Kredi Kanalı İle Aktarım: Bireysel Krediler Üzerine Bir Uygulama

Yıl 2016, Cilt 31, Sayı 2, 29 - 58, 22.12.2016

Oğuz KARA Neslihan AKIN ÖZDEMİR

https://doi.org/10.24988/deuiibf.2016312499

Öz

Bu çalışmanın amacı, para politikalarının bireysel kredi arzı üzerindeki etkisini Türkiye örnekleminden hareketle kamu ve özel bankalar düzeyinde analiz etmektir. Türkiye’de faaliyet göstermekte olan kamu ve özel sermayeli mevduat banklarının tamamı analize dahil edilerek 2003:01-2013:10 dönemini kapsayacak şekilde ARDL sınır testi ve VAR metodolojisi ile analiz edilmiştir. Analiz sonuçlarına bağlı olarak kamu ve özel sermayeli mevduat bankalarının kredi arzlarının para politikası aracı olan borç verme faiz oranlarından uzun dönemde negatif yönde etkilendiği sonucuna ulaşılmıştır. Para politikası değişimlerinin kamu bankalarının bireysel kredi arzlarında 9 ay gibi bir süre ile etki ettiği bu sürenin özel sermayeli bankalarda daha kısa süreli olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Parasal Aktarım Mekanizması, Bireysel Kredi Kanalı, ARDL Sınır Testi, VAR Analizi

Transmission Via The Credit Channel : An Application on Individual Credits

Öz

The aim of this study is to analyse the effects of the money policies on individual credit supply on the level of private and public banks by considering the Turkey example. The public and private deposit banks which are operating in Turkey completely included in the analyse and, examined with ARDL bound test and VAR methodology covering the 2003:01-2013:10 period. Based on the results of the analysis, in longterm, it has been concluded that credit supply of public and private capital deposit banks have been negatively affected from lending interest rates as a monetary policy tool. It can be seen that the changes on the monetary policies effect the credit supplies of public banks for 9 months period and that duration is less on the private banks.

