This study was developed on the grounds that the expectations of modernization from the Ottoman to the Republic era and the public structures in which these expectations materialized can be read in the context of the cities in the periphery except the central cities. In this axis, Giresun was the subject of study as a city located at the periphery of Anatolia during both Ottoman and Republican eras. In the city, whose economic development is based on the return of agricultural products such as hazelnut and due to the fact that it is a coastal city, Non-Muslim population which was living in the center of the city during the Ottoman period was effective and Muslim population was effective in Republic period as they had a tendency to process the products. Accordingly the city was effected from the modernization and education reforms realized in national scale, thanks to its outward oriented location. For these reasons, the aim of this study is to read the effect of local education in the local scale on the educational structures in Giresun and the construction of these buildings in the urban space. In the study which was built on common denominator of history of education, architecture and urban space; the method was determined by the discussion of effects of the events in the history of the country were blended with the history of education and their reflection from the center to the periphery and the construction of the physical space. Thus, the spatial development of a city, which was affected by modernization reforms in both periods due to its internal dynamics but which could not find much space in history research or in urban and architectural studies, could be followed.
History of Education Giresun Urban Space Educational Structures
Bu çalışma Osmanlı’dan Cumhuriyet’e modernleşme düşüncesinden beklentilerin ve bu beklentilerin varlık bulduğu kamu yapıları olarak eğitim yapılarının, merkez kentler dışında, periferideki kentler bağlamında okunabileceği üzerine geliştirilmiştir. Bu eksende hem Osmanlı hem de Cumhuriyet döneminde Anadolu’nun periferinde bulunan bir kent olan Giresun çalışmaya konu edilmiştir. İktisadi gelişimini tarımsal bir ürün olan fındık ve kıyı kenti olmasının getirileri üzerinden sürdüren kentte, Osmanlı döneminde kentin merkezinde yaşayan gayrimüslim nüfusun, Cumhuriyet döneminde ise ürünün işlenmesi konusuna yönelen müslüman nüfusun etkinliği söz konusu olmuş; kent, dışa açık konumu sayesinde ulusal ölçekte gerçekleştirilen modernleşme ve eğitim reformlarından etkilenmiştir. Bu anlamda ulusal eğitim tarihinin yerel ölçekteki izdüşümünün Giresun’daki eğitim yapılarına ve bu yapıların kent mekanının inşasına etkisinin okunması çalışmanın amacıdır. Eğitim tarihi, mimari ve kent mekanı ortak paydasında kurgulanan çalışmada; ülke tarihinde etkili olan olayların eğitim tarihi ile harmanlanarak merkezden perifere yansıması ve fiziksel mekanın inşası bağlamında tartışılması çalışmanın yöntemini belirlemiştir. Böylece gerek tarih araştırmalarında gerekse kent ve mimarlık araştırmalarında kendine fazla yer bulamamış ancak sahip olduğu içsel dinamikler nedeniyle her iki dönemde de modernleşme reformlarından etkilenmiş bir kentin mekansal gelişimi izlenebilmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 23 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 28 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 19 Sayı: 38 |