman, K. L. (2017). Child and Adolescent Risk Factors that Differentially Predict Violent versus Nonviolent Crime. HHS Public Access, The Pennsylvania State University, 43(6): 568–577. doi:10.1002/ab.21715. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5640463/ pdf/nihms878476.pdf adresinden edinilmiştir, (07.10.2020).
• Öter A. (2005). Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri (Antalya Örneği). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Isparta.