Kaynakça

• ABAN, M. J. A. C. (2013), “Transmission of Monetary Policy through the Bank Lending Channel in the Philippines”, International Journal of Trade,Economicsand Finance, 4(1), 37-42.
• ADANUR A. N., NARGELEÇEKENLER, M. (2008), “Para Politikalarının Banka Kredi Kanalı Üzerindeki Etkileri”, İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (39), 109-132.
• AFZAL, M.,HUSSAIN, I. (2010),” Export-Led Growth Hypothesis: Evidence from Pakistan”, Journal of Quantitative Economics, 8(1), 130-147.
• AHMED, S., ISLAM, M. D. E. (2004), “The Monetary Transmission Mechanism in Bangladesh Bank Lendingand Exchange Rate Channels”, The Bangladesh Development Studies, XXX(3&4),31-87.
• ALFARO, R., H. FRAKEN, C. GARCIA ve A. JARA (2003), “Bank Lending Channel and the Monetary Transmission Mechanism: the Case of Chile”, Working Paper. Central Bank of Chile, No: 223.
• ALPER, K., T. HÜLAGÜ ve G. KELEŞ (2012), “An Empirical Study on Liquidityand Bank Lending”, Working Paper, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası, No: 12/04.
• ALTINTAŞ, H. (2013), “Türkiye’de Birincil Enerji Tüketimi, Karbondioksit Emisyonu ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: Koentegrasyon ve Nedensellik Analizi”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 8(1), 263-294.BAJEC, L., LAMBSDORFF J.G. (2006), “There is No Bank Lending Channel!”, Discussion Paper, University of Passau, No: V-46-06.
• BENKOVSKIS, K. (2008), “Is There A Bank Lending Channel of MonetaryPolicy in Latvia? Evidence from Bank Level Data”, WorkingPaper, Latvijas Banka, No:1/2008.
• BERNANKE, B. S., BLINDER, A. S. (1988), “Credit, Money and Aggregate Demand”, The American Economic Review, 78(2), 435-439.
• BERNANKE, B. S., BLİNDER, A. S.(1992), “The Federal Funds Rate and the Channels of Monetary Transmission”, The American Economic Review, 82(4),901-921.
• BERNANKE, B. S., GERTLER, M. (1995), “Inside the Black Box: TheCredit Channel of Monetary Policy Transmission”, Journal of Economic Perspectives,9(4),27-48.
• BOZKURT, H. Y. (2013), Zaman Serileri Analizi, Ekin Yayınevi, Bursa. BUDHA, B. B. (2012). “Demand for Money in Nepal: An ARDL Bounds Testing Approach”, Working Paper, Nepal Rastra Bank, No: 12.
• CECCHETTI, S. G. (1999). “Legal Structure, Financial Structure, and the Monetary Policy Transmission Mechanism”, WorkingPaper, NationalBureau of Economic Research, No: 7151.
• CENGİZ, V., DUMAN, M. (2008), “Türkiye’de Banka Kredi Kanalının Önemi Üzerine Etki Tepki Fonksiyonlarına Dayalı Bir Değerlendirme (1990-2006)”,Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(2), 81-104.
• ÇAVUŞOĞLU, T. A. (2002). “Credit Transmission Mechanism in Turkey an Empirical Investigation”, Working Paper, METU Economic Research Center, No:02/03.
• ÇELİK, İ., KAYA, M., TUNÇ, H. (2013), “Uluslararası Portföy Çeşitlendirmesi Açısından Gelişmekte Olan Ülke Borsaları Arasındaki Eş hareketlilik: Brezilya-Türkiye Üzerine Bir Uygulama”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 167-180.
• DABLA N. E., FLOERKEMEIER, H. (2006), “Transmission Mechanisms of Monetary Policy in Armenia: Evidencefrom VAR Analysis”, Working Paper,International Monetary Fun,. No. 06/248.
• DUASA, J. (2007), “Determinants of MalaysianTradeBalance: An ARDL Bound Testing Approach”, Journal of Economic Cooperationamong Islamic Countries,28(3), 21-40.
• ENGLE, R. F., GRANGER, C. W. J. (1987). “Co-integration and Error Correction:Representation, Estimation and Testing”, Econometrica: Journal of the Econometric Society, Vol. 55, pp. 251–76.
• ERDOĞAN, S., BEŞBALLI, S. G. (2009), “Türkiye’de Banka Kredileri Kanalının İşleyişi Üzerine Ampirik Bir Analiz”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 11(1), 28-41.
• FUINHAS, J.A. (2006). “MonetaryTransmissionand Bank Lending in Portugal: A Sectoral Approach”, Discussion Paper, Universidade da BeiraInterior, No:01/2006.
• GHAFOOR, A., KHAN, M. A., SHAH, S. A., KHAN, H. H. (2014), “Inflation and Dividend Behavior of Pakistani Firms: An Empirical Investigation Using ARDL”,International Journal of Business and Management, 9(9), 86-95.
• GÖÇER, İ. (2013), “Türkiye’de Cari Açığın Nedenleri, Finansman Kalitesi ve Sürdürülebilirliği: Ekonometrik Bir Analiz”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi,8(1), 213-242.
• GÜNDÜZ, L. (2001), “Türkiye’de Parasal Aktarım Mekanizması ve Banka Kredi Kanalı”, İstanbul Menkul Kıymetler Borsası Dergisi, (18), 13-30.
• HASAN, A., NASIR, Z. M. (2008), “Macroeconomic Factorsand Equity Prices: An Empirical Investigation by Using ARDL Approach”, The Pakistan Development Review, 47(4), 501-513.
• HOLTEMÖLLER, O. (2002), “Further VAR Evidence forthe Effectiveness of a Credit Channel in Germany”, Discussion Paper. Humboldt University Berlin, No:66/2002.
