13 Mayıs 2013 tarihinde 120 Ulusötesi Tekstil Şirketinin Küresel İşçi Sendikalarıyla imzaladığı “Bangladeş’te Yangın ve İşyeri Güvenliği Anlaşması” ve yangınlarda, çöken binalarda ölen ve yaralanan işçilerin tazminatlarının Ulusötesi Şirketlerce karşılanmasını amaçlayan ek “Mutabakat Belgesi” yasal bağlayıcılığı olması açısından alanında bir ilki temsil etmektedir. Bangladeş’te fabrikaların yanması ve çökmesi sonucu yüzlerce işçinin öldüğü felaketlerin ardından geniş kapsamlı bir yerel işçi mücadelesi başlamış ve bu mücadeleyi küresel sendikalarla çeşitli sivil toplum örgütlerinin düzenlediği uluslararası kampanya desteklemiştir. Bangladeş Anlaşması ise bu ikili mücadelenin etkisiyle başlayan müzakerelerin bir sonucudur. Ancak anlaşmanın müzakere sürecinde, kabul edilen maddelerinde ve uygulanış planında yereldeki işçi mücadelesi ile küresel sendikalar arasında gerilimler de açığa çıkmıştır. Bu nedenle Anlaşma ciddi kazanımları içerse de işçilerin Anlaşmadan yeterince tatmin olmadığı devam eden eylemlerden anlaşılmaktadır. Bu makalede işçi tarafını temsil eden yerel ve küresel aktörler arasındaki gerilimlerin anlaşılması için Anlaşmanın içeriği ve uygulanışı tartışılacaktır
Bangladeş Anlaşması Ulusötesi Şirketler Küresel Sendika neo-liberal küreselleşme küresel yönetişim madun hareketi
“The Bangladesh Accord on Fire and Building Safety” which was signed by 120 transnational textile corporations on 13th May 2013 and “Memorandum of Understanding” on the payment of compensations for the workers who had lost their lives or were injured signify a new development with its legally binding aspect. After the fires and collapse of factories in Bangladesh that led to death of hundreds of workers triggered a local labour movement and a transnational solidarity campaign was initiated by Global Unions and some NGOs. Bangladesh Accord is consequence of the negotiations began after these movements. However, it is possible to witness a tension among the local labour movement and Global Unions on the issues as negotiation process and application of the Accord. Therefore, despite the earning of some serious rights, Bangladeshi labour is understood to be not satisfied by this process and continued its struggle. This article will debate the reasons of the tension within the labour side among the local movement and the Global Unions.
Bangladesh Accord Transnational Corporations Global Unions Neo-liberal Globalization Global Governance Sub-altern Movement
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 4 Sayı: 43 |