Examining The Relationship Between Body Perception and Depression

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 2, 1 - 10

Büşra Umay Nuray Demiralp Hürmüz Koç

Öz

Purpose: This study was conducted to examine the relationship between Body Mass Index (BMI) ratio and depression.
Method: In the study, digitally prepared survey forms were applied to 271 volunteers over the age of 24, randomly selected throughout Turkey. Participants' minimal, mild, moderate and severe depression levels were determined with the 21-question Beck Depression Inventory (BDI) prepared via Google form. The participants' BMI level was determined based on their height and body weight information. Survey forms prepared via Google form were applied between January and February 2024. IBM Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) 22.0 package program was used in the statistical analysis of the data obtained.
Results: Findings are presented as arithmetic mean (X) and standard deviation (SD). The significance level was accepted as p<0.05. When the BDI scores of the participants whose BMI was below and above their average (23.07±3.99) were compared, it was determined that there was a statistically significant difference (t:3.60, p=001).
Conclusion: As a result, the higher level of depression in participants whose BMI was above the average (23.1±3.99) shows that there is a parallelism between the body perception or image expressed by BMI ratios and the level of depression.

Anahtar Kelimeler

Age Variable, Body Image, Depression

Beden Algısı İle Depresyon Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Öz

Amaç: Bu çalışma, Vücut Kütle İndeks (VKİ) oranı ile depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi amacı ile yapılmıştır.
Yöntem: Çalışmada, Türkiye genelinde rastgele yöntemle belirlenen 24 yaş üstü 271 gönüllüye dijital ortamda hazırlanan anket formları uygulanmıştır. Google form üzerinden hazırlanan 21 soruluk Beck Depresyon Envanteri (BDE) ile katılımcıların minimal, hafif, orta ve şiddetli depresyon dereceleri tespit edilmiştir. Katılımcıların boy uzunluğu ve vücut ağırlığı bilgilerine dayalı VKİ düzeyi belirlenmiştir. Google form üzerinden hazırlanan anket formları Ocak-Şubat 2024 tarihleri arasında uygulanmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde IBM Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) 22,0 paket programı kullanılmıştır.
Bulgular: Bulgular aritmetik ortalama (X) ve standart sapma (SS) olarak sunulmuştur. Anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak kabul edilmiştir. VKİ ortalamalarının (23.07±3.99) altında ve üstünde olan katılımcıların BDE puanları karşılaştırıldığında istatistiki olarak anlamlı farkın olduğu (t:3.60, p=001) tespit edilmiştir.
Sonuç: Sonuç olarak, VKİ ortalamasının (23.1±3.99) üstünde olan katılımcıların depresyon derecesinin daha yüksek çıkması, VKİ oranları ile ifade edilen beden algısı ya da imajı ile depresyon düzeyi arasında bir paralelliğin olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Yaş Değişkeni, Beden Algısı, Depresyon

Etik Beyan

Çalışma Helsinki Deklerasyonu'nda belirtilen etik ilkelere uygun olarak yürütülmüştür.

