Prekaryanın bir üyesi olan yaşlılar, düzensiz, geçici, güvencesiz, düşük ücretli ve sözleşmesiz çalışma koşullarına gittikçe daha fazla maruz kalmaktadır. Bunun en açık göstergelerinden birisi geçmişin uzun süreli iş ilişkilerinin giderek ortadan kalkması ve tüm çalışanlar gibi yaşlıların da kısa süreli işlere maruz bırakılmasıdır. Bu çalışma, Türkiye’de neoliberal ekonomi politikalarına geçiş sonrasında 55-64 ve 65+ bireylerin süreksiz çalışma koşullarına ne derece maruz kaldıklarını göstermeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla TÜİK Hanehalkı Bütçe Araştırması verilerinden yararlanılarak 1994, 2008 ve 2018 yıllarında çalışma sürelerinin ne yöne doğru evrildiği gösterilmiştir. Veriler ışığında yaklaşık otuz yıl içerisinde aynı iş yerinde geçirilen sürenin yaşlı ve yaşlanan işgücü adına giderek kısaldığı ve akışkan iş piyasasının yaşlı emeği iş ve gelir güvencesinden yoksun bıraktığı prekaryalaştırdığı görülmüştür
The elderly who are members of precariat are increasingly exposed to irregular, temporary, insecure, low-wage and noncontractual working condition. One of the clearest indicators of this is the disappearance of long-term business relationships of the past and the exposure of the elderly, like all employees, to short-term jobs. This study aims to show to what extent individuals 55-64 and 65+ are exposed to temporary working conditions after the transition to the neoliberal economic policy in Turkey. For this purpose, using the data of TUIK TURKSTAT Household Budget Survey, it was shown in what direction working hours evolved in 1994, 2008 and 2018. In the light of the data, it has been observed that the time spent in the same workplace in about thirty years has gradually shortened in the name of the elderly and aging workforce and the liquid labor force market deprives elderly labor from job and income security
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 3 Sayı: 70 |