Investigation of Social Anxiety and Problem Solving Ability Levels of Second Levelled Primary Education Students According to the State of Sports: Sample of Bitlis Province

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 1, 6 - 10, 15.07.2019

Nezahat Ergin , Abdurahman Taştan

https://doi.org/10.36415/dagcilik.567310

Cited By: 2

Öz

In this study it is aimed to compare social anxiety and problem solving abilitiy levels of 6th, 7th, 8th class students of primary level. Study performed in Bitlis city at two primary school. Samples include 10-15 aged 173 male and 180 female students. Subsequent to data base and literatüre studies, personal information form composed by the researcher. Data collected by Problem Solving Inventory by Heppner and Peterson 1982, and Social Anxiety Scale by Aydın and Tekin Sav Sütçü 2007. Findings didn’t show a meaningful difference between gender and social anxiety scores but p<,002 levelled a meaningful difference between problem solving ability levels is found. According to this it is clear that female students have higher problem solving abilities than males. While there is a p<,001 levelled meaningful difference between state of dports and social anxiety scores, p<,05 levelled meaningful dişfference also found between solving problem abilities too. Up to those findings it is possible that students doing sport regularly have lower social anxiety and higher problem solving abilities. Education level of mother and father and brach of sport variables statistically didn’t Show any meaninful results.

Anahtar Kelimeler

solving problem, social anxiety, sportmen, student, primary education

İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinde Spor Yapma Durumlarına Göre Sosyal Kaygı ve Problem Çözme Düzeylerinin İncelenmesi: Bitlis İli Örneği

Öz

Bu araştırmada, ilköğretim ikinci kademe olarak adlandırılan 6, 7,8 ve 9. sınıflardan 6, 7 ve 8. sınıflara giden öğrencilerde spor yapma durumlarına göre sosyal kaygı ve problem çözme düzeylerinin karşılaştırılması yapılmak istenmiştir. Araştırma Bitlis ilinde faaliyetlerine devam iki ilköğretim okulda yapılmıştır. Yaşları 10-15 olan 180 kız, 173 erkek toplamda 353 öğrenci örneklem grubunu oluşturmaktadır. Veri tabanlarından gerekli literatür araştırması yapıldıktan sonra araştırmacı tarafından kişisel bilgi formu oluşturulmuştur. Bunun yanında öğrencilere Heppner ve Peterson tarafından (1982) geliştirilen Problem Çözme Envanteri ve Aydın ve Tekin Sav Sütçü (2007) tarafından geliştirilen Sosyal Kaygı Ölçeği uygulanmıştır.

Bulgular cinsiyet değişkenine göre incelendiğinde sosyal kaygı puanlarında anlamlı bir fark bulunamamışken problem çözme düzeylerinde p<,002 düzeyinde anlamlı fark tespit edilmiştir. Bu duruma göre kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre daha yüksek problem çözme becerisi olduğu söylenebilir. Spor yapma değişkenine göre yapılan karşılaştırmalarda sosyal kaygı puanları arasında p<,001 düzeyinde anlamlı fark bulunurken problem çözme düzeyleri arasında p<,05 düzeyinde anlamlı fark tespit edilmiştir. Bu duruma göre düzenli spor yapan öğrencilerin spor yapmayan öğrencilere göre daha düşük sosyal kaygılı ve daha yüksek problem çözme becerisine sahip olduğu söylenebilir. Anne eğitim durumu, baba eğitim durumu ve spor dalı değişkenlerine göre istatistiki açıdan anlamlı bir sonuca ulaşılamamıştır.

