21. yüzyılda ambalaj, yalnızca ürün koruma işleviyle sınırlı kalmayıp; marka kimliği, kullanıcı deneyimi, sürdürülebilirlik ve üretim teknolojilerini bir araya getiren çok boyutlu bir tasarım alanına dönüşmüştür. Bu çalışma, Türkiye'deki meslek yüksekokullarında (MYO) ambalaj tasarımı eğitiminin konumunu, içeriğini ve sektörel yeterliliklerle uyum düzeyini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Nitel araştırma desenine dayalı olarak yapılandırılan çalışmada, 12 farklı üniversitenin ambalaj tasarımı derslerine ait müfredatlar karşılaştırmalı doküman analizi yöntemiyle incelenmiştir. Veriler, teorik-uygulamalı denge, çağdaş temalarla entegrasyon (sürdürülebilirlik, dijitalleşme vb.) ve sektör beklentileriyle örtüşme düzeyi gibi tematik kategorilere göre analiz edilmiştir. Bulgular, ambalaj tasarımı eğitiminin çoğunlukla grafik tasarım veya baskı teknolojileri gibi programların altında yan ders olarak sunulduğunu ve uygulamalı içerik bakımından sınırlı kaldığını göstermektedir. Ayrıca disiplinler arası yapı ve sektörle bütünleşik becerilerin kazandırılmasında ciddi eksiklikler tespit edilmiştir. Çalışma, modüler ve uygulama temelli müfredat tasarımı, sanayi iş birlikleri ve uluslararası örneklerle uyumlu program önerileriyle sonuçlanmaktadır.
Ambalaj Tasarımı Eğitimi Meslek Yüksekokulu Müfredat Analizi Sektörel Uyum Uygulamalı Eğitim Sürdürülebilirlik
In the 21st century, packaging has evolved beyond its traditional function of protecting products, becoming a multidimensional design field that integrates branding, user experience, sustainability, and production technologies. This study examines the position and quality of packaging design education within vocational schools (MYOs) in Turkey, focusing specifically on associate degree programs. A qualitative research design was employed, utilizing comparative document analysis to assess the content, structure, and sectoral relevance of packaging design courses across 12 universities. The data were thematically categorized based on theoretical and practical balance, integration with contemporary themes (such as sustainability and digitalization), and alignment with industry expectations. The findings reveal that packaging design education in Turkish vocational schools is predominantly presented as a sub-course within broader programs like graphic design or printing technologies. Furthermore, curricula are often limited in practical content and fail to provide students with the interdisciplinary and industry-integrated competencies needed for contemporary packaging practice. The study concludes with strategic recommendations for restructuring curricula to include modular, application-based content, stronger ties with industry, and alignment with international benchmarks in packaging design education.
Packaging Design Education Vocational Schools Curriculum Analysis Sectoral Alignment Practical Training Sustainability
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Eğitim Sosyolojisi |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Gönderilme Tarihi | 16 Ağustos 2025 |
| Kabul Tarihi | 15 Aralık 2025 |
| Yayımlanma Tarihi | 18 Aralık 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 4 Sayı: 1 |
CİHANSOBAD’ta yayınlanan tüm makaleler Creative Commons Alıntı 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır. Bu lisans; yayınlanan tüm makaleleri, veri setlerini, grafik ve ekleri kaynak göstermek şartıyla veri madenciliği uygulamalarında, arama motorlarında, web sitelerinde, bloglarda ve diğer tüm platformlarda çoğaltma, paylaşma ve yayma hakkı tanır. Açık erişim disiplinler arası iletişimi kolaylaştıran, farklı disiplinlerin birbirleriyle çalışabilmesini teşvik eden bir yaklaşımdır.