Klasik Türk şiiri gazel geleneğinin aşk anlayışında amaç her ne kadar sevgiliye kavuşmak gibi görünse de, asıl amaç aşktır. Yani aşkı doyasıya yaşamak, aşkla olgunlaşmaktır. Bunun yolu ise sevgiliye kavuş/a/mamaktan, acıdan, kederden, elemden, hasret ateşinden, kıskançlık ateşinden, sabır göstermekten, ümit ile korku arasında yaşamaktan, âh etmekten, feryâd ve figân etmekten, cevr ü cefa çekmekten ve can vermekten geçer. Âşığın yaşadığı bu durumların hemen hepsi, bir duygunun ya nedeni ya da sonucudur. Ancak o duygu tek başına bir anlam ifade etmez. Metnin derûnunda, duygunun mutlaka aşkla bağlantısı vardır. Çünkü her duygu aşk içerisinde anlam kazanır ve onla ilgili olarak metne girer. Duygular itibariyle, aşkın merkezinde âşığın olduğu söylenebilir. Tüm duyguları âşık yaşar. Sevgili duygu durumuna katılmaz. Aşkın hareketsiz başlatıcısıdır. O, yapmadıklarıyla ya da esirgedikleriyle duyguya ortak olur. Rakib için de aynı şeyi söylemek mümkündür. Bununla birlikte, sevgili ve rakibin aşk içerisinde hemen tüm yaptıklarının âşığın aşkını arttırıcı bir işlevi olduğu söylenebilir.
Although the purpose of classical Turkish poetry tradition seems to reach the beloved, the main aim is the art of love itself; that is to say, to take delight in love to the utmost, to mature with love. To this end, it is necessary to be unable to reach the beloved, to take pain, experience grief, to yearn for the beloved, to be jealous of the beloved; requires perseverance, to live with fear and hope, the outcry of the lover, to give your life. Almost all these situations above mentioned are the consequences or causes of a feeling that the lover possesses. However, that feeling alone means nothing. At the core of the text, it is related to love. Because every emotion obtains its meaning in love and gains its context in the text. The lover can be said to be at the center of love as the lover him her self experiences all the emotions. It is the lover who experiences all the feelings. The beloved does not take part in this process. However, the beloved possesses the passive initiative power since the beloved participate in the process with what she denies or avoids to do. The rakib shares the same position with the beloved. Moreover, almost all the things what the beloved and the rakib do in the process carry the function of increasing the degree of the love that the lover feels for the beloved.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Temmuz 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 20 Sayı: 20 |
Makale gönderme ve takip:
Makalelerinizin gönderimini dergimizin dergipark web ana sayfasından "Makale Gönder" seçeneği ile yapabilirsiniz. Daha sonraki süreci ise “Dergipark Sistemi”nden takip edebilirsiniz. Herhangi bir sorun yaşamanız halinde lütfen aşağıdaki adreslere bilgi veriniz.
Nihat Öztoprak (Başeditör): noztoprak@fsm.edu.tr
Bünyamin Ayçiçeği (Editör): bunyamin.aycicegi@istanbul.edu.tr
Nusret Gedik (Editör Yardımcısı): nusret.gedik@marmara.edu.tr