Kaynakça

• Almeida S, Severo M, Araújo J, Lopes C, Ramos E. (2012). “Body image and depressive symptoms in 13-year-old adolescents”. J Paediatr Child Health, 48,165-171.
• Atak H. (2005). Beliren yetişkinlik: Yeni bir yaşam döneminin Türkiye’de incelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Beck AT, Epstein N, Brown G, Steer RA. (1988). An inventory for measuring clinical anxiety: psychometric properties. J Consult Clin Psychol, 56 (6):893–7.
• Bunsuz, E. (2018). Kadınlarda bel çevresi ve beden kitle indeksi ve beck depresyon envanteri puanlaması arasındaki ilişkinin saptanması. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Kayseri.
• Coryell, W. H., Butcher, B. D., Burns, T. L., Dindo, L. N., Schlechte, J. A., ve Calarge, C. A. (2016). “Fat distribution and major depressive disorder in late adolescence”. The Journal of Clinical Psychiatry, 77(1), 7207.
• Deveci A, Demet MM, Özmen B, Özmen E, Hekimsoy Z. (2005). “Obez hastalarda psikopatoloji, aleksitimi ve benlik saygısı”. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 6:84-91.
• Durmuşçelebi, E., ve Akman, M. (2021). “Obezite ile depresyon ve benlik saygısı durumunun ilişkisinin değerlendirilmesi”. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(34), 903-919.
• Eskici G. (2020). Obezite ve Egzersiz (Ed. Koç, H.). Hipokinetik Hastalıklar ve Egzersiz, Efe Akademi Yayınevi. İst. 113.
• Grogan, S. (2010). Promoting positive body image in males and females: Contemporary issues and future directions. Sex Roles, 63 (9-10) : 757-765.
• Habib O, Habib U, Mehraj N. (2016). “A comparative study of body image perception and depression among normal women and women who have undergone mastectomy”. International Journal of Applied Research, 2, 507-510.
• Hisli, N. (1989). “Beck depresyon envanterinin üniversite öğrencileri için geçerliliği ve güvenilirliği”. Türk Psikoloji Dergisi, 6, 3-13.
• John U, Meyer C, Rumpf HJ. (2005). “Relationships of psychiatric disorders with overweight and obesity in an adult general population”. Obes Res, 13,101-109.
• Kim EM, Choi HS, Ahn HY. (2016). “A study of children’s body image and depression in Korea”. International Journal of Bio-Science and Bio-Technology, 8:213-224.
• Puccio, F., Fuller‐Tyszkiewicz, M., Ong, D., & Krug, I. (2016). “A systematic review and meta‐analysis on the longitudinal relationship between eating pathology and depression”. International Journal of Eating Disorders, 49(5), 439-454.
• Lee JE, Ahn HY, Choi HS. (2015). “A study of Body Image, Self-esteem and depression in girls with precocious puberty and normal girls”. In Advanced Science and Technology Letters, 21-25.
• Manaf NA, Saravanan C, Zuhrah B. (2016). “The prevalence and interrelationship of negative body image perception, depression and susceptibility to eating disorders among female medical undergraduate students”. J Clin Diagn Res, 10, VC01-VC04.
• Okumuş, E. (2009). “Bedene Müdahalenin Sosyolojisi”. Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi, 2,1-15.
• Öztürk M., Şahiner IV, Şahiner Ş, Çayköylü A. (2018). “Majör depresif bozukluk tanısı ile başvuran hastalarda beden kitle indeksinin depresyon şiddeti, yeme tutumu ve dürtüsellikle ilişkisi”. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 19(2):117–125.
• Pines A. (2014). Climacteric commentaries. Climacteric, 17:721- 728.
• Polivy J, Herman CP. (2004). “Sociocultural idealization of thin female body shapes: an introduction to the special issue on body image and eating disorders”. J Soc Clin Psychol, CrossRef, 23:1-6.
• Resch, M., Haasz, P., & Sido, Z. (1998). “Obesity as psychosomatic disease”. European Psychiatry, 13(4), 315-315.
• Roberts RE, Deleger S, Strawbridge WJ. (2003). Prospective association between obesity and depression. Evidence from Alameda Country Study. Int J Obesity, 27:514-521.
• Shils ME, Olson JA, Shike M. (1994). Obesity In Modern Nutrition. Malvern, PA: Lea & Febiger, p.26-34.
• Taş, H.İ., Ertekin, H., Açar Yıldızoğlu, Ç. & Ertekin, Y.H. (2019). “Majör depresif bozukluk tanılı hastalarda yeme tutumu ve vücut kompozisyonunun depresyon şiddetiyle ilişkisi”. Kafkas Tıp Bilimleri Dergisi, 9 (1) : 39-45.
• Tatlı, Ç., Esra Köseler Beyaz, E. (2022). “Kadınlarda Beden Kütle İndeksi, Depresyon, Yeme Davranışı ve Uyku Kalitesi İlişkisinin Belirlenmesi”. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 7 (3): 253-269.
• WHO (2024). World Health Organisation. Erişim Tarihi: 20.04.2024. https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity-and-overweight.
• Yılmaz, C. (2002). Endokrinolojide Tanı Basamakları. Güven Kitabevi, 139-140.