Bu çalışma 1912-1914 tarihleri arasında, Arnavutluk, Yunanistan ve Büyük
Güçler arasında yaşanan Güney Arnavutluk (Yunanistan açısından Kuzey Epir) krizini ele
almaktadır. Mesele, Birinci Balkan Savaşı sırasında Yunanistan’ın bölgeyi işgaliyle ortaya
çıkmış, barış görüşmelerinde çözüme kavuşturulamayınca Balkan Savaşları sonrasında
bölgede güçlükle oluşturulan statükoyu tehdit eden en önemli uluslararası krizlerden birine
dönüşmüştü. Meseleye ilişkin Büyük Güçler arasındaki bölünme ise Avrupa’daki gergin
barışı tehdit etmeye başlamıştı. Arnavutluk ve bu devleti destekleyen Üçlü İttifak işgal
edilen bölgenin Arnavutluk’a bırakılmasını savunurken, Üçlü İtilaf tarafından desteklenen
Yunanistan, çoğunluğunu Rumların oluşturduğunu iddia ettiği bölgenin topraklarına dâhil
edilmesi, aksi halde Avrupa’nın Alsas-Loren benzeri bir sorun ile karşılaşacağını iddia ederek
buna karşı çıkmıştı.
Yapılan görüşmeler ve pazarlıklar sonunda Büyük Güçler 1914 yılı şubat ayında
Güney Arnavutluk’un, Arnavutluk’un sınırlarına dâhil edilmesi, bunun karşılığında işgali
altında bulundurduğu Ege Adaları’nın Yunanistan’a bırakılması kararı almışsa da mesele
çözüme kavuşturulamamıştı. Osmanlı Devleti’nin Ege Adaları’ndan bazılarını Yunanistan’a
bırakmama ısrarı, Büyük Güçlerin bu konuda Osmanlı Devleti’ne gereken baskıyı yapmaya
yanaşmaması nedeniyle Yunanistan bölgeden çekilmek istememişti. Yunanistan’ın amacı
Adalar meselesinin lehte çözümlendiğinden emin olduktan bölgeyi tahliye etmekti.
Üçlü İttifak, bu yaklaşıma karşı çıkmış, özellikle İtalya işgalleri sonlandırmaması halinde
Yunanistan’ı savaşla tehdit etmişti. Kriz Arnavutluk ve Rumlar arasında imzalanan Korfu
(Kerkira) Protokolü ile sonlandırılmışsa da Birinci Dünya Savaşı’nın başlamasından sonra
bölgedeki anarşi yeniden tırmanışa geçmiş, Büyük Güçlerin izniyle Yunanistan bölgeyi
yeniden işgal etmiş, böylece söz konusu protokol tümüyle uygulanamaz olmuştu.
İngilizce, Yunanca, Fransızca, Almanca ve Osmanlıca arşiv belgeleri ve gazetelere
dayanan çalışmanın amacı, Büyük Güçlerin Yunanistan’ın Güney Arnavutluk’taki işgallerini
sonlandırma, buna karşın Yunanistan’ın meseleyi Ege Adaları konusunda bir pazarlık unsuruna dönüştürme girişimlerini karşılaştırmalı olarak analiz etmek ve Yunanistan’ın
bu amacına ulaşmayı başarıp başaramadığı sorusuna yanıt bulmaktır. Çalışmanın hipotezi
Yunanistan’ın Güney Arnavutluk konusunda uygulamış olduğu stratejinin çözümsüzlük
üzerine kurgulandığı ve başarıyla sonuçlandırıldığı yönündedir. Mesele, Osmanlı Devleti’nin
Ege Adaları’nı geri alma mücadelesinde yaşadığı zorlukları ortaya koyması ve bölgesel bir
krizin nasıl Büyük Güçler arasında bir savaş nedeni olabilecek ölçüye ulaştığını göstermesi
bakımından önem arz etmektedir.
Güney Arnavutluk (Kuzey Epir) Arnavutluk Osmanlı Devleti Yunanistan Büyük Güçler
This study deals with the Southern Albania (or Northern Epirus) crisis among
Albania, Greece and the Great Powers from 1912 to 1914. The issue emerged when Greece
occupied the region during the First Balkan War. Despite negotiations it remained unresolved,
divided the Great Powers and turned into one of the most important international crises
that threatened the “world peace” in the process leading up to the First World War. While
Austria-Hungary and Italy demanded that the region be ceded to Albania, Greece opposed
this proposal by arguing that a significant part of the inhabitants of the region were Greek.
According to Greece, Europe would face another Alsace-Loren issue if the territory ceded to
Albania. After negotiations, the Great Powers signed the Florence Convention and decided to
include Southern Albania within the borders of Albania.
In February 1914, ensuring the balance of power in Europe and the Balkans, the
Great Powers decided to include Southern Albania within the borders of Albania and to leave
the Aegean Islands to Greece. But the issue remained unresolved. Greece did not want to
withdraw from the region due to the insistence of the Ottoman Empire’ insistence not to
give up some of the Aegean Islands to Greece, and the Great Powers’ reluctance to put the
necessary pressure on the Ottoman Empire in this regard. The Greece’s goal was to evacuate
the region after making sure that the Aegean Islands Qeustion resolve in its favour. The Triple
Alliance, particularly Italy opposed this approach and threatened Greece with war. Although
the crisis was ended with the Corfu Protocol signed between Albania and the Greeks, the
anarchy in the region escalated again after the First World War. Greece reoccupied the region
with the permission of the Great Powers, thus the Corfu Protocol was completely inapplicable.
Based on the archival documents and newspapers in English, Greek, French, German
and Ottoman, the aim of the work is to analyze comparatively the attempts of the Great
Powers to terminate the Greek occupations in Southern Albania and the Greek attempts to
turn the issue into a bargaining chip on the Aegean Islands and find an answer whether Greece
succeeded in this policy or not. The hypothesis of the study is that the strategy implemented
by Greece on Southern Albania was built on a deadlock and was concluded successfully. The
issue is important because it reveals it reveals the difficulties experienced by the Ottoman
Empire in its struggle to take back the Aegean Islands, and demonstrates how a regional crisis
could become a cause of war between the Great Powers.
Southern Albania (Northern Epirus) Albania Ottoman Empire Greece Great Powers
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Temmuz 2021 |
Gönderilme Tarihi | 15 Ekim 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 21 Sayı: 42 |