Klasik Türk edebiyatının kaynak eserlerinden biri de şuara tezkireleridir. Genel olarak klasik
Türk edebiyatı alanında eser vermiş müelliflerin hayat hikâyeleri, eserleri ve edebî kişiliklerini
konu edinen tezkireler, müellifler hakkında bilgi veren önemli kaynaklardır. Türk edebiyatında
tezkire türünün ilk örneği Ali Şîr Nevâî’nin Mecâlisü’n-Nefâ’is adlı eseridir. Tezkire geleneği
Sehî Bey, Latîfî ve Aşık Çelebî ile devam etmiştir. Bu gelenek, XX. yüzyılda Ali Emîrî’nin
Tezkire-i Şuara-yı Âmid’i ile varlığını sürdürmüş ve Mahmut Kemal İnal’in Son Asır Türk
Şairleri adlı tezkiresiyle sona ermiştir.
Tezkirelerde genel olarak müelliflerin doğum-ölüm yeri ve tarihi, mesleği, edebî kişiliği ve
eserlerine yer verilmiştir. Verilen bu bilgiler, kısmen de olsa okuyucuların şair/yazarların hayat
hikâyeleri ve edebî kişilikleri hakkında bilgi sahibi olmasına yardımcı olmuştur.
Tezkire müellifleri, tezkirelerde şairler ve yazarlar hakkında bilgi verirken bazen farklı
üslûpları kullanmışlardır. Bu üslûplardan biri de müellifleri anlatırken kullanılan tavsîf
cümleleridir. Çalışmamızın konusu, Ali Emîrî’nin Tezkire-i Şuara-yı Âmid adlı eserinde
müellifler ve vasıfları anlatılırken kullanılan tavsif cümlelerini tespit edip bu cümlelerin dil içi
çevirilerini yapmaktır.
Ali Emîrî müellif klasik Türk edebiyatı Tezkire-i Şuara-yı Âmid.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Edebi Çalışmalar |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 9 Mart 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 2 Sayı: 1 |
Dicle Akademi Dergisi, Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) License ile lisanslanmıştır.