Çocuk Yoksulluğu: Neden, Sonuç ve Çözüm Ekseninde Eğitim Faktörü

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 14, 157 - 176, 31.12.2023

Veda Bilican Gökkaya

Öz

Çok boyutlu olan ve sadece ekonomik kavramlarla açıklanamayan; bireylerin hayatlarını sürdürebilmeleri için gerekli olan imkan ve fırsatlardan yararlanamamayı/yoksun olmayı ifade eden yoksulluk, toplumdaki tüm bireyleri etkilese de özellikle dezavantajlı gruplar içerisinde yer alan çocukları daha derinden etkilemektedir. Küresel bir sorun olan yoksulluğun, çocuklar üzerindeki olumsuz etkisi -çocukların sağlıklarına, eğitimine, sokakta yaşamalarına, çalışmalarına/çalıştırılmalarına, suça sürüklenmelerine, ihmal ve istismara uğramalarına, dışlanmalarına vb. pek çok olumsuz etkisi vardır- tartışma götürmez bir gerçekliktir. Oysaki toplumların geleceği/teminatı olan çocukların, iyi bir şekilde yetiştirilmesi/eğitilmesi bireysel ve toplumsal gelişmenin, kalkınmanın itici gücünü oluşturmaktadır. Dolayısıyla bu çalışmada öncelikle yoksulluk, çocuk, çocuk yoksulluğu kavramlarına yer verilmiş daha sonra yoksulluğun/çocuk yoksulluğunun nedenlerine değinilerek, yoksulluğun çocuklar üzerindeki etkileri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Yoksulluğun, çocuklar üzerinde birçok etkisi olsa da özellikle çocuk yoksulluğunun hem bir nedeni hem bir sonucu hem de önemli çözüm yollarından biri olan eğitim faktörüne ağırlık verilmiştir. Çalışma, literatür taramasına dayalı derleme bir çalışmadır. Konuyla ilgili yapılmış çalışmalar (makale, tez, kitap, internet kaynakları, yasal düzenlemeler, kanunlar vb.), taranmış, istatistiki veriler gözden geçirilmiş, değerlendirilmiş, sonraki süreçte çalışma raporlandırılmış ve öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Yoksulluk, Çocuk Yoksulluğu, Eğitim

Kaynakça

• Açıkgöz, R. ve Yusufoğlu, Ö. Ş. (2012). Türkiye’de Yoksulluk Olgusu ve Toplumsal Yansımaları. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1(1), 76-117.
• Akıllı, H. ve Dirikoç, A. (2017). Türkiye’de Kent Yoksulluğu ve Çocuk: Nevşehir Örneği. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 26, 197-224.
• Aksan, G. (2012). Yoksulluk ve Yoksulluk Kültürünün Toplumsal Görünümleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 9-19.
• Akyayla, B. (2014). Suça Sürüklenen Çocukların Yargılanması ve Uygulanacak Tedbirler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Üniversitesi.
• Arpacıoğlu, Ö. ve Yıldırım, M. (2011). Dünyada ve Türkiye’de yoksulluğun analizi. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(2), 60-76.
• Aslan, Y. (2021). Suça sürüklenen çocuklarla ilgili yapılan yayınların incelenmesi. Anatolian Journal of Health Research, 2(3), 79- 86.
• Avşar-Kurnaz, Ş. (2007). Çocuk Yoksulluğu. Aile ve Toplum, 3(12), 47-55.
• Avşar-Kurnaz, Ş. (2009). Türkiye’de Çocuk Yoksulluğu, T.C. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü, Sosyal Yardım Uzmanlık Tezi, Ankara. https://www.aile.gov.tr/ uploads/sygm/uploads/pages/uzmanlik-tezleri/2-turkiye-de-cocuk-yoksullugu-sebnem-avsarkurnaz. pdf, Erişim Tarihi: 28.09.2023.
• Ayaz, M., Ayaz, A. B. ve Soylu, N. (2012). Çocuk ve Ergen Adli Olgularda Ruhsal Değerlendirme. Klinik Psikiyatri, 15, 33-40.
• Bilginer, Ç., Karadeniz, S., Hızarcı, S., Yılmaz, B.C. ve Kandil, S. (2021). Suça Sürüklenen Çocukların Adli Psikiyatrik Değerlendirme ve Rapor Sonuçları: İki Yıllık Retrospektif Dosya Taraması. Klinik Psikiyatri Dergisi, 24, 217-227.