• HOSSAIN, A. A. (2008), “Responses of Agricultural Prices, Industrial Pricesandthe Agricultural Terms of Tradeto Money Supply Shocks in Bangladesh,1973M1-2006M6”, Indian Economic Review, XXXXIII(2), 287-316.
• HSING, Y. (2014), “Test of the Bank Lending Channel: The Case of Hungary”, Theoretical and Applied Economics, XXI(1(590)), 115-120.
• HULSEWIG, O., WINKER, P., WORMS, A. (2001), “Bank Lending in the Transmission of Monetary Policy: A VECM Analysis for Germany”. WorkingPaper, International University in Germany, No. 08/2001.
• İRHAN, H.B., ALACAHAN, N. D., KORAP, L. (2011), “An Empirical Model for The Turkish Trade Balance: New Evidence from ARDL Bounds Testing Analyses”, İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Ekonometri ve İstatistik Dergisi,(14), 38-61,http://eidergisi.istanbul.edu.tr/sayi14/iueis14m3.pdf, (02.03.2014).
• JOHANSEN S., JUSELIUS, K. (1990), “Maximum Likelihood Estimation and Inference on Cointegration– with Applications to the Demand for Money”, Oxford Bulletin of Economics and Statistics, Vol. 52, No. 2, pp. 169–210.
• JUKS, R. (2004), “The Importance of the Bank-Lending Channel in Estonia: Evidence from Micro Economic Data”, WorkingPaper, EestiPank, No.6
• KARA, O., ÇÖMLEKÇİ, İ., KAYA, V. (2012), “Turizm Gelirlerinin Çeşitli Makro ekonomik Göstergeler İle İlişkisi: Türkiye Örneği (1992-2011)”, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(1), 75-100.
• KASHYAP, A. K., STEIN, J. C. (1994), “Monetary Policyand Bank Lending”, Working Paper, National Bureau of Economic Research, No: 4317.
• MISHKIN, F. S. (1996), “The Channels of Monetary Transmission: Lessonsfor Monetary Policy”, Working Paper, National Bureau of Economic Research, No: 5464.
• MISHKIN, F. S. (2006), Para, Bankacılık ve Finansal Piyasalar İktisadı,(Çev. S. Şahin, S. Çiçek & Ç. Boz), Akademi Yayıncılık, Ankara.
• MUCUK, M., ALPTEKİN, V. (2008), “Türkiye’de Vergi ve Ekonomik Büyüme İlişkisi: VAR Analizi (1975-2006)”, Maliye Dergisi, (155), 159-174.
• ÖRNEK, İ. (2009), “Türkiye’de Parasal Aktarım Mekanizması Kanallarının İşleyişi”, Maliye Dergisi, (156), 104-125.
• ÖZGEN, F. B., GÜLOĞLU, B. (2004), “Türkiye’de İç Borçların İktisadi Etkilerinin VAR Tekniğiyle Analizi”, METU Studies in Development, 31(1), 93-114.
• ÖZŞAHİN, Ş. (2012), “Türkiye Ekonomisinde Finansal Liberalizasyon ve Ekonomik Büyüme Etkileşiminin ARDL Yöntemi İle Analizi”, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (23), 379-413.
• PESARAN, M. H., SHIN, Y., SMITH, R. J.(2001), “Bounds Testing Approaches To The Analysis Of Level Relationships”, Journal of Applied Econometrics, 16(3),289-326.
• SANDALCILAR, A. R. (2012), “Türkiye’de Kâğıt Tüketimi ile Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişki: Koentegrasyon ve Nedensellik Analizi”, Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(2), 1-15.
• SEVÜKTEKİN, M., Nargeleçekenler, M. (2007), Ekonometrik Zaman Serileri Analizi Eviews Uygulamalı, Nobel Yayıncılık, Ankara.
• SHAHBAZ, M., AHMED, N., ALİ, L. (2008), “Stock Market Development and Economic Growth: Ardl Causality in Pakistan”, International Research Journal of Finance and Economics, (14), 82-195.
• SIMS, C.A. (1980), “Macroeconomics and Reality”, Econometrica: Journal of the Econometric Society, 1-48.
• SUN, S., GAN, C., HU, B. (2010), “Bank Lending Channel in China’s Monetary Policy TransmissionMechanism: A VECM Approach”, Investment Management and Financial Innovations, 7(2), 59-71.
• ŞAHİNOĞLU, T., ÖZDEN, K., BAŞAR, S., AKSU, H. (2010), “Türkiye’de Enflasyonun Oluşumu: ARDL Yaklaşımı”, Sosyoekonomi Dergisi, (1), 27-46.
• ŞENTÜRK, M., DÜCAN, E. (2014), “Türkiye’de Döviz Kuru-Faiz Oranı ve Borsa Getirisi İlişkisi: Ampirik Bir Analiz”, Business and Economics Research Journal, 5(3), 67-80, http://www.berjournal.com/wp-content/plugins/downloadsmanager/upload/BERJ5(3)14Article4pp.67-80.pdf, (13.10.2014).
• TAKEDA, T., ROCHA, F., NAKANE, M. I. (2005), “The Reaction of Bank Lendingto Monetary Policy in Brazil”, Revista Brasileira de Economia, 59(1), 107-126.
• TARI, R., YILDIRIM, D. Ç. (2009), “Döviz Kuru Belirsizliğinin İhracata Etkisi:Türkiye İçin Bir Uygulama”, Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), 95-105. TCMB (Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası), (2013), Parasal Aktarım Mekanizması, TCMB, Ankara.
• ULUYOL, O., LEBE, F., AKBAŞ, Y. E. (2014), “Firmaların Finansal Kaldıraç Oranları ile Öz Sermaye Karlılığı Arasındaki İlişki: Hisseleri Borsa İstanbul (BİST)’da İşlem Gören Şirketler Üzerinde Sektörler Bazında Bir Araştırma”, İşletme Araştırmaları Dergisi, 6(1), 70-89, http://isarder.org/full-issues/2014-vol.6-issue.1-full-issues.pdf, (30.10.2014).
• WESTERLUND, J. (2003), “A Panel Data Test of the Bank Lending Channel in Sweden”, WorkingPaper. Department of Economics, Lund University, No: 16.