Bu çalışma Alman şair Goethe’nin Doğu-Batı Dîvanı’nı merkeze alarak Klasik şiirdeki “aşk-âşık-maşuk” üçgenine yönelik mukayeseli bir araştırmadır. Bu araştırmada Goethe’nin Doğu’yu nasıl okuduğunu görmek mümkündür. Onun Doğu’ya karşı olan ilgisi sanatının şekillenmesinde etkili rol oynamıştır. Doğu ve Batı’yı edebî sahada birleştirici fikirlere sahip olduğu söylenebilir. Klasik şiirin hudutlarının aslında ne kadar sınırsız olduğu da bu sayede görülmektedir. Klasik şiirin temelini oluşturan, aşk –âşık- maşuk faktörleri Goethe’nin Dîvanı’ında öz olarak aynı biçim açısından ise farklıdır. Goethe'deki arayış ve sorgulama hâli onun sanatına da tesir etmiştir. O, şiirde manayı arayan bir yolcudur. Nitekim düşüncenin gücü onun sınırları aşmasına vesile olmuştur. Böylelikle farklı coğrafyalarla etkileşim içinde olabilmiştir. Sonuç olarak Doğu’daki ve Batı’daki eserler birbiri ile yakın anlamlar taşır. Bu çalışma Doğu ve Batı’nın edebî alandaki ortak paydalarını ortaya koymaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kültürel çalışmalar (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 24 Nisan 2024 |
Gönderilme Tarihi | 7 Şubat 2024 |
Kabul Tarihi | 13 Nisan 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 6 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License