BİRLEŞİK ZARF-FİİL KAVRAMI VE ÇAĞDAŞ TÜRK LEHÇELERİNDEKİ GÖRÜNÜMLERİ

Yıl 2013, Cilt: 3 Sayı: 6, 13 - 30, 01.12.2013

Cihan Çakmak

Öz

Affixes become stereotyped mean; affixes lose their meanings and start to use in different function. Concordantly, status affixes occasionally occur compound structures of gerundium by keeping together with participle, infinitive and tense suffixes. First of all in our study, gerundium and compound gerundium notions will be researched. Subsequent to this, compound gerundiums encountered in Contemporary Turkish Dialects and Literatures will be listed with samples

Anahtar Kelimeler

gerundium, quasi gerundium, Contemporary Turkish Dialects and Literatures

BİRLEŞİK ZARF-FİİL KAVRAMI VE ÇAĞDAŞ TÜRK LEHÇELERİNDEKİ GÖRÜNÜMLERİ

Öz

Ek kalıplaşması olayı eklerin kendi anlamlarını kaybederek farklı bir fonksiyonla kullanılması olayıdır. Bu bağlamda hal ekleri de bazen sıfat-fiil, isim-fiiltif ve zaman ekleriyle bir araya gelerek birleşik zarf-fiil adı verilen yapıları oluşturmaktadır. Çalışmamızda ilk olarak zarf-fiil ve birleşik zarf-fiil kavramlarını inceleyeceğiz. Ardından Çağdaş Türk Lehçelerinde karşımıza çıkan birleşik zarffiil eklerini örnekleriyle birlikte listeleyeceğiz

Anahtar Kelimeler

zarf-fiil, birleşik zarf-fiil, Çağdaş Türk Lehçeleri

Kaynakça

• ARGUNŞAH, Mustafa (2011). “Türkçede Zarf-Fiil Eklerinin Surum Ekleriyle Kalıplaşması”,
• Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 6/1, Kış, s. 55-68. BANGUOĞLU, Tahsin (2007). Türkçenin Grameri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• COŞKUN, Volkan (2000). Özbek Türkçesi Grameri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. Yay.
• Ebul Gazi Bahadır Han (1996). Şecere-i Terakime, (Haz. ÖLMEZ, Zuhal Kargı Ölmez), İstanbul: Simurg Yay.
• ERCİLASUN, Ahmet Bican, v.d. (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü, Ankara: KB Yay.
• ERCİLASUN, Ahmet Bican (Editör)(2007). Türk Lehçeleri Grameri, Ankara: Akçağ Yay.
• ERGİN, Muharrem (1981). Azeri Türkçesi, İstanbul: Ebru Yay.
• ERGİN, Muharrem (2002). Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Yay.
• GABAİN, A. Von (2003). Eski Türkçenin Grameri, (çev. Mehmet Akalın), Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• GÜLENSOY, Tuncer (2010). Türkçe El Kitabı, Ankara: Akçağ Yay.
• GÜLSEVİN, Gürer (2000). “Türkiye Türkçesinde Birleşik Zarf-Fiiller”, Afyon Kocatepe
• Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S.5, s.122-143. GÜLSEVİN, Gürer (2000). Eski Anadolu Türkçesinde Ekler, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• KARAAĞAÇ, Günay, AÇIKGÖZ, Halil (1998). Azerbaycan Bayatıları, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• KARAAĞAÇ, Günay (2012).Türkçenin Dil Bilgisi, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• KORKMAZ, Zeynep (2000). Türkçede Eklerin Kullanılış Şekilleri ve Ek Kalıplaşması Olayları,
• Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. KORKMAZ, Zeynep (2007). Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• KORKMAZ, Zeynep (2007). Türkiye Türkçesi Grameri-Şekil Bilgisi, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• ÖNER, Mustafa (1998). Bugünkü Kıpçak Türkçesi, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• ÖNER, Mustafa (1998). “-matı/-meti zarf-fiili Hakkında”, III. Uluslararası Türk Dil Kurultayı,
• Ankara: Türk Dil Kurumu Yay. ÖNER, Mustafa (2011). Türkçe Yazıları, İstanbul: Kesit Yay.
• ÖZKAN, Nevzat (1996). Gagavuz Türkçesi Grameri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• NASKALİ-GÜRSOY, Emine (haz.)(1997). Türk Dünyası Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.
• ŞAHİN, Hatice (2011). Eski Anadolu Türkçesi, Ankara: Akçağ Yay.
• TEKİN, Talat (2000). Orhon Türkçesi Grameri, İstanbul. Kitap Matbaası.
• TUNA, Osman Nedim (1986). Türk Dilbilgisi Fonetik ve Morfoloji, (Ders Teksiri), İnönü
• Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Türk Dili ve Edebiyatı Eğitimi Bölümü Ders Notları 3, Malatya 1986, II Morfoloji s. 30.
• YÜCE, Nuri (1999). Gerundien im Türkischen: Eine morphologische und syntaktische Untersuchung,
• Türk Dilleri Araştırma Dizisi:23, İstanbul: Simurg Yay.