Büyük Gaybet döneminin başlamasıyla birlikte On İkinci İmâm’ın
doğumu, hayatı ve mehdî olarak zuhuruyla alakalı itirazlar yoğunluk
kazanmıştır. İmâmî âlimler, bu itirazlar karşısında gaybet inancını izah ve
ispat etmek üzere eserler kaleme almışlardır. Nu‘mânî ve Sadûk gibi âlimler,
söz konusu itirazların cevaplandırılmasında ahbârın yeterli olacağını
savunmuşlar ve eserlerini bu çerçevede telif etmişlerdir. Sadûk’un öğrencisi
olan Şeyh Müfîd ise, inanç konularının izahında akılcı metodu benimsemiş,
İmâmiyye kelamına aklı sokmuş ve usûlî geleneği başlatmıştır. Onun bu
özelliği en bariz şekliyle gaybet inancının izahında görülmektedir
After beginning of “Greater Occultation” period, many objections
raised against the last Imam’s birth, life and his appearence as a Mahdi.
Imami scholars have spent great effort to refute these objections. Thus they
wrote many books in order to explain and prove the notion of ghaybah
(occultation). Scholars such as Nu‘mani and Saduq claim that the reports
are sufficient for answering these objections and compile their works in this
context. Nonetheless, Shaikh Mufîd, a pupil of Saduq, prefer to use reason
in order to explain the issues related to believes. Consequently he opens
new epoch by introducing the reason to Imami theology and initiates the
tradition of Usuli. His approach is most evident in the explanation of ghaybah
belief.
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2005 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 9 Sayı: 1 |
CUIFD Creative Commons Atıf-Gayriticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.