Ateş, tarihi süreçte bazen çokça yüceltilip tanrılaştırılmış,
etrafında çeşitli inanç ve kültler oluşturulmuş kimi zaman varlık âleminin özü
olarak benimsenmiştir. Dolayısıyla ateşe derin anlamlar yüklenmiş, özellikleri
çeşitli benzetim ve mecazlara konu olmuştur. Divan şairleri kaynağını hayattan
ve insandan alan şiirlerinde ateş unsurunu farklı açılardan ele almış ve
zamanla ateşle ilgili mazmunlar oluşturmuşlardır. 17. yüzyılın önemli divan
şairlerinden Fasih Ahmed Dede bunlardan biridir. Bu çalışmada, Fasih Ahmed
Dede’nin gazellerinde kullanılan ateş sözcüğü, çeşitli kavramlarla olan
ilişkisi açısından yedi alt başlık halinde incelenmiştir. Söz konusu inceleme
yapılırken divan şiirinde ateşe dair kullanılan klasik mazmunların yanında
tasavvufî açıdan görülebilen anlam farklılıklarına da değinilmiştir.
Throughout historic process, fire
sometimes has been exalted and divinized much, beliefs and cults were formed
around it, from time to time it was indigenised as the core of existence
universe. Thus deeper meanings were attributed to fire, its features were
subjected to various analogies and metaphors. In their poems which are originated
from life and human, divan poets approached to the factor of fire from
different perspectives and in time composed poetic themes related to the fire.
One of the important divan poets of 17th century, Fasih Ahmed Dede is an
example to this. In this study, the word fire used in Fasih Ahmed Dede's
gazelles is analyzed with its relation with various notions under seven
subheadings. While analyzing the point in question, besides classical poetic
themes related to fire used in divan poetry, semantic differences that may be
seen in a sufistic point of view are also mentioned.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Sayı: 14 |