Öz
Religious education is provided to prisoners in order
to make them feel sorry about crimes that they have committed
and bring them back to society as useful and harmonious individuals.
There are some problems that the administrators and
educators in prisons come across related to religious education.
These problems can be discussed in relation to school curriculum,
taking religious classes in wards, course hours, course
books, and prison preachers. In order to find solutions to the
problems of religious education in prisons, each of these elements
should be carefully studied and necessary changes have
to be made. Only after the necessary corrections are made can
we expect effective results.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adalet Bakanlığı ile Diyanet İşleri Başkanlığı arasında tutuklu ve hükümlülerin dinî ve ahlâkî gelişmelerini sağlamaya yönelik iş birliği protokolü, Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü, 13.4.2001 tarih ve 12/5-50 sayılı yazı. Adalet Bakanlığı (1973). 50.Yıl, Ankara. Yarı Açık Cezaevi Matbaası.
- Alıcıgüzel, İ. (1979). İlk ve orta dereceli okullarda öğretim. İstanbul: İnkılap ve Aka Kitabevi.
- Alkan, C. (1979). Eğitim ortamları. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yay.
- Ayhan, H. (1991). Din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretiminin başlıca meseleleri. Din Öğretimi ve Din Hizmetleri Semineri, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları
- Aytuna, H. (1974). Orta dereceli okullarda öğretmenlik ve problemleri. Ankara: MEB Basımevi.
- Büyükkaragöz, S. (1994). Genel öğretim metotları. Konya.
- Ceza İnfaz Kurumları ile Tevkif Evlerinin Yönetimine Dair 13.7.1965 tarih ve 647 sayılı kanun, Tüzük md. 110, Resmi Gazete, 1.8.1967 tarih ve 12662 No’lu.
- Council of Europe (1990). Legal affairs: Education in prison. Strasbourg: Commitee of Ministers.
- Çilenti, K. (1991). Eğitim teknolojisi ve öğretim. Ankara.
- Din ve Ahlâk Bilgisi Müfredat Programı (1982). Ankara: Adalet Bakanlığı Yay.
- Din ve Ahlâk Bilgisi Müfredat Programı (2002). Ankara: Adalet Bakanlığı Yay.
- Erem, F. (1950). Adalet psikolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yay.
- Fidan, N. ve Erden, M. (1993). Eğitime giriş. Ankara.
- Hızal, A. (1982). Programlı öğretim yönteminin etkinliği, karşılaştırmalı-uygulamalı araştırma. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yay.
- Karademir, K. (1997). Suçluların topluma kazandırılmasında din eğitiminin rolü. Yayınlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Köylü, M. (2003). Dini iletişimde hedef kitle sorunu. Değerler Eğitimi Dergisi, 1 (1),113-133.
- Özdemir, Ş. (1998). Ceza evlerinde din eğitimi. Yayınlanmamış doktora tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Pekgöz, M., Hancılar, R. (1972). Eğitimde görme ve işitme araçları. Ankara: Güvendi Matbaası.
- Selçuk, M. (1990). Çocuğun eğitiminde dini motifler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
- Varış, F. (1994). Eğitim bilimine giriş. Konya: Atlas Kitapevi.
Öz
Mahkûmların işledikleri suçtan pişmanlık duymalarını, topluma faydalı ve uyumlu kişiler olarak dönmelerini sağlamaya yönelik olarak ceza evlerinde din eğitimi verilmektedir. Ceza evlerinde din eğitiminde karşılaşılan birtakım problemler bulunmaktadır. Bu problemleri müfredat programı, ders mekânı, ders saati, ders kitabı ve ceza evi vaizi çerçevesinde ele alabiliriz. Ceza evlerinde din eğitiminde karşılaşılan problemlerin çözümüyle mevcut uygulamada iyileştirmelere gidilmesi, din eğitiminin istenilen düzeyde gerçekleşmesi ve böylece mahkûmların eğitimi çalışmalarından verim alınması mümkün olabilecektir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adalet Bakanlığı ile Diyanet İşleri Başkanlığı arasında tutuklu ve hükümlülerin dinî ve ahlâkî gelişmelerini sağlamaya yönelik iş birliği protokolü, Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü, 13.4.2001 tarih ve 12/5-50 sayılı yazı. Adalet Bakanlığı (1973). 50.Yıl, Ankara. Yarı Açık Cezaevi Matbaası.
- Alıcıgüzel, İ. (1979). İlk ve orta dereceli okullarda öğretim. İstanbul: İnkılap ve Aka Kitabevi.
- Alkan, C. (1979). Eğitim ortamları. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yay.
- Ayhan, H. (1991). Din kültürü ve ahlâk bilgisi öğretiminin başlıca meseleleri. Din Öğretimi ve Din Hizmetleri Semineri, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları
- Aytuna, H. (1974). Orta dereceli okullarda öğretmenlik ve problemleri. Ankara: MEB Basımevi.
- Büyükkaragöz, S. (1994). Genel öğretim metotları. Konya.
- Ceza İnfaz Kurumları ile Tevkif Evlerinin Yönetimine Dair 13.7.1965 tarih ve 647 sayılı kanun, Tüzük md. 110, Resmi Gazete, 1.8.1967 tarih ve 12662 No’lu.
- Council of Europe (1990). Legal affairs: Education in prison. Strasbourg: Commitee of Ministers.
- Çilenti, K. (1991). Eğitim teknolojisi ve öğretim. Ankara.
- Din ve Ahlâk Bilgisi Müfredat Programı (1982). Ankara: Adalet Bakanlığı Yay.
- Din ve Ahlâk Bilgisi Müfredat Programı (2002). Ankara: Adalet Bakanlığı Yay.
- Erem, F. (1950). Adalet psikolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yay.
- Fidan, N. ve Erden, M. (1993). Eğitime giriş. Ankara.
- Hızal, A. (1982). Programlı öğretim yönteminin etkinliği, karşılaştırmalı-uygulamalı araştırma. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yay.
- Karademir, K. (1997). Suçluların topluma kazandırılmasında din eğitiminin rolü. Yayınlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Köylü, M. (2003). Dini iletişimde hedef kitle sorunu. Değerler Eğitimi Dergisi, 1 (1),113-133.
- Özdemir, Ş. (1998). Ceza evlerinde din eğitimi. Yayınlanmamış doktora tezi, On Dokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Pekgöz, M., Hancılar, R. (1972). Eğitimde görme ve işitme araçları. Ankara: Güvendi Matbaası.
- Selçuk, M. (1990). Çocuğun eğitiminde dini motifler. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.
- Varış, F. (1994). Eğitim bilimine giriş. Konya: Atlas Kitapevi.
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA29SV98SU |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2005 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 3 Sayı: 9 |