Anahtar Kelimeler

ilköğretim, problem çözme, sosyal kaygı, sporcu, öğrenci

Kaynakça

• Aydın, A. & Tekinsav-Sütçü, S. (2007). Ergenler İçin Sosyal Kaygı Ölçeğinin (ESKÖ) Geçerlik ve Güvenirliğin İncelenmesi. Çocuk, Gençlik ve Ruh Sağlığı Dergisi, 14 (2), 79–89.
• Baltacı, Ö. (2010). Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Kaygı, Sosyal Destek ve Problem Çözme Yaklaşımları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Barut, Y., & Yılmaz, M. (2000). Beden Eğitimi ve Spor Bölümüne ve Eğitim Fakültesine Devam Eden Öğrencilerin Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Uluslararası 1. Spor Bilimleri Kongresi Bildiriler Kitabı; (sf. 26-27); Ankara
• Baumann S. (1994). Uygulamalı Spor Psikolojisi. Çev: İkizler, C., Özcan, A.Ö. Alfa Basım Yayın Dağıtım. İstanbul.
• Beck, A. T. & Emery, G. (1985). Anxiety Disorders and Phobias: A Cognitive Perspective, New York: Basic Books.
• Bingham, A. (1983). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. Çev.: Dr. A. Ferhan Oğuzkan, Dördüncü Baskı, MEB Basımevi, İstanbul.
• Çağlayan, H.S., Taşğın, Ö. & Yıldız, Ö. (2008). Spor Yapan Lise Öğrencilerinin Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 2 (1)
• Eren Gümüş, A. (1997). Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Kaygı Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Erkan, Z. (2002). Ergenlerin Sosyal Kaygı Düzeyleri, Ana-Baba Tutumları ve Ailede Görülen Risk Faktörleri Üzerinde Bir Çalışma. Doktora Tezi. Çukurova Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ferah, D. (2000). Kara Harp Okulu öğrencilerinin problem çözme becerilerini algılamalarının ve problem çözme yaklaşım biçimlerinin cinsiyet, sınıf, akademik başarı ve liderlik yapma açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, Hacettepe Üniversitesi.
• Heppner, P. P., & Peterson, C. H. (1982). The development and implications of a personal problem solving inventory. Journal of Counseling Psychology, 29 66–75.
• Karabulut, E. O. (2009). Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Bölümü Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri ile Kişilik Özelliklerinin Bazı Değişkenler Bakımından Belirlenmesi ve Karşılaştırılması (Ahi Evran ve Gazi Üniversitesi Örneği) Doktora Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi.
• Karacan, E., Şenol, S. & Şener, Ş. (1996). “Çocukluk ve Ergenlik Çağında Sosyal Fobi,” 3P Dergisi, 4 (ek-1), 28-34.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi: Kavramlar, İlkeler ve Teknikler., Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Katkat, D. & Mızrak, O. (2003). Öğretmen adaylarının pedogojik eğitimlerinin problem çözme becerilerine etkisi. Milli Eğitim Dergisi, 158.
• Leary, M. R. & Kowalski, R. M. (1990). “Impression Management: A Literature Review and Two-Component Model,” Psychological Bulletin, 10 (1), 34-47.
• Mehtalia, K. V. & Vankar, G. K. (2004). Social Anxiety in Adolescents. Indian Journal of Psychiatry, 46 (3), 221-227
• Miller, M. & Nunn, G. D. (2001). Using group discussions to improve social problem-solving and learning. Education (Chula Vista, Calif), 121, 470-475.
• Morgan, C. T. (1982). Psikolojiye giriş. Çev.: Arıcı H. ve ark., Meteksan, Ankara.
• Pakaslahti, L. (2002). Relationships between adolescent prosocial problem-solving strategies, prosocial problem-solving strategies, prosocial behaviour, and social acceptance. International Journal of Behavioral Development, 26(2):137-144.
• Scovel, T. (1991). “The Effect of Affect on Foreign Language Learning: A Review of The Anxiety Research in” E.K. Horwitz and D.J. Young, Language Anxiety, 101–108. Englewood Cliffs, NJ: Prientice Hall.
• Serin, N. B. & Derin, R. (2008). İlköğretim öğrencilerinin kişilerarası problem çözme becerisi algıları ve denetim odağı düzeylerini etkileyen faktörler. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1): 1-18.
• Şahin, N., Şahin, H. H., & Heppner, P. P. (1993). “Psychometric Properties of the Problem Solving Inventory in a Group of Turkish University Studies”. Cognitive Therapy Research, 17, 379-396.
• Teachman, B. A. ve Allen, J. P. (2007). Development of Social Anxiety: Social Interaction Predictors of Implicit and Explicit Fear of Negative Evaluation. Journal of Abnormal Child Psychology, 35: 63–78.
• Ümmet, D. (2007). Üniversite Öğrencilerinde Sosyal Kaygının Cinsiyet Rolleri ve Aile Ortamı Bağlamında İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.