One of the important issues in ḥadīth transmission is the issue of narrating a ḥadīth in various chains/tarīq. Ḥadīth scholars/muḥaddiths have made great efforts to obtain different variants of a ḥadīth, starting from the pre-classification period. After obtaining the narrations of the ḥadīth, ḥadīth authors/muṣannifs have developed various methods in their works to combine them in a single document. One of these methods is the adjacent/maqrūn narration. Adjacent/maqrūn narration is based on the purpose of reinforcing the ḥadīth and the isnād, especially by bringing together weak narrators and strong narrators in the same isnād. Although adjacent/maqrūn narration is related to mutābaʿāt narration in ḥadīth methodology, it is different from mutābaʿāt in terms of method, definition and function. In the study, the dictionary and term meaning of adjacent/maqrūn, its method, types, the references made to the phenomenon of adjacent/maqrūn narration in the historical process, the reasons and functions of adjacent/maqrūn narration, the relationship of adjacent/maqrūn with the concepts of iʿtibār, ʿāḍid, mutābaʿāt and witness/şāhid were analyzed. In addition, in order to understand the adjacent/maqrūn narration, sample isnād analyzes from Bukhārī and Muslim are included in the study. According to the research findings, the ḥadīth authors/muṣannifs established the adjacent/maqrūn relationship between the narrators by the method of attribution vav and of conversion/taḥvīl ḥa.
Hadis rivayetinde önemli hususlardan birisi, bir hadisin muhtelif tarikle rivayet edilmesi meselesidir. Muhaddisler tasnif dönemi öncesinden başlamak üzere bir hadisin farklı varyantlarını elde etmek için yoğun çaba harcamışlardır. Musannifler de bu varyantları eserlerinde tek senette birleştirmek için çeşitli usuller geliştirmişlerdir. Bu usullerden birisi de maḳrûn rivayettir. Maḳrûn rivayet, özellikle zayıf râvilerle güçlü râvileri aynı senedde bir araya getirerek hadisi ve senedi takviye amacına dayanır. Hadis usulünde makrûn rivayet, mütâbaat rivayetle bazı açılardan ilişkili olsa da yöntem, tanım ve işlev açısından mütâbaattan farklıdır. Araştırmada maḳrûnun sözlük ve terim anlamı, yöntemi, türleri, tarihsel süreç içerisinde maḳrûn rivayet olgusuna yapılan atıflar, maḳrûn rivayetin gerekçeleri ve işlevleri, maḳrûnun, iʿtibâr, ʿâḍıd, mütâbaat ve şâhid kavramlarıyla ilişkisi tahlil edilmiştir. Çalışmada ayrıca maḳrûn rivayetin anlaşılması için Buhârî ve Müslim’den örnek sened incelemelerine yer verilmiştir. Araştırma bulgularına göre musannifler râviler arasında maḳrûnluk ilişkisini, atıf vavı ve tahvil ḥası yöntemiyle kurmuşlardır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Haziran 2022 |
Gönderilme Tarihi | 13 Mart 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 55 |