İmam Şâfiî’den sonra Şâfiî mezhebinin gelişimine,
farklı coğrafyalara yayılmasına ve istikrar bulmasına katkıda bulunan birçok
fakih yetişmiştir. Bu fakihlerden biri de Şâfiî Bağdat ekolü fakihlerinden olan
Ebü’l-Kâsım el-Enmâtî’dir. İmam Şâfiî’nin talebesi olan Müzenî ve Rebî’ b.
Süleyman el-Murâdî gibi önemli şahsiyetlerden ders alan Enmâtî’nin hayatına
yönelik terâcim eserlerinde fazla bilgiye rastlanmamaktadır. Kayıtlarda doğum
tarihi ile ilgili kesin bir malumat yer almamaktadır. Müzenî’nin fıkhî birikimini
Bağdat’a taşıyan ilk kişinin Enmâtî olduğu belirtilir. Bazı âlimlerce Şâfiî
fıkhının gelişim silsilesi Şâfiî-Müzenî-Enmâtî-İbn Süreyc ve onun öğrencileri
olarak kabul edilir. Bu tespite göre Şâfiî fıkhının Irak’ta gelişmesindeki en
büyük pay Enmâtî’ye aittir. Onun, İbn Süreyc ve İstahrî gibi Şâfiîliğin
mezhepleşme sürecindeki etkin isimlere hocalık ettiği dikkate alındığında
kendisinin mezhepte çok önemli bir yere sahip olduğu görülür. Özellikle İbn
Süreyc’in muhtelif yerlere mensup çok sayıda öğrenci yetiştirmiş olması
dolayısıyla Enmâtî’nin Şâfiî fıkhının yeni merkezlere aktarılmasında da önemli
rol oynadığı söylenebilir. Enmâtî hakkında kullanılan “Bağdat müftüsü” şeklinde
bir niteleme o dönemde kendisinin saygın bir fakih olduğu şeklinde yorumlanabilir.
Enmâtî ile ilgili olarak Şâfiî tabakât eserlerinde
kendisine nispet edilen herhangi bir eserin varlığından bahsedilmemektedir. Şu
kadar var ki, Bağdat’tın büyük camilerinde ders halkaları kurduğu ve bu
halkalarda kendisine ait bazı görüşleri ifade ettiği anlatılmaktadır. Enmâtî,
halkul-Kur’ân tartışmalarında ehl-i hadis çizgisinde yer almış ve hocası
Müzenî’den de benzer tavır almasını istemiştir. Usûl alanında kıyasla ilgili
tartışmaların öne çıktığı bir dönemde Enmâtî celî kıyasla nasların tahsis veya
neshedilebileceğini belirterek kıyasın alanını genişleten görüşü savunmuştur.
Fürûda bazı muhalif görüşleri olmakla birlikte genel manada Şâfiî’nin
görüşlerine bağlı kaldığı için kendisinin ortaya koyduğu içtihatlar mezhepte
“vecih” şeklinde itibar görmüştür. Bu noktada başta Şîrâzî’nin el-Mühezzeb adlı
eseri olmak üzere bazı Şâfiî fıkıh kaynaklarında fukahâ tarafından Enmâtî’nin
fıkhî görüşlerine atıfta bulunulmuştur. Bu cümleden olarak, abdestte kullanılan
su ile necasetin giderilme durumu; idrar ile pislenen yerin temizliği; küçükbaş
hayvanların zekâtında doğan kuzu/oğlakların durumu; fıtır sadakasının buğday
unu ile edası; görme muhayyerliği ve inan ortaklığının sıhhati için miktar
bakımından ortakların sermayesinin nispeti meselesi gibi başlıklar ele
alınmıştır.
Bu çalışmada tabakât eserleri ekseninde Enmâtî’nin
hayatına, mezhepteki konumuna ve özellikle Şîrâzî’nin el-Mühezzeb adlı eserinde
Enmâtî’ye nispet ettiği görüşler zikri geçen başlıklar özelinde mukayese
edilerek, bu görüşlerin mezhepteki tesiri ve sonuçları hakkında bir kısım
değerlendirmeler yapılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Fıkıh, Şâfiî
Mezhebi, Enmâtî, Şîrâzî, Vecih, el-Mühezzeb.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 22 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 19 Sayı: 1 |
Correspondence Address
Cukurova University, Faculty of Theology, Balcali Campus, 01330, Saricam/Adana.