Amaç: Son yıllarda prevalansı hızla artan, çeşitli kardiyak
bozukluklara neden olan Diyabetes mellitus kronik metabolik bir hastalıktır.
Sedanter yaşam şekli ve beslenme alışkanlıklarındaki yanlışlıklara bağlı olarak
önemli bir sağlık problemi haline gelmiştir. Bu çalışmada, deneysel sıçan
diyabetik kardiyomiyopati modelinde hiperglisemi ile oluşturulmuş hücresel
hasar üzerinde oksitosin etkilerinin histolojik ve biyokimyasal olarak
incelenmesi amaçlanmıştır.
Yöntemler: On iki adet sıçanın intraperitoneal (i.p)
streptozosin enjeksiyonu ile diyabetik olmaları sağlandı. Sıçanların geri kalanına
(n=6) herhangi bir verilmedi. Çalışma kapsamına 250 mg/dl ve daha yüksek kan
şekeri düzeylerine sahip olan diyabetik kabul edilerek çalışmaya alındı. Daha
sonra, diyabetik hale getirilmiş olan sıçanlar (n=12) rastgele, 1 mL/kg salin
ile tedavi edilen diyabet grubu ve 28 gün boyunca 160 μg/kg/gün i.p oksitosin
ile tedavi edilen diyabet grubu olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Hayvanlar 28 günün
sonunda sakrifiye edilip kalpten alınan kan ile biyokimyasal analizler, kalp
kasından da histopatolojik incelemeler yapıldı.
Bulgular: Diyabetik sıçanlarda oksitosin uygulaması ile
histolojik olarak kardiyomiyosit kalınlığının azaldığı, biyokimyasal olarak ise
TGF-β1 immünoekspresyonun, TGF-β, malondialdehit ve pentraxin-3 seviyelerinin
azaldığı gözlemlenmiştir.
Sonuç: Bu çalışmada elde edilen bulgular oksitosinin
diyabetik kardiyomiyopatide olumlu etkilerinin olabileceğini göstermektedir.
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Araştırma Yazıları |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2017 |
Gönderilme Tarihi | 23 Nisan 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 44 Sayı: 